M­a­r­v­e­l­,­ ­ç­o­k­ ­f­a­z­l­a­ ­D­i­s­n­e­y­ ­P­l­u­s­ ­T­V­ ­ş­o­v­u­y­l­a­ ­b­e­n­i­ ­m­a­h­v­e­t­t­i­ ­–­ ­K­e­v­i­n­ ­F­e­i­g­e­ ­b­i­l­e­ ­b­u­n­u­n­ ­b­i­r­ ­s­o­r­u­n­ ­o­l­d­u­ğ­u­n­u­ ­k­a­b­u­l­ ­e­d­i­y­o­r­

Geçen yıl kötü bir Marvel tükenmişliği vakasıyla karşılaştım. On yıldan uzun bir süre hayran kaldıktan sonra, birbiriyle bağlantılı çizgi roman serisi, ezici bir yorgunluk duygusu içeri sızdıkça parlaklığını kaybetmeye başladı.

Disney Plus’ta Moon Knight ve She-Hulk gibi çeşitli Marvel TV şovlarının yanı sıra Thor: Love ve Thunder gibi ezici Marvel filmleriyle ilgili hayal kırıklığımı açıklayan birkaç makale yazdım. Marvel Sinematik Evrenini nasıl düzelteceğime dair kendi planımı bile ortaya koymaya çalıştım. Ancak birincil geri bildirimim basitti: Marvel’in yayınlanan içeriğin genel hacmini azaltması gerekiyor.