­K­a­d­ı­n­ı­n­ ­i­n­t­i­k­a­m­ı­ ­b­ö­y­l­e­ ­b­i­r­ ­ş­e­y­d­i­r­!­!­!­­ ­K­a­r­t­ ­h­o­r­o­z­ ­v­e­ ­h­o­v­a­r­d­a­ ­m­o­r­u­k­ ­t­a­r­t­ı­ş­m­a­s­ı­n­a­ ­R­e­h­a­ ­M­u­h­t­a­r­ ­n­e­ ­y­o­r­u­m­ ­y­a­p­t­ı­?­

"Oya Özyılmazel, "mağdur ve vakur kadını" oynarken biricik kankası, adamı ele güne rezil etmeye karar verdi bile... Aşk yaşadığı kadın insan değil midir ki, sevdiği adama kart horoz, kendisine de çöplük denecek?"

Nihayet bomba patladı... Patlamasa çok üzülürdüm... Kendimden kuşkuya kapılırdım...

Zırvaladığıma hükmederdim...

Neyse ki bomba patladı...

Neco'nun aldatılan karısının biricik kankası Nükhet Duru konuştu...

Neco'ya söylediğini sağır sultanın bildiği şarkının sözlerini açıkladı:

"Hovarda moruksun...

Aklın fingir fişte...

Sen ne kart horozsun...

Gözün çöplükte..."

Ne veciz ifadeler...

Yıllar yılı yapılan arkadaşlığı, süsleyen ne tatlı sözcükler...

"Hovarda moruksun... Sen ne kart horozsun..."

Oya Özyılmazel, mağdur ve

vakur bir ifadeyle konuşuyordu...

"Kocamı seviyorum... Ondan boşanmıyorum... Onu bekleyeceğim...Onun hakkında konuşmak bize yakışmaz"

Onu dinleyenler, "Vah vah" diyordu, "Kadının onuruna, kadının gururuna bak... Hala kocasına tek bir söz söylemiyor, söyletmiyor..."

Karaman'ın koyunu, sonra çıkar oyunu...