Çalışkanlığı ve halka yakınlığıyla görev yaptığı her ilde iz bırakan Recep Yazıcıoğlu'nun ölümünün üzerinden 18 yıl geçti. Peki Recep Yazıoğlu kimdir, kaç yaşında ve neden öldü? İşte hikayesi...
"Süper vali" lakabıyla tanınan, çalışkanlığı halka yakınlığıyla öne çıkan merhum Recep Yazıcıoğlu, ölümünün üzerinden 18 yıl geçse de hatıraları, görev anlayışı, konuşmaları ve eserleriyle adından söz ettiriyor.
Ankara'da geçirdiği trafik kazası sonucu 8 Eylül 2003'te hayatını kaybeden Yazıcıoğlu, her sene Aydın'ın Söke ilçesinde, Asri Mezarlığındaki kabri başında anılıyor.
Vefatının 18. yılında anılan Recep Yazıcıoğlu'nun hayat hikayesi yeniden merak konusu oldu. Vali Recep Yazıcıoğlu kimdir, nereli? Recep Yazıcıoğlu kaç yaşında, nerede ve nasıl öldü? Hangi görevlerde bulundu?
İşte Efsane Vali Recep Yazıcıoğlu'nun biyografisi...
Recep Yazıcıoğlu, 2 Haziran 1948'de Trabzon'un Köprübaşı ilçesinde dünyaya geldi. Lise eğitiminin ardından Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitiren Yazıcıoğlu'nun ilk görev yeri, 1968 yılında Aydın oldu. Burada bir dönem kaymakam vekilliği yapan Yazıcıoğlu, daha sonra ülkenin farklı ilçelerinde kaymakamlık görevlerinde bulundu.
Yazıcıoğlu, 1984 yılında Tokat'a vali atandı. O dönemde Türkiye'nin en genç valisi olan Yazıcıoğlu, yaklaşık 5 yıl burada görev yaptı.
Eğitim ve sağlıkta yaptığı önemli işlerle "Yılın Bürokratı" seçilen Yazıcıoğlu, kaymakam vekili olarak görev yaptığı Aydın'a bu kez 1989 yılında vali atandı.
Şehrin tarımı ve ekonomisi üzerinde yoğun çaba harcayan Yazıcıoğlu, özellikle kent için önemli bir değer olan jeotermalin en iyi şekilde kullanılmasını arzu etti.
Yazıcıoğlu, jeotermalle ilgili projesini hayata geçiremeden 1991 yılında Erzincan'a atandı.
Erzincan'da da adından söz ettiren Yazıcıoğlu, 1992 depreminde vatandaşların yaralarının sarılmasında büyük emek harcadı. Vali Yazıcıoğlu, 30 yıldır yapılamayan köprünün yapılmasına ön ayak olmasıyla bölge halkının büyük sevgisini kazandı.
Vali Yazıcıoğlu, 9 yıl görev yaptığı Erzincan'ın ardından 1999 yılında merkez valiliğine, 2003 yılında ise Denizli Valiliğine getirildi.
Yazıcıoğlu'nun vazife aldığı bütün yerlerde herkes tarafından tanınmıştır. Halkla birlikte olan Yazıcıoğlu, takım elbise giymeyi sevmediği söylenir.
Alaca Kaymakamı iken ilk defa makam odasına "Kapıyı vurmadan girin" şeklinde bir yazı asar. Halk ilk kez böyle bir şeyle karşılaştığı için kapının boyalı olduğunu zanneder.
Aydın Valiliği'ne atandığında, henüz üç dört günlük valiydi. Nazilli SSK Hastanesi ile ilgili bir şikayet kulağına geldi. Hiç vakit kaybetmeden tebdil-i kıyafet hastaneye gitti.
Acil bölümünden içeri girdi ve görevli bir hemşireye “Başhekimin odası nerede?” diye sordu.
Hemşire şöyle bir baktı Yazıcıoğlu'na ve küçümseyici bir ses tonuyla "Üst kata çık, koridorun sonundan sağa dön, sondaki oda" dedi.
Yazıcıoğlu üst kata çıktı. Başhekimin odasını buldu. Kapısı açıktı ama başhekim odasında yoktu. İçeri girdi. Tam o sırada başhekim geldi ve "Buyurun ne istiyorsunuz?" diye sordu.
Yazıcıoğlu, rahatsız olduğunu, tedavi olmak istediğini ama parası olmadığını söyledi.
Başhekim kendisine "Burası hayır kurumu değil, paran yoksa tedavi olamazsın" cevabını verdi. Yazıcıoğlu, "Devletin görevi vatandaşına bakmak değil mi doktor bey?" dedi. Başhekim sinirlendi ve Yazıcıoğlu'nu odasından kovdu.
Sessizce aşağı indi, hastanenin iki sokak arkasında bekleyen makam aracına bindi.
Ertesi gün bu sefer resmi giyimli, kıravatlı, takım elbiseli olarak elinde bir kağıtla hastaneye gitti. Bu sefer makam aracı hastane girişine kadar geldi...
Herkes şaşkındı. Dün gördükleri yamalı pantolonlu, kasketli, yırtık gömlekli adamın meğerse yeni atanan Aydın Valisi olduğunu gördü. Hiç vakit kaybetmeden başhekimin odasına çıktı, içeri girdi.
Başhekim dona kaldı.“Siz? Ama siz!” dedi.
Yazıcıoğlu, “Bugün itibariyle başhekimlik unvanından azledilmiş bulunmaktasınız” dedi ve elindeki görev azli belgesini uzattı.
Recep Yazıcıoğlu, Ankara'da geçirdiği trafik kazası sonucu 8 Eylül 2003'te hayatını kaybetti.
Aydın'ın Söke ilçesinde toprağa verilen Yazıcıoğlu'nun cenaze törenine on binlerce kişi katıldı.
