Mimar Sinan’ın asırlara meydan okuyan eseri Süleymaniye Camii, içindeki is odasının sırrıyla insanı adeta büyülüyor. Peki Mimar Sinan bu odayı yaparken neyi amaçlıyordu?
Mimar Sinan'ın, Kanuni Sultan Süleyman döneminde yaptığı Süleymaniye Camii, akustiğinden, kubbelerini taşıyan fil ayaklarına, örümcek ağına karşı konulan devekuşu yumurtalarından cevahir minaresine kadar birçok mimari sırrı içinde barındırıyor. “İs Odası” ise, anlaşılması ve genç nesillere anlatılması gereken tarihi değerlerden belki de en önemlisi.
İs odası,Süleymaniye Camii içinde o devirde yanan kandillerin isini toplayıp mürekkebe dönüştüren ve tamamen doğal havalandırma ile çalışan doğal bir baca sistemiydi. Daha da önemlisi, enerjilerin değişim noktasıydı. Bu havalandırma olmasa cami kubbesi kandillerin etkisiyle çok kısa zamanda kararabilirdi.
Süleymaniye Camii ilk yapıldığında iç mekan aydınlatması, yüzlerce kandille sağlanıyordu. Bu kandillerden çıkan dumanı ve isi düşünün, normalde, her geçen gün ortamı kirletmesi gerekir. Mimar Sinan, müthiş matematik zekasıyla bu isleri bir noktada toplamayı başarmıştı. Aydınlatma için kullanılan 4 bin mumun isini, bu odada toplamış, taç kapı üzerinde açılan 4 delikten gelen mum isleri, enerjilerin değişim noktası olan bu yerde toplamıştı.
Duvarlara yapışan isle en kaliteli mürekkep elde edilmişti. Devletin en önemli yazışmaları da bu mürekkeple yapılıyordu. Odadan elde edilen mürekkeple fermanlar yazılıyordu. Çünkü isten elde edilen mürekkep, normal mürekkebe göre daha dayanıklıydı. Mürekkebi çıkartacak hiç bir sıvı yoktu, kaybolması için illa ki o kağıdın tahrip olması gerekiyordu.
Günümüzde Mimar Sinan’ın kullandığı bu teknoloji Batı üniversitelerinde doktora seviyelerinde ders olarak işleniyor, ancak ne yazık ki oda, işçiler tarafından imza tahtasına döndürülmüş vaziyette.
