Dadaizm, I. Dünya Savaşı'nın gerçekleştiği yıllarda ortaya çıkan bir sanat akımıdır.
Dadaizm; dada ya da dadacılık olarak da ifade edilebilir.
Var olan sanatsal tüm düzenleri reddeden bu akım, gündelik hayattaki ve sanat alanlarındaki entelektüel katılığa bir protesto niteliği taşımaktadır.
Kuralsızlığı savunan dadaizm, toplumda kalıplaşmış bulunan anlam kavramlarına karşı çıkarak yeni bir oluşuma gitti.
Özellikle edebiyat, müzik ve resim alanında ortaya koyulan eserlerle ön plana çıkan dadaizm, dil ve biçimde yenilik oluşturdu.
I. Dünya Savaşı yıllarında ortaya çıkması nedeniyle dadaizmin felsefesi; insanların ve dünyanın yıkılışından ve hiçbir şeyin sürekli olmaması durumundan etkilenir.
Dadaizm, savaşın ardından insanlığa gelen boğuntu ve duygusuzluk hissinden ortaya çıkmıştır.
Dadaizm akımına örnek eserler ortaya koyan sanatçılar; alışılagelmiş estetik yargılarının dışına çıkmalarının yanı sıra, burjuva değerlerini de eserlerinde sert bir şekilde eleştiriyorlardı.
1922 yılından sonra zamanla eski etkisini yitirmeye başlayan dadaizmin önemli sanatçıları ise şu şekildedir:
Tristan Tzara
Hugo Ball
Jean Arp
Marcel Duchamp
Francis Picabia
Hannah Höch
Sophie Taeuber-Arp
Marcel Janco
Raoul Hausmann
Kurt Schwitters
