Osmanlı zamanından kalma bir tabir olan arife çiçeği, daha bayram başlamadan yeni elbiselerini giyip sokaklara koşan çocukları tanımlamak için kullanılırdı.
Günümüzde modern hayat telaşından eskisi gibi kutlanmaz olan bayramlar, Osmanlı döneminde yılın en önemli zamanlarındandı.
Üç ayların gelmesiyle birlikte başlayan Ramazan ayını takiben kutlanan Ramazan Bayramı; küslerin barıştığı, ihtiyaç sahiplerine karşılık beklemeksizin yardımların yapıldığı, tüm aile büyüklerinini ziyaret edilip ellerinin öpüldüğü, coşkuyla kutlanan bir bayramdı.
Bayramlaşma merasimleri, bazı zamanlarda ise bir hafta devam ederdi.
Bayram gelenekleri her ne kadar aynı kalsa da, bu adetler gitgide daha az uygulanır oldu.
Osmanlı zamanlarından bu yana bayramları en çok sevinçle karşılayanlar ise şüphesiz çocuklardı. Ailelerinin imkanları elverdiğince giydirip kuşatılan, civardaki komşuları ziyaret ederek bayramlık toplayan çocukların heyecanı, eski zamanlardan bu yana dek hiç geçmedi.
Eski dönemlerde sık sık kullanılan “arife çiçeği” tabiri ise, bu heyecanlı ufaklıkları tanımlamak için kullanılırdı. Bayrama kadar sabredemeyen ve bayramlıklarını üstlerine geçirip arife gününde sevinçle sokaklara dökülen cocuklara, Osmanlı zamanında arife çiçeği denirdi.
Bayram erkenden gelmişçesine sokaklara koşan ufaklıklara verilen bu isim, onların neşelerini birden açan bir çiçeğe benzetmek için kullanılırdı.