‘­G­ü­l­e­n­ ­k­e­d­i­’­ ­S­h­2­-­2­8­4­ ­b­u­l­u­t­s­u­s­u­ ­y­e­n­i­ ­g­ö­r­ü­n­t­ü­d­e­ ­y­a­k­a­l­a­n­d­ı­

‘­G­ü­l­e­n­ ­k­e­d­i­’­ ­S­h­2­-­2­8­4­ ­b­u­l­u­t­s­u­s­u­ ­y­e­n­i­ ­g­ö­r­ü­n­t­ü­d­e­ ­y­a­k­a­l­a­n­d­ı­

Sh2-284 Bulutsusu’nun bir parçası olan bu turuncu ve kırmızı bulut, Avrupa Güney Gözlemevi’nin (ESO) ev sahipliği yaptığı VLT Tarama Teleskobu’ndan alınan veriler kullanılarak burada olağanüstü ayrıntılarla gösterilmektedir. Bu bulutsu, içindeki gaz ve toz yeni güneşler oluşturmak üzere bir araya toplandıkça genç yıldızlarla dolup taşmaktadır. Buluta bir bütün olarak bakarsanız, gökten aşağıya gülümseyen bir kedinin yüzünü görebilirsiniz.

Sh2-284 yıldız doğumevi, geniş bir toz ve gaz bölgesidir ve bu görüntüde görülebilen en parlak kısmı, yaklaşık 150 ışıkyılı (1400 trilyon kilometreden fazla) genişliğindedir. Dünya’dan yaklaşık 15.000 ışıkyılı uzaklıkta, Tek Boynuzlu takımyıldızında yer almaktadır.

Bulutsunun en parlak kısmının merkezinde – kedinin burnunun hemen altında – Dolidze 25 olarak bilinen ve büyük miktarlarda güçlü radyasyon ve rüzgar üreten bir genç yıldız kümesi yer almaktadır. Radyasyon, buluttaki hidrojen gazını iyonize edecek kadar güçlüdür ve böylece parlak turuncu ve kırmızı renkleri üretir. Yeni yıldızların yapı taşları bunun gibi bulutlarda bulunur.

Merkezi yıldız kümesinden gelen rüzgarlar, bulutsunun içindeki gazı ve tozu uzaklaştırarak merkezini oyuyor. Rüzgarlar daha yoğun malzeme cepleriyle karşılaştıkça, bunlar daha fazla direnç sunar, yani önce etraflarındaki alanlar aşınır. Bu, Sh2-284’ün kenarları boyunca görülebilen, çerçevenin sağ tarafındaki gibi, bulutsunun merkezine işaret eden birkaç sütun oluşturur. Bu sütunlar görüntüde küçük görünseler de aslında birkaç ışıkyılı genişliğindeler ve yeni yıldızların oluşmasını sağlayan çok miktarda gaz ve toz içeriyorlar.

Bu görüntü, İtalya’daki Ulusal Astrofizik Enstitüsü INAF’a ait olan ve ESO’nun Şili’deki Paranal Gözlemevinde barındırılan VLT Tarama Teleskopu (VST) verileri kullanılarak oluşturulmuştur. VST, güney gökyüzünü görünür ışıkta haritalamaya adanmıştır ve çok geniş alanlı görüntüler çekmek için özel olarak tasarlanmış 256 milyon piksellik bir kameradan yararlanır. Bu görüntü, kendi gökadamızda yaklaşık 500 milyon nesneyi inceleyen ve Samanyolu’muzdaki yıldızların doğumunu, yaşamını ve nihai ölümünü daha iyi anlamamıza yardımcı olan VST Güney Galaktik Düzlem ve Çıkıntının Fotometrik Hα Araştırmasının (VPHAS+) bir parçasıdır. Yol.

Popular Articles

Latest Articles