Açıklama: Apple hariç burada adı geçen tüm şirketler yazarın müşterileridir.
Teknoloji dünyasında hayran olduğum insanlardan biri Stella Düşük, ilk olarak Dell Technologies’de tanıştığım kişi. Dell’den Cisco’ya ve Apple’a geçti ve ardından hızla HP’ye geçti. Dell, Cisco ve HP’nin tümü çalışan ve iş ortağının iş memnuniyetine öncelik verirken, Apple çok daha fazla marjlara ve maliyetleri düşürmeye odaklanıyor.
Hangi yaklaşım daha iyi?
Elmalar performans ve piyasa değerlemesi taktiklerinin finansal faydalarını göstermekle birlikte, Qualcomm gibi şirketlerve çalışanların ayrılma kabiliyetini ortadan kaldırmak için sürekli çabaları bu yöntemler keşfedildikten sonra işe alma ve elde tutma konusunda ciddi sorunlar yaratabilir ve geniş çapta tanınmak.
Elma çalışanları birer metaymış gibi yönetiyor gibi görünüyor — alışılmadık bir yaklaşım değil, genellikle sendikalaşma ve yüksek çalışan kaybı. Kaybı dengelemek, çalışan hareketini kısıtlayan ve aynı zamanda nadir olmayan politikalardır. Dell, Cisco ve HP, çalışanlara daha çok insan gibi davranır, bazıları ise daha çok ideal bir aile gibi tartışabilir.
Teori, Dell, Cisco ve HP yaklaşımının çalışan sendikaları, sürdürülemez çalışan değişimi veya çalışan istismarına bağlı davranış sorunları ile sonuçlanma olasılığının daha düşük olmasıdır. Bu teori, en azından, altta yatan algılar süreçten daha çok zamana bağlı olabilir.
Şu anda olup bitenler, aynı sektördeki birbiriyle çelişen iki çalışan yönetim sisteminin aynı anda geniş ölçekte takip edildiğini gördüğünüz nadir durumlardan birine işaret ediyor.
Uzak çalışanları en agresif şekilde destekleyen şirket muhtemelen Dell’dir. Yukarıdan aşağıya sipariş edilen Dell, yalnızca herhangi bir çalışanın uzaktan çalışmasına izin vermekle kalmadı, aynı zamanda çalışanların iş/yaşam dengesi ile daha iyi bir iş çıkarmasına yardımcı olmaya çalışan ve ilişkiler oluşturmaya yüksek öncelik veren programlarla en agresif olanıdır. şirket içinde.
Buna karşılık Apple, çalışanlarının ofise dönmesini talep etti ve evden çalışmayı seçenleri başarılı bir şekilde yönetme konusunda isteksiz (veya isteksiz) görünüyor. Dell, çalışanların istek ve ihtiyaçlarını ilk sıraya koyarken Apple, komuta ve kontrolü daha yüksek öncelik olarak görür. Ayrıca Apple, ofis doluluğunu çalışan memnuniyetinin üzerine koyuyor gibi görünüyor; Dell, hem ofis yapısının önemini hem de bu ofislerin gelecekte nasıl çalışması gerektiğini yeniden düşünüyor gibi görünüyor.
Ayrıca Apple’ın yaklaşımını diğerlerinden taktik ve stratejik olarak ayırabilirsiniz. Apple yaklaşımı taktikseldir, çünkü uzaktaki çalışanları sınırlayarak etkin bir şekilde yönetme sorununu ele alır ve bu da sorunla başa çıkmayı kolaylaştırır. Ancak Apple’daki çalışanların sayısı, özellikle de bu kadar halka açık olduğu için, gemiden atlayabileceklerini söylüyorlar, Apple’ın bu hareket için kayıp çalışanlar ve buna bağlı üretkenlik darbesi açısından stratejik bir maliyet ödeyeceğini gösteriyor.
Diğer teknoloji firmaları, bu şirketlerin bulunduğu bölgelerde yaşam maliyetindeki büyük eşitsizlik göz önüne alındığında, evden çalışmanın kritik bir avantaj olduğunu kabul ediyor gibi görünüyor. Ve uzak modelin sahip olduğu bilinen komuta ve kontrol, iş/yaşam dengesi ve ilişki sorunlarını hafifletmenin yeni yollarını bulmak için zaman harcıyorlar.
Dell gibi şirketlerde daha az çalışan kaybı olmalı, bu da daha az çalışanın hoşnutsuz ve eylemsiz hale gelmesiyle sonuçlanmalıdır. Ancak bu aynı zamanda yöneticilerin yeniden eğitilmesi ve ekip oluşturma ve ilgili programların gelişmesi gerekeceği anlamına gelir. Bu çabanın faydaları, hemen yerine büyük olasılıkla zamanla tahakkuk edecektir.
Apple’ın yüksek değerlemesi, çalışanları metalaştırma, onları firmanın marj odağının ve kontrol ihtiyacının önemli ölçüde altına yerleştirme yaklaşımının sonunda geri tepeceğini gösteriyor. Cisco, HP ve özellikle Dell’deki programlar gibi programlar, zaman içinde daha iyi stratejik yürütme ve daha fazla kararlılık sağlamalıdır, ancak hiçbirinin Apple’ı değerlendirmede geçmesine izin vermeyebilir. (Şirketin akıllı telefon başarısı, diğer firmaların hiçbirinde yansıtılmıyor ve bu da ona büyük bir destek veriyor.)
Tehlike şu ki, şirketler sadece finansal verilere bakarlarsa, çalışanlarına mal gibi davranmanın en iyi uygulama olduğu sonucuna varabilirler. Bu felaket olabilir ve bir hata olur. Taktiklerdeki farklılık, daha çok Apple’ın diğerlerinin oynamadığı bir segmentteki başarısının benzersiz doğasına bağlı.
Apple iyi para ödüyor ve çalışanların diğer faktörlerin önüne geçmesi nadir görülen bir durum değil. Ancak para, umursamaz bir ortamda çalışmanın acısını dengeleyemez ve görünüşe göre pek çok Apple çalışanı ayaklarıyla oy vermeye çalışıyor. Bunun üretkenliği azaltan bu uygulamayı durdurmaya yeterli olup olmayacağına henüz karar verilmedi. Ancak, çalışanlarının en büyük varlıkları olduğunu anlayan ve buna göre muamele gören bir sektörle, bunun nasıl bitmesini istediğimi biliyorum.