HDR+’ın yaptığı “gelişmiş görüntü istifleme” idi. HDR+, Nexus 6P/Nexus 5X ile fotoğraf çekmenin son işleme aşamasının bir parçasıydı ve rolü, 2014-2015’te telefonlar için en büyük zorluklardan biri olan yüksek kontrastlı sahnelerdeki parlak noktaları ve gölgeleri dengelemekti ( kullanılabilir gece fotoğrafları üretememenin yanı sıra).
Her neyse, HDR+ için kısa bir kararla: Nexus 6P’yi fotoğraf çekmek için en iyi telefonlardan biri yaptı. Elbette, bu ifadede benim önyargım rol oynuyor (hiç bir zaman bir Nexus 6P satın almadım, ancak bunun nedeni sadece param yetmediği içindi), ancak Google’ın 2015 amiral gemilerinin çektiği biraz daha karanlık fotoğrafların bir şeye sahip olduğu inkar edilemezdi. çok onlara hitap ediyor. Diğer teknoloji meraklıları da onları sevdi.
Yaklaşık bir yıl öncesine kadar 24 dakikalık muhteşem bir video izledim. David İmel Bu, Nexus 6P ve orijinal Google Pixel’in kameralarının telefon kamera endüstrisine hükmettiği zamanlar hakkında ne hissettiğimi sözlü olarak ifade etmeme yardımcı olmayı başardı.
24 dakikalık hikaye anlatımını özetlemek gerekirse, David, hem fotoğraf hem de resim için ışığın önemini açıklamak amacıyla modern hesaplamalı fotoğrafçılık ile klasik sanat arasında bir paralellik çiziyor.
Anlatmaya çalıştığı şey, fotoğrafın ilk zamanlarında, (fotoğraflardaki) sanatsal kontrolün/ögenin tamamen “ışıkların yoğunluğuna ve gölgelerin derinliğine” dayandığıdır – resimlerde olduğu gibi. Bunlar, fotoğraflarımızda duyguları ifade etmek ve tonalite yoluyla derinlik yaratmak için kullanılır. Bu, özellikle ışığın, gölgelerin ve parlak noktaların nüans ve perspektif yaratan tek unsur olduğu monokrom fotoğrafçılıkta belirgindir.
Ancak, dediği gibi, “hesaplama hızı, fizikteki değişmeden çok daha hızlı ilerliyordu” ve süper güçlü iPhone 13’ün çektiği fotoğrafların çoğunu bu yüzden sevmiyorum ve keşke daha çok benzeselerdi. orijinal Google Pixel’in resimleri.
Burada gördüğümüz, iPhone 13 ile tam otomatik modda çektiğim bir sürü fotoğraf. Şunu da belirtmekte fayda var ki, fotoğraf çekmeye benim amacıma ulaşmak için başlamadım ama iPhone 13’ün bana verdiği fotoğraflar bu hikayeyi yazma sebebim oldu…
Her neyse, Otomatik Modda çekilen iPhone 13 fotoğrafları solda ve düzenlediğim aynı iPhone 13 fotoğrafları sağda. Onları zevkime göre değil, sahnenin o zamanki gerçekliğine göre (ve elimden geldiğince) ayarladım.
Fotoğrafları iPhone’un fotoğraf düzenleme yeteneklerini kullanarak düzenlemeyi seçtim çünkü çoğu insanın erişebildiği şey bu. Elbette Lightroom, görüntülerin (RAW formatında çekilmemiş) farklı özellikleri üzerinde bana çok daha fazla (ve daha iyi) kontrol sağlardı, ancak buradaki fikir bu değil.
Merak ediyorsanız, iPhone 13’ün fotoğraflarını sahneye daha gerçekçi gösterme girişimimde bana en çok yardımcı olan şey, Parlaklık ve Pozlama kaydırıcılarını geri çekmekti. Bu, modern telefonlarla çekilen fotoğrafların çok parlak olduğu anlamına gelir. Ardından, bazı Brilliance ve Highlight ve Shadow ayarlamaları daha da doğru bir sonuç almama yardımcı oldu.
Sonuçlar bana bugün telefonlarda hesaplamalı fotoğrafçılığın kelimenin tam anlamıyla bir hit ya da özledim olduğunu söylüyor.
Bir yandan, bazı insanlar iPhone 13, Galaxy S22 ve Pixel 6’nın varsayılan çıktısını beğeneceklerdir (Galaxy ayrıca çok parlak fotoğraflar çekerken, Pixel’ler inanılmaz derecede düz), çünkü bunlar “paylaşılabilir”. Özgünlüğü bir kenara bıraksak bile, iPhone’un işlemesinin fotoğrafların gerçekte göründüğünden daha “daha iyi” görünmesini sağlamadığını iddia ediyorum. Yukarıda gösterilen örneklere bir kez daha bakın. Hangi fotoğrafları daha çok seviyorsunuz? Soldakiler mi sağdakiler mi?
iPhone 13 ve diğer modern telefonlarla çekilen fotoğraflar ve hatta videolar genellikle fazla parlak, fazla net, fazla düz ve nihayetinde “cansız” görünüyor. Elbette, hem parlak noktaları hem de gölgeleri inanılmaz derecede iyi yakalayabilirler ve hatta Gece Modu sayesinde geceyi gündüze çevirebilirler, ancak denge ve doğal kontrast unsuru olmadan, çoğu telefonla çekilen fotoğraflar herhangi bir duygu ifade etmez…