Kingdom Hearts III, son yıllarda oynadığım en sinir bozucu oyunlardan biri olmaya devam ediyor. Oyun 2019’da piyasaya çıktığında, sonunda bir tür eleştiriye dönüşen dizi için bir hikaye açıklayıcı yazdım:
“Dilim yanağımda sımsıkı bir şekilde bu kitabı yazmaya koyuldum ama gerçek bir hüsrana uğradım” diye yazdım. “Bunun nedeni, Kingdom Hearts’ın gülünç derecede karmaşık bir anlatıya sahip olması, on yıldan fazla şüpheli yan ürün tarafından yerine getirilmesi – ve bunun böyle olması için kesinlikle hiçbir neden yok.”
Kingdom Hearts 3 Re Mind DLC ile oynarken kendimi aynı şeyi düşünürken buluyorum. Bu pahalı eklenti, Square Enix’in uzun süredir devam eden crossover serisindeki yanlış olan her şeyin mükemmel bir şekilde kapsüllenmesidir. Karmaşık, rahatına düşkün ve serinin sıkı bir hayranı olmayan herkesi olumlu bir şekilde yabancılaştırıyor. “Disney karakterleri bir genç anime macerasında Final Fantasy karakterleriyle buluşuyor”, anlamak için bütün bir wiki’nin bilgi birikimini veya tamamlamak için Dark Souls düzeyinde oyun becerilerini gerektirmesi gereken bir öncül değildir. Ama buradayız.
Kingdom Hearts IV’ün bazı Star Wars içerikleri içerebileceğini öğrendiğimizden beri, Kingdom Hearts son birkaç aydır aklımdaydı. Kingdom Hearts III’ü oynadım ve yeterince eğlenceli olduğunu düşündüm, ancak birkaç yıl sonra geri döndüğünde serinin ilginç bir yeni yön izleyip izleyemeyeceğini merak ettim.
Kingdom Hearts III’ü yeniden yükledim, seviyelerimi ve teçhizatımı maksimuma çıkardım, isteğe bağlı patronu yendim ve gizli sonu keşfettim. Ardından, yaklaşık dört saat sürmesi beklenen bir genişleme için çok fazla olan, varsayılan olarak 30 dolara mal olduğu için Kingdom Hearts III Re Mind DLC’sinde bir indirim için sabırla bekledim.
Birkaç hafta önce, Re Mind 20 dolara düştü ve tetiği çekme zamanının geldiğini düşündüm. DLC paketinin neden geldiğini anlamam uzun sürmedi. böyle karışık yorumlar ne zaman başlattı. 20 dakikadan fazla ara sahneler izledikten sonra ilk savaşıma başladım ve Re Mind’ın büyük bir hayal kırıklığı olacağını çabucak fark ettim. Bunun nedeni, tüm hikaye modunun daha önce dövüştüğünüz patronlarla savaşmaktan ve daha önce gördüğünüz ara sahneleri izlemekten oluşmasıdır – ancak bu sefer, bazı zaman yolculuğu saçmalıkları nedeniyle küçük farklılıklar (“hafif” vurgusu) vardır.
Re Mind, Kingdom Hearts III deneyimine esasen hiçbir şey eklemiyor ve oyuncuları ana oyunun finalini sıkıcı bir şekilde tekrar tekrar okumaya zorlarken, öncekiyle tamamen aynı temaları keşfetmeye zorluyor. (Spoiler: Arkadaşlık uğruna savaşmaya değer. Serideki önceki 10 oyundan bunu almadıysanız, size ne söyleyeceğimi bilemiyorum.)
Ancak, Re Mind’ın hikaye modundan geçtikten sonra, bir sonraki Kingdom Hearts girişi için sonunda harika bir teaser alacağımı düşündüm. İşte o zaman hikaye modunun aslında DLC’nin açık ara daha iyi yarısı olduğunu anladım.
Görünen o ki, Re Mind sadece Kingdom Hearts III için bir anlatısal koda değil; aynı zamanda esasen Limit Cut adı verilen bir patron acele modudur. Ana hikaye modunu bitirdikten sonra, Final Fantasy karakterlerinin (bunca zaman neredeydiler?) bazı gizemli bilgisayar verileriyle yollarını bulmaya çalıştıkları başka bir ara sahne başlar. 14 süper zorlu isteğe bağlı patrona meydan okurken, dizi kahramanı Sora’nın dijital bir yeniden canlandırmasına işaret edin.
Adil olmak gerekirse, 14 yeni patron KH3’e önemli bir ilaveyi temsil ediyor. Geçmişteki oyunlarda bu düşmanların versiyonlarıyla savaşmış olsak da, her birinin yepyeni animasyonlar ve sesli çalışma ile tamamlanmış genişletilmiş bir hareket seti var. Onları yenebilirseniz, bir değil iki gizli sonun kilidini açacaksınız.
“Eğer” burada işlemsel kelimedir. Limit Cut’ın bir zorluk artışı olduğunu söylemek, neredeyse komik bir yetersizliktir. Limit Cut patronları, KH3 meslektaşlarının çok ötesinde, tamamen farklı bir oyundan geldiklerini hissediyorlar.
Her dövüş için kanlı ayrıntılara girmeden, her bir Limit Cut patronu sizi birkaç vuruşta yok edebilir. Partiniz olmadığı için şifa seçenekleriniz sınırlıdır. Bunun yerine, her patronun belirli atlatma ve engelleme modellerinde ustalaşmanız gerekecek – ve gerçekten “usta” demek istiyorum çünkü tek bir yanlış hareket genellikle girişiminizi bitirmek için yeterlidir. Her patron bir seferde sadece birkaç saniye savunmasızdır ve her birinin dövüşleri beş ila 10 dakika sürmeye yetecek kadar sağlığı vardır. Ve unutmayın, bunu bir kez yapmazsınız; Bunu 14 kez yapıyorsun.
Bu beni KH3 çıkış yaptığında sorduğum soruya geri getiriyor: Bu dizi tam olarak kimin için?
Kingdom Hearts’ı gerçek değerinden alırsak, bu, JRPG’lerin harika dünyasına parmaklarını sokmaya hazır Disney seven aralar için bir dizi. En sevdiğiniz Disney karakterleriyle tanışmak ve bu arada arkadaşlık hakkında birkaç ders öğrenmek hakkında tuhaf bir hikaye.
Ancak pratikte Kingdom Hearts, yalnızca en katı genç ve yetişkin hayranların izleyebileceği kadar karmaşık bir hikayesi olan bir labirent karmaşası haline geldi. Disney ve Final Fantasy bağlantıları bu noktada neredeyse yüzeysel geliyor. Re Mind, Limit Cut’ta sadece en yetenekli oyuncuların şansı olduğu için işleri daha da karmaşık hale getiriyor. Bu, seyircinin büyük bir bölümünü önemli olay örgüsünün dışında tutuyor.
Derinlere inerek ve tüm oyun becerilerimi bir araya getirerek, şimdiye kadar dört Limit Cut patronu yenebildim ve her birinin kaç deneme yaptığını unuttum. Bu hafta sonu tekrar deneyeceğim ve ne kadar ilerleyeceğimi göreceğim, ancak bunun acı verici olacağını söyleyebilirim. Doğrusu, Re Mind “eğlence” ile “hayal kırıklığı” arasındaki çizgiyi uzun zaman önce aştı. Ama bu noktaya kadar tüm KH serisini maliyet-maliyet-yanlışına batırdım ve sanırım artık durmak için bir sebep yok.
Kingdom Hearts IV, seriyi köklerine geri döndürme veya işleri daha da karmaşık hale getirme şansına sahip. Hangi yolu tercih edeceğimi biliyorum.