Gerçek bir felsefe haline gelen “yalnızca bulut”, giderek artan sayıda kuruluşun desteğini alıyor gibi görünüyor. Ancak dikkatli olun: Tüm bilgi sisteminin (IS) herhangi bir ayrım yapılmaksızın buluta tamamen taşınması, nadiren uygun olan bir seçimdir. Böyle bir seçeneğin, tüm IS uygulamalarını önemsizleştirmeye ve içsel farklılıklarını silmeye eşdeğer olduğu herhangi bir kurumsal mimar “bir sıçrama” kararı: iş değeri, yaşam döngüsü, karmaşıklık ve tabii ki işlenen verilerin hassasiyeti.
Ve bu, özellikle bulut projeleri bütçe açısından tarafsız olmaktan uzak olduğu için. Bulut seçimi hafife alınacak bir işlem değildir: belirli uygulamalar için tüm anlamını bulabilir ve diğerleri için tamamen yararsız, hatta ters etki yapabilir. Çalışma uygulama bazında gerçekleştirilecektir: kurumsal mimar için ideal bir rol.
İş ekipleri için kullanışlılık – diğer bir deyişle iş kritikliği – doğal olarak bir buluta geçiş için ölçülecek ilk unsurdur: neden çok az kullanılan veya buluta çok az değer katan bir uygulama için bir proje geliştirelim? Aksine, bir temel iş uygulaması buluta geçerek dayanıklılık, verimlilik, esneklik ve ölçeklenebilirlik kazanır. Bu aynı zamanda bu seçeneğin tüm vaadidir: işlevsel gelişmelere daha fazla zaman ayırmak için altyapı sorunlarına daha az zaman ayırın.
Bu değer zaman içinde de ölçülür: Ömrünün sonundaki bir temel iş uygulaması, değerine rağmen taşınmayacak, bunun yerine “bulutta yerel” bir uygulama geçecektir. Tersine, henüz olgunlaşmamış veya kararlılığı olmayan (işlevsel veya teknik) bir uygulama buluta geçiş için bir öncelik olmamalıdır. Bu bağlamda, kurumsal mimar, bir geçiş projesi başlatmanın uygunluğuna karar vermek için her uygulamanın yaşam döngüsünü ince bir şekilde değerlendirebilecektir.
Bir geçiş projesi kuruluş için tarafsız olmaktan uzaksa, ilgili uygulamanın karmaşık olduğu ortaya çıkarsa bu durum daha da az olur. Her şeyden önce uygulamanın kendisini oluşturan unsurlar açısından ölçülen bir karmaşıklık: geliştirilmesi için kullanılan teknoloji, belirli geliştirmelerin düzeyi veya kişiselleştirilmiş işlevsellikler, vb.
Bu unsurların ölçümü, olası strateji türlerine göre hem BT departmanının hem de iş ekiplerinin geçişe katkıda bulunmak için getirilen iş yükünün değerlendirilmesini mümkün kılar: “yeniden barındırma” (yeniden barındırma veya yük devretme), “yeniden platform oluşturma” ( yerel bir bulut platformuna doğru), “yeniden satın alma” (yeni ürün), “yeniden düzenleme” (veya mimarinin elden geçirilmesi). Aksine, başvurunun hizmetten çıkarılmasına (“geri çekilmesi”) veya olduğu gibi tutulmasına (“tutulmasına”) karar verilebilir. Bu altı strateji (“6R”) birlikte, olası buluta geçiş seçeneklerini oluşturur.
Ancak bir uygulamanın karmaşıklığı, bilgi sistemindeki konumu ve IS’nin diğer unsurlarıyla olan bağlantıları ile de değerlendirilir. Bu nedenle, bir CRM veya bir ERP, şirketin ekosistemiyle bile diğer birçok uygulamayla arayüz oluşturması nedeniyle doğası gereği karmaşıktır. Bu da göç etmelerini zorlaştırıyor. Burada da kurumsal mimarın IS’yi haritalama açısından çalışması, göç olanaklarını değerlendirmek için değerli bir araç oluşturmaktadır.
Son olarak, buluta geçiş açısından kuruluşun seçimlerine rehberlik etmesi gerekecek olan da verilerdir. Çünkü yaklaşım, yönetişim, risk yönetimi ve uyumluluk (GRC) açısından önemsiz olmaktan uzaktır. Bazı durumlarda, en azından genel bulutlar için bu oldukça basit bir şekilde mümkün değildir: hassas faaliyet sektörleri, hayati öneme sahip operatörler (OIV) veya temel hizmetlerin operatörleri (OSE), kamu idareleri vb.
İlgili sektör ne olursa olsun, verileri buluta geçirmek mümkün olduğunda, kurumsal mimar, güvenlik yönlerinin etkin bir şekilde yönetilmesini sağlamalıdır: uygulamalarını ve dolayısıyla verilerini taşımak, hiçbir şekilde IS’nin tüm güvenliğini başkalarına devretmek anlamına gelmez. üçüncü parti. Aksine, bu iki kat daha fazla uyanıklık meselesidir.