Apple’ın yeni MacBook Pro 13 inç’i, Apple Silicon ekibinin en yeni üyesi olan M2 çipi için kesinlikle harika bir vitrin. Ama aynı zamanda elmalı kekimizi yiyip yiyemeyeceğimizi de hatırlatıyor.
Apple, son derece güçlü ve güç açısından verimli M2’sini başlatırken, aynı zamanda akıllı ve kullanışlı (ve haksız yere kötülenmiş (yeni sekmede açılır)) Dokunmatik Çubuk.
Biliyorum, kafa karıştırıcı. Apple en yeni silikonunu aldı ve onu tek ve tek Mac dokunmatik ekranına sahip eskiyen bir tasarımın içine yerleştirdi. Ancak tam MacBook Pro 13-in’imizde keşfettiğimiz dizüstü bilgisayarla ilgili her şey. (2022) incelemesi, “Bu son” diye bağırıyor. Ve en azından Touch Bar için.
Altı yıl önce piyasaya çıktığında Touch Bar’ın ne kadar önemli olduğunu anlamak için Apple’ın kurucu ortağı ve eski CEO’su Steve Jobs’a geri dönmeniz gerekiyor. 2010 yılında ve Apple’ın ilk iPad’i piyasaya sürmesinden kısa bir süre sonra, Jobs, dokunmatik ekranlı dizüstü bilgisayar fikrini reddetti (yeni sekmede açılır):
“Bunun üzerinde tonlarca kullanıcı testi yaptık ve işe yaramadığı ortaya çıktı. Dokunmatik yüzeyler dikey olmak istemez. Harika bir demo veriyor ama kısa bir süre sonra yorulmaya başlıyorsunuz ve uzun bir süre sonra kolunuz düşmek istiyor. çalışmıyor, ergonomik olarak korkunç. Dokunmatik yüzeyler yatay olmak istiyor, dolayısıyla pedler” dedi Jobs.
Kabul, bu düzmece bir argümandı. Birkaç yıl içinde, iPad Profesyonellerini tam boyutlu klavyelerin üzerinde aşağı yukarı dikey bir düzlemde yüzen Sihirli Klavyeler görecektik.
Görünüşte M2 MacBook Pro 13 inç, arkadaş canlısı mahalle yaratıcınız için mükemmel bir Apple dizüstü bilgisayarı gibi görünüyor. Karşılaştırma testlerimde M2, M1 selefini (ve 11. Nesil Intel Core i7) kolayca yendi.
Varsayılan 10 çekirdekli GPU sayesinde grafik sayıları çarpıcı. 1.299 $’lık başlangıç fiyatı size 8 GB birleşik bellek ve 256 GB SSD sağlar. Muhteşem bir 13,3 LED Retina Ekrana (2560 x 1600) sahiptir ve 20 saatlik pil ömrü vaat eder. Testlerimde, gücü gerçekten yudumluyor (dizüstü bilgisayardaki bir ARM CPU’yu sevmeli), yaklaşık 18 saat sürüyor.
Sorun şu ki, yeni M2 yongalarına sahip diğer sistem tamamen yeni 1,199 dolarlık MacBook Air. Pro gibi, 8 GB birleşik bellek ve 256 GB SSD ile başlar. 13,6 inçlik ekran, Pro ekrandan biraz daha büyük. Hatta daha yüksek çözünürlüklü bir FaceTime kameraya sahiptir (720p yerine 1080p). Stereo hoparlörler yerine dört hoparlörlü bir sistem elde edersiniz.
MacBook Pro ile ne elde edersiniz: aktif bir soğutma sistemi, vaat edilen iki saatlik ekstra pil ömrü ve 10 çekirdekli GPU (Air’i 10 çekirdeğe yükseltebilirsiniz).
Daha da önemlisi, MacBook Air M2 Touch Bar’ı içermiyor. Aslında, yeni MacBook Air’in M1 Pro ve M1 Max çalıştıran MacBook Pro (14 ve 16 inç) ile daha çok ortak noktası var. Bu yeni nesil MacBook’ların hiçbiri Touch Bar sunmuyor. Ve bence gelecek nesillerin asla olmayacağını varsaymak güvenli.
Yine de Apple, iPadOS ve macOS’u birbirine yaklaştırsa bile, herhangi bir Mac’e dokunuş ekleme fikrine direndi. Ana klavyenin hemen üzerinde yer alan ince, yatay bir dokunma ve hareket dostu OLED ekran şeridi olan Touch Bar’ı tanıtana kadar.
Apple ve nihayetinde geliştirici ortaklarının Uygulama bazında manipüle etmesi için boş bir sayfaydı.
Bir süre, birden fazla MacBook Pro modelinde göründü, ancak hala onsuz satılanlar vardı.
Erken bir hayranıydım, incelememde yazıyor ilk MacBook Pro’nun (o zamanlar 13 ve 15 inç modeller vardı) özelliği:
“Dokunma Çubuğu ile Apple, dokunmatik bilgisayar dünyasına neredeyse mükemmel bir çift ters takla atıyor (insanların ekranlarına dokunmak isteyeceğini kabul etmeden).
Şimdi ise Apple, M2 SOC’si için ihtiyaç duyulan Pro düzeyinde bir platformun hizmetinde kesinlikle yakında hizmet dışı bırakılacak bir MacBook Pro kasası ve teknolojisi sunan farklı bir numara yapıyor.
Touch Bar’ın harika yanı, doğuştan gelen sükunetidir. Touch Bar, ana ekranda size sunulan eylemleri tekrarlıyor gibi göründüğü her seferinde, sık kullanılan veya gizli özellikleri de ortaya çıkarır. Hemen hemen her metin girişi alanında, yardımcı bir şekilde otomatik tamamlama (veya otomatik düzeltme) giriş seçenekleri sunar. Microsoft Word entegrasyonu ile Touch Bar, o anda gerçekten ihtiyaç duyduğunuz bağlamsal özellikleri zekice görüntüler. Bu, gerekli özüne kadar kaynatılmış Office şerididir.
iMovie’de, tek dokunuşla bir klibi ikiye bölebilmem için “Böl” kelimesini görüntüleyerek kafa karıştırıcı olanı açıkça ortaya koyuyor. Ayrıca klip ses kontrolüne anında erişim sağlar. Bana sorarsan bu kullanışlı.
Hepsinden önemlisi, Touch Bar her zaman ses kontrollerine, parlaklığa ve Siri’ye net ve görünür erişim sunmuştur. Öte yandan, Pro gelenekçilerini İşlev ve Çıkış Tuşlarını değiştirdikleri için öfkelendirdi. Apple, MacBook Pro 16 inç (2019) modelini hızla geri getirdi ve bazı Pro kullanıcılarını sakinleştirdi.
Piyano gibi eğlenceli Touch Bar uygulamaları da vardı ve Pac-Man’in tek şeritli versiyonu.
Her zaman gerekli miydi? Hayır. Ama her zaman faydalı oldu ve M2’li bu MacBook Pro 13’te de öyle kaldı.
Touch Bar gibi, bu mükemmel MacBook Pro 13 inç kasa tasarımının çoğunun (sağlam, mantıklı, hafif ve mükemmel bir klavyeye sahip) gelecek nesillere aktarılması pek olası değil. 14 ve 16 inç Pro ve MacBook Air M2, gelecekteki MacBook’ların daha az yalın bir vizyonu olmasa da, biraz daha kutulu bir parça sunuyor. Hepsi daha büyük ekranlara, çentiklere, daha iyi sese ve MagSafe şarj bağlantı noktalarına sahip olacak.
İnanılmaz M2 performansına hayran olsam da, MacBook Pro 13 inç’i bir kalıntı olarak görmeden edemiyorum. Belirli bir görünümün, hissin ve Apple’ın bir MacBook’ta dokunmayla olan birlikteliğinin son durağı: The Touch Bar.
Evet, dizüstü bilgisayara aşığım, ancak CPU bir yana, ilerideki yol yerine geriye bakan bir donanım parçası önermek zor.