Isaac Newton, yerçekimi teorisini uzaktan bir etki olarak formüle etti: bir gezegen, aralarındaki mesafe ne olursa olsun, anında başka bir gök cisminin etkisini hisseder. Bu özellik, Albert Einstein’ı yerçekiminin uzay-zamanın yerel bir deformasyonu haline geldiği ünlü genel görelilik teorisini geliştirmeye motive etti. Yerellik ilkesi, bir nesnenin yalnızca onu çevreleyen ortamdan doğrudan etkilendiğini belirtir: Uzaktaki nesneler anında iletişim kuramaz; sadece şu anda burada olan önemlidir.
Bununla birlikte, geçen yüzyılda, kuantum mekaniğinin doğuşu ve gelişmesiyle birlikte fizikçiler, yerel olmayan fenomenlerin sadece var olmadığını, aynı zamanda gerçekliğin doğasını anlamak için temel olduğunu keşfettiler. Şimdi, SISSA’nın yeni bir çalışması—Scuola Internazionale Superiore di Studi Avanzati—yakın zamanda yayınlandı. Astrofizik Dergisi, evrenin en gizemli bileşenlerinden biri olan karanlık maddenin yerçekimi ile yerel olmayan bir şekilde etkileşime girdiğini öne sürüyor. Yazarlara göre, Ph.D. Öğrenciler Francesco Benetti ve Giovanni Gandolfi, danışmanları Andrea Lapi ile birlikte, bu keşif, karanlık maddenin hala belirsiz olan doğasına yeni bir bakış açısı sağlayabilir.
Karanlık madde, doğanın temel bir bileşenidir: Bugün evrende gözlemlediğimiz yapıların oluşumundan sorumludur ve galaksilerdeki parlak maddeyi çevreleyerek gökyüzünde gördüğümüz yıldızların hareketine katkıda bulunur. Bununla birlikte, karanlık maddenin doğası, özellikle de daha küçük galaksilerdeki yerçekimi ile etkileşimi gizemli olmaya devam ediyor.
Yazarlar, “Son yıllarda, bilim camiası bu esrarengiz fenomeni anlamak için büyük çaba sarf etti, ancak birçok soru yanıtsız kaldı. Karanlık maddenin doğasını ve yerçekimi ile etkileşimini keşfetmek için yeni bir yaklaşım gerekli olabilir” diye açıklıyor. çalışmak. SISSA’nın yeni araştırması, bu ilgi çekici yolu tam olarak araştırdı.
Çalışma, bir galaksinin karanlık maddesi ile yerçekimi arasında yerel olmayan yeni bir etkileşim modeli önermektedir. Yazarlar, “Sanki evrendeki tüm madde, bir galaksideki karanlık maddeye nasıl hareket edeceğini söylüyor” diyor.
Bu yerel olmayışı modellemek için, ilk olarak 17. yüzyılda geliştirilen ve son zamanlarda fiziğin çeşitli alanlarındaki uygulamalarda bulunan bir matematiksel araç olan kesirli hesap kullanılmıştır. Bu hesabın gücü daha önce astrofizikte hiç denenmemişti.
“Kesirli hesabın, karanlık maddenin gizemli doğasını ve yerçekimi ile etkileşimini anlamanın anahtarı olup olmayacağını merak ettik ve şaşırtıcı bir şekilde, farklı türden binlerce galaksi üzerindeki deneysel sonuçlar, yeni modelin, kıyaslandığında yıldızların hareketini daha doğru bir şekilde tanımladığını gösterdi. standart yerçekimi teorisine, “yazarları açıklıyor.
Bu yerel olmama durumu, karanlık madde parçacıklarının sınırlı bir sistem içindeki toplu bir davranışı olarak ortaya çıkıyor gibi görünüyor ve bu da özellikle küçük boyutlu galaksilerde alakalı olduğunu kanıtlıyor. Bu fenomenin tam olarak anlaşılması, bizi karanlık maddenin gerçekte ne olduğuna yaklaştırabilir.
Yazarlar, “Ancak, cevaplanması gereken birçok soru var” diyor. “Yersizlik tam olarak nasıl ortaya çıkıyor? Galaksi kümeleri gibi daha büyük yapılarda veya uzaktaki gök cisimlerini gözlemlememizi sağlayan yerçekimsel merceklenme olgusunda bunun sonuçları nelerdir?”
Ayrıca, bu yeni mekanizmayı göz önünde bulundurarak standart kozmoloji modelini yeniden gözden geçirmek gerekecektir. Yazarlar, “Tüm bu çıkarımları ve daha fazlasını araştırmak için daha fazla araştırma yapılacak. Evrenle ilgili çözülmemiş diğer soruların, yeni önerilen yerel olmamayla çözülebileceğini keşfetmek bizi şaşırtmaz.”
Karanlık maddenin doğasını anlamadaki ilerlemeler, evrenimiz hakkında daha iyi bilgi edinme yolunda önemli bir adımı temsil ediyor. Devam eden araştırmalar, yeni bakış açıları sağlamaya devam ediyor ve bizi, etrafımızı saran fenomenlerin kapsamlı bir şekilde anlaşılmasına yaklaştırıyor.