D­i­k­k­a­t­ ­ç­e­k­i­c­i­ ­g­ö­r­ü­n­t­ü­l­e­r­,­ ­N­A­S­A­ ­s­o­n­d­a­s­ı­n­ı­n­ ­g­ü­n­e­ş­ ­f­ı­r­t­ı­n­a­s­ı­n­a­ ­ç­a­r­p­t­ı­ğ­ı­n­ı­ ­g­ö­s­t­e­r­i­y­o­r­

D­i­k­k­a­t­ ­ç­e­k­i­c­i­ ­g­ö­r­ü­n­t­ü­l­e­r­,­ ­N­A­S­A­ ­s­o­n­d­a­s­ı­n­ı­n­ ­g­ü­n­e­ş­ ­f­ı­r­t­ı­n­a­s­ı­n­a­ ­ç­a­r­p­t­ı­ğ­ı­n­ı­ ­g­ö­s­t­e­r­i­y­o­r­

Bir NASA uzay aracı geçtiğimiz günlerde güneşten gelen bir patlamanın içinden geçerken inanılmaz görüntüler yakaladı. Dünyadaki bilim adamlarına gönderilen resimler, ateşli püskürmenin, güneş sisteminin oluşumundan kalan uzay tozunu “emip süpürdüğünü” bile gösteriyor.

NASA’nın Parker Solar Probe’un geçişi 5 Eylül’de gerçekleşti ve NASA, görüntüleri (aşağıda) Pazartesi günü paylaştı.

Uzay ajansına göre sonda kendisini şimdiye kadar kaydedilen en güçlü koronal kütle püskürmelerinden (CME’ler) birinin ortasında buldu; bu, bilim adamlarına potansiyel olarak açıklayıcı verilerden oluşan bir hazine hazinesi veren bir tesadüfi olay.

CME’ler güneşin dış atmosferinden veya koronadan kaynaklanan muazzam patlamalardır. O kadar güçlüler ki, potansiyel olarak uydular gibi iletişim ve navigasyon teknolojilerini bozabilirler ve hatta Dünya’daki elektrik şebekelerini bile devre dışı bırakabilirler.

Gezegenlerarası toz, asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve gezegenlerden gelen küçük parçacıklardan oluşur ve güneş sisteminin her yerinde bulunur. Bu ay, zodyak ışığı adı verilen soluk bir parıltı biçiminde gezegenler arası tozu bile gözlemleyebilirsiniz.

NASA, CME’lerin gezegenler arası tozla nasıl etkileşime girdiği hakkında daha fazla bilgi edinmenin, bilim adamlarının bir CME’nin Dünya’ya doğru seyahat hızını daha iyi belirlemelerine yardımcı olabileceğini ve bunun da gezegenimizin etkilerini tam olarak ne zaman hissettiğini tahmin etmede iyileşmelere yol açabileceğini söyledi. Özellikle heyecan verici olan şey, yakın çekim görüntülerinin bilim adamlarına bir CME’nin ardından toz dinamiklerini karakterize etme konusunda şimdiye kadarki en iyi şansı vermesidir; bu, böyle bir olayı uzaktan gözlemlerken yapılması zor bir şeydir.

Johns Hopkins Uygulamalı astrofizikçisi Guillermo Stenborg, “CME’ler ve toz arasındaki bu etkileşimler yirmi yıl önce teorize edilmişti, ancak Parker Solar Probe, CME’nin yolundaki tozu temizleyen bir elektrikli süpürge gibi davrandığını görene kadar gözlemlenmemişti” dedi. Parker’ı kuran ve işleten Fizik Laboratuvarı (APL), şunları söyledi: rapor NASA’nın web sitesinde.

NASA, CME’nin tozu güneşten yaklaşık altı milyon mil uzağa taşıdığını ve bunun güneş sistemindeki diğer gezegenler arası toz tarafından neredeyse anında yenilendiğini söyledi.

Parker Güneş Sondası, NASA’nın Living With a Star programının bir parçası olarak, güneş-Dünya sisteminin yaşamı ve toplumu doğrudan etkileyen yönlerini araştırmak için geliştirildi. Uzay aracı 2018 yılında fırlatıldı ve görevin en az sekiz yıl sürmesi planlanıyor.

Popular Articles

Latest Articles