N­A­S­A­ ­s­ü­p­e­r­ ­b­i­l­g­i­s­a­y­a­r­l­a­r­ı­ ­A­p­o­l­l­o­ ­1­2­ ­i­n­i­ş­i­n­i­n­ ­a­y­ ­t­o­z­u­n­u­ ­n­a­s­ı­l­ ­k­a­l­d­ı­r­d­ı­ğ­ı­n­ı­ ­g­ö­s­t­e­r­i­y­o­r­

N­A­S­A­ ­s­ü­p­e­r­ ­b­i­l­g­i­s­a­y­a­r­l­a­r­ı­ ­A­p­o­l­l­o­ ­1­2­ ­i­n­i­ş­i­n­i­n­ ­a­y­ ­t­o­z­u­n­u­ ­n­a­s­ı­l­ ­k­a­l­d­ı­r­d­ı­ğ­ı­n­ı­ ­g­ö­s­t­e­r­i­y­o­r­

NASA mühendisleri, yaklaşan Artemis görevlerinde astronotların Ay’a gönderilmesine hazırlık amacıyla Ay yüzeyine inişin etkilerini simüle etti. NASA süper bilgisayarlarında oluşturulan animasyon, Apollo 12’nin Ay’a inişinin etkilerini, yani ay tozunun havaya kalkmasının yarattığı etkiyi gösteriyor.

Süper bilgisayar modelleri kullanılarak, iniş ve kalkış sırasında ay regoliti ile uzay aracının motorundan atılan sıcak gaz jetlerinin etkileşimi incelendi.

Ay’a iniş, uzay aracının roket motorlarını kullanarak yer çekimine meydan okuyarak ay yüzeyini kontrol ettiği ve yumuşak bir şekilde indiği karmaşık bir görevdir.

Model, Apollo 12’nin motor jetlerinin Kasım 1969’daki iniş sırasında ay yüzeyiyle nasıl etkileşime girdiğini gösteriyor. Düz bir yüzeyde kayma gerilimine neden olan yanal kuvvet, regolitin ay yüzeyinde “dalgalanmasına” neden oldu.

Animasyon, motor kapanmadan önce aracın inişinin son yarım dakikasını gösterir. Değişen radyal desenler kayma geriliminin yoğunluğunu yansıtır; daha düşük seviyeler koyu morla, daha yüksek seviyeler ise sarıyla gösterilir. Araç alçaldıkça, animasyon ay yüzeyine uygulanan kayma geriliminin hızla arttığını gösteriyor. Bu, Ay yüzeyindeki regolit (ince gevşek toz ve kayalar) katmanlarının karışmasına ve bunun sonucunda erozyona yol açabilir.

Toz bulutları, görsel engellere ve ekipmana gelebilecek olası hasara ek olarak, navigasyonu ve bilimsel araçların çalışmasını da zorlaştırabilir.

Ay’da uzun vadeli insan varlığı oluşturmayı amaçlayan Artemis programı kapsamında NASA, ay yüzeyinde her zamankinden daha geniş alanları keşfetmeyi hedefliyor. Bu, Apollo programındakilerden daha büyük araçların ve daha güçlü motorların kullanılmasını içerir.

Apollo gemisi krater yaratmasa da, daha büyük gemiler aşındırıcı etkilere sahip olabilir ve iniş alanında krater oluşumuna neden olabilir, bu da geminin ve mürettebatın stabilitesi için risk oluşturabilir.

Görev planlayıcıları Ay’da sürdürülebilir bir varlık oluşturmaya çalışırken, gelecekteki araçların keşfedilmemiş arazilerde ay yüzeyiyle nasıl etkileşime gireceğini düşünmeleri gerekecek. NASA yetkilileri, bu bilgisayar simülasyonlarının, araçlara ve mürettebata yönelik riskleri en aza indirmek amacıyla gelecekteki iniş görevlerinin sonuçlarını tahmin etmek için kullanılabileceğini vurguluyor.

Popular Articles

Latest Articles