Çevre, çalışma biçimlerini etkiler. İşte bu yüzden son zamanlarda uzaktan çalışmaya geçiş çok önemli.
2020’de COVID-19 pandemisi gelene kadar, ofis tasarımıyla ilgili neredeyse tüm konuşmalar işbirliği etrafında dönüyordu.
Bu özellikle teknoloji endüstrisinde geçerliydi. Şirketler (berbat startuplardan Apple, Google ve Facebook gibi endüstri devlerine kadar) gündelik toplantı alanları, geniş mola alanları ve açık ofis planları ile yenilikler yaptı.
İşbirliği kraldı. Ve sonra COVID-19 oldu.
Yaratıcılığı, işbirliğini ve yeni fikirleri tetikleyebilecek spontane toplantılar olan, daha serin anları teşvik etmek ve teşvik etmek için gösterilen tüm bu çabalar, pandemi, uzaktan çalışma gerekliliği ve daha sonra çalışanların ofislere dönmeye karşı direnişi tarafından süpürüldü.
Bazı yöneticilere ve yöneticilere göre bu bir felaket.
Ama katılmıyorum. Uzaktan çalışma devriminin onları kendi hatalı düşüncelerinden kurtaracağını düşünüyorum.
Derin çalışma hakkında derin düşünceler
2016’da Cal Newport, “adlı çığır açan bir kitap yazdı.Derin Çalışma: Dikkati Dağınık Bir Dünyada Odaklanmış Başarının Kuralları“
Temel tezi, genel olarak kültürün ve özel olarak teknolojinin evrimi nedeniyle dikkatimizin zaman içinde giderek daha fazla parçalandığıdır. İşgücünün dikkati ne kadar dağılırsa, işi o kadar “sığ” hale gelir.
“Sığ”, dikkati dağılmış çalışma norm haline gelir.
Ve “derin çalışma” – zihnin akış halinde gerçekleştirilen konsantre, dikkat dağıtıcı olmayan çalışma – daha nadir ve dolayısıyla daha değerli hale gelir.
Ofis içi çalışma, işbirliği için biraz daha iyidir. Ama uzaktan çalışma bir pay derin işler için daha iyi.
Cal Newport modeline göre, iş yerlerini işbirliği etrafında tasarlama dürtüsü, derin ama tek başına yapılan iş yerine yüzeysel çalışmaya öncelik vermek ve bu nedenle, yüksek değerli başarı yerine düşük değerli başarıya öncelik vermek anlamına gelir.
Tabii ki, en uygun çalışma şekli, tam olarak ne yapıldığına ve işi yapan insanların kişiliklerine ve eğilimlerine bağlıdır.
Bana göre, iş gücünün daha önemli bir yüzdesi, işbirliği yerine derin çalışmadan faydalanacak gibi görünüyor.
Çoğu çalışan, ileri teknolojiler icat etmiyor veya pazarlama kreatifleri geliştirmiyor. Kapsamlı işbirliği gerektiren bir şey yapmıyorlar.
Ancak neredeyse tüm işler konsantrasyondan yararlanır.
İki irrasyonel önyargının, ofis çalışması ve işbirliğine dayalı ofis tasarımı için artık tercihi yönlendirmesi muhtemeldir:
1. Yöneticiler, çalışanları çalışırken görmenin kişisel deneyimini tercih etme eğilimindedir. onları kesintiye uğratın ve onlarla geçici olarak sohbet edin — buna “dolaşarak yönetim” adını verdiler.
2. Ofislerde çalışmaya alışmış çalışanlar, nasıl yaptıklarını doğrulamak ve olup bitenlerle bağlantılı hissetmek için iş arkadaşlarının ve patronların duygusal durumunu “okuma” becerisine, sosyal etkileşime ve yoldaşlığa ihtiyaç duymaya başladılar.
Bu dürtülerin her ikisi de biraz alışılmış ve sanrılıdır. Ofislerin bir sonucu olarak ortaya çıktılar, tersi değil.
Daha mükemmel bir dünyada, yöneticiler, çalışanları kesintiye uğratmaktan ve nasıl yaptıkları hakkında “içten bir his” almaktansa, çalışanları değerlendirmek ve onlarla etkileşim kurmak için daha iyi yollara sahip olacaklardı.
Ve çalışanlar, kendi performanslarını ve takımdaki yerlerini ölçmek için daha iyi yöntemlere sahip olacaklardı – ve doğuştan gelen insani sosyal etkileşim ihtiyaçlarını, çalıştıkları şirket tarafından değil, sosyal yaşamlarından karşılayacaklardı.
Eski ofis paradigması – işbirlikçi alanlar, açık ofis planları, etrafta dolaşarak yönetim ve geri kalan her şey – işbirliği sunağında en kaliteli işi (derin çalışma pratiği) üreten etkinliği (sadece azınlık) ve etkileşim ihtiyacı hakkında mantıksız sanrılar.
Cal Newport’un derin iş fikrine abone olan herkes – ve ben onlardan biriyim – uzaktan çalışmanın ofis işlerinden üstün olduğunu anlayacaktır.
Ayrıca: işbirliği, yazılım ve bulut tabanlı hizmetlerin sürekli olarak iyileştireceği bir şeydir.
Ancak derin çalışma, eleme ile kolaylaştırılır – zihin derin çalışmaya hazır olmadığında dikkat dağıtıcıları, kesintileri ve çalışma gerekliliklerini ortadan kaldırır.
Teknoloji, derin çalışmalarda doğrudan bize yardımcı olmuyor – yalnızca uzaktan çalışmayı kolaylaştırarak dolaylı olarak.
Başka bir deyişle, gelişmiş teknoloji ile daha iyi uzaktan işbirliğine sahip olacağız. Ve uzaktan çalışma, derin çalışmayı kolaylaştıracak. Böylece, işin geleceğinde her ikisinden de daha fazlasını elde edeceğiz.
Bu kutlanacak bir şey, direnmek değil.
‘Flexodus’ hakkında son bir derin düşünce.
Bekle, “flexodus” mu? Gerçekten başka bir iş geleceği moda sözüne ihtiyacımız var mı?
Evet. Evet yaparız.
Büyük İstifa, kısmen, çalışanların esnek çalışma süresine sahip olma arzusundan kaynaklanıyor – eski 9’dan 5’e yerine kendi programlarına göre çalışmak.
Esnek çalışmanın aynı zamanda derin çalışma için daha iyi olduğu ortaya çıktı çünkü herkesin günün kendi bireysel yoğun zihinsel ve fiziksel zamanları var.
Bazı insanlar gece geç saatlerde daha iyi çalışır. Diğerleri (benim gibi sabah 4’te kalkan) sabahları daha iyi çalışır. Bazıları yaratıcı patlamalarda daha iyi çalışır. Diğerleri, her gün birkaç farklı parçada çalışarak daha iyi performans gösterir.
Her türden liderin, işin geleceği hakkında üç gerçeği kafalarına takmalarının zamanı geldi:
1) derin çalışma, ortak çalışmadan daha değerlidir;
2) teknoloji, uzaktan işbirliğini geliştirmek için gelişecek ve
3) çalışanlar başarılı olmak ister ve onların uzaktan ve esnek bir şekilde çalışmalarına izin verirseniz, en yüksek performansa ulaşmanın yolunu bulurlar.