Bu nefes kesen görüntü, Hubble uzay teleskobu yüksek kütleli yıldız oluşumunun yatağı olarak bilinen G35.2-0.7N adlı bir bölgeyi gösteriyor. Burada oluşan yıldızlar o kadar büyük ki, yıkıcı bir süpernova olarak yaşamlarına son verecekler. Ancak oluştuklarında bile çevrelerini büyük ölçüde etkilerler. Resimde görülen bölgede en az bir B-tipi yıldız (en büyük ikinci tür) gizleniyor ve onun bize doğru fırlattığı güçlü bir protostellar jet, muhteşem ışık gösterisinin kaynağıdır.
Kameraya monte edilen Geniş Alan Kamerası 3 (WFC3) ile çekilmiştir. NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu, bu görüntü, Aquila takımyıldızında, Dünya’dan yaklaşık 7200 ışıkyılı uzaklıkta bulunan G35.2-0.7N bölgesini yakalıyor.
Bu güzel resim, Hubble Haftanın Resimleri’nin çoğunda olduğu gibi, öncelikle çok özel araştırma amaçları doğrultusunda toplanan veriler kullanılarak bir araya getirildi. Bu veriler kullanılarak yürütülen araştırma, G35.2-0.7N içerisinde gömülü ilk yıldızdan fırlatılan jetlerdeki iyonlaşma boyutunun ölçülmesini içeriyordu. İyonlaşma, atomların veya moleküllerin yüklü hale geldiği bir süreçtir; bunun nedeni genellikle çok yüksek enerjili bir ortamda olmaları nedeniyle elektronlarının bir kısmını (atom ve moleküllerdeki çekirdeklerin yörüngesinde bulunan küçük negatif yüklü parçacıklar) kaybetmiş olmalarıdır.
Protostellar jetler, protostarlardan fırlatılan, paralelleştirilmiş devasa madde ışınlarıdır. Yönlendirilmiş, basitçe maddenin paralel (sütun benzeri) akışlar halinde püskürtüldüğü anlamına gelir; bu da jetlerin fazla yayılmadığı, ancak nispeten düz çizgiler halinde çok uzağa uzandığı anlamına gelir.
Fırlatılan maddenin görsel sonucu, bu görüntüde görülen muhteşem görüntüdür. Bulutsunun büyük bir kısmı karanlıktır ve bu devasa yıldızları oluşturan zengin toz bulutları nedeniyle ışık Hubble’ın görüş alanından engellenmektedir.
Tam merkeze yakın bir yerde yıldızın konumu ve yaydığı malzeme jeti görülebiliyor. Oradaki küçük, parlak turuncu çizgi, bize doğru akan jetin şiddetinin tozda oluşturduğu bir oyuktur. Jet, tozlu kozasını kırarak ilk yıldızdan gelen ışığı ortaya çıkarır, ancak hâlâ o kadar çok toz vardır ki, ışık “kırmızıya döner” ve ateşli bir turuncuya dönüşür. Devasa önyıldız bu boşluğun sol alt ucunda yer alıyor.