Ayrıca bir felaket durumunda iyi kararlar yoktur, yalnızca en az kötü kararlar vardır. Her kararın bir takım sonuçları olacaktır. Hükümetin aslında yapmakta zorlandığı şey, alması gerektiğini düşündüğü kararların sonuçlarını hafifletmekti.
Benim kişisel görüşüm, İngiltere'nin şu anda yaşadığı şeyin, bir felaketten sonra oldukça beklenen bir aşama olduğu yönünde. Ama bundan ders almayı bırakmak istemem. Birleşik Krallık hükümetinin Kovid soruşturması hakkında oldukça aktif bir tweetçiyim çünkü pek çok yanlış soru soruluyor.
Ne yanlış yapılıyor?
Kişisel etkileşimlere ve muhtemelen bir sonraki olaydan sorumlu olmayacak kişilerin davranışlarına odaklanılıyor. Yapması gereken cevaptır: Planların olduğu ve bunların gerektiği gibi kullanılmadığı gerçeğini nasıl ele alıyorsunuz? Acil durum planlaması nedir? Bir dahaki sefere ne yapacağız?
Halkın acil durum uygulamalarını ne kadar az anladığı ortaya çıktı. Başlangıçta durumun ne olduğu konusunda halkla çok zayıf bir iletişim vardı. Biliyorsunuz, bir pandemi ne yapar, endemik olduğunda nasıl görünür, tüm bu tür şeyler. Bilimsel ve tıbbi bilgilerin halka iletilmesine yönelik yaklaşımımızı baştan sona gözden geçirmeliyiz.
Afetlerin insanların fiziksel, zihinsel sağlığı ve çevre üzerinde gerçekten uzun vadeli etkileri olabilir. Hangi noktada bir felaketin sona erdiğine hükmediyorsunuz?
11 Eylül gibi bir olay mutlaka nesiller arası oluyor, kalıcı bir yara oluyor. Bazen desteğe olan ihtiyaç çok daha sonra artabilir.
Eğer yerel müdahale ekipleri, itfaiye ve polis iseniz, bunu asla unutmazsınız, ancak buna geri dönmeye özellikle büyük bir ihtiyacınız yok. Eğer hükümetseniz, buna tepkiyi yeniden harekete geçirme yeteneğinizin onlarca yıl boyunca çok hazır olması gerekecek ve bu çok zor.
Açıkçası felaketlerin biteceğini düşünmüyorum. Bu iş böyle yürümüyor. Toplumun bir kısmı yoluna devam etmek isteyecek, özellikle de yaslı kişiler gibi insanlar istemeyecek.
Üzerinde çok çalıştığım konulardan biri Grenfell [a residential tower fire in London in 2017 which killed 72 people]ve bu beni daha fazla temasa soktu Aberfan [a mining-related disaster in Wales in 1966 which killed 144]ve bunun hala buranın bir parçası olduğunu fark ediyorsunuz. Eğer bir felaketin yaşandığı bölgede geriye doğru yürürsem ve ne aradığıma dair bir nevi fikrim olursa, o felaketin mirasını her zaman bulabilirim.
Bir felaket gerçekleşmeden önce hazırlanmak için ne yapabilirim?
Vatandaş hazırlıkları var. Elektrik kesilirse. El fenerleri veya yedek paketler, telefon şarj cihazları.
Ve kendinizi korumak için hayatınızda yapabileceğiniz bazı şeyler var. Kendinizi bir dişçiye götürün veya sağlığınıza dikkat edin; dünya biraz daha istikrarsız, o yüzden kendinize iyi bakın.
Ve ayrıca son birkaç yılda insanların bazı daha zor yönler hakkında konuşmak istediklerini gördüm. Sevdiğimi kaybettiğimi söyleseler ne isterdim biliyor musun? Kişisel eşyalarını geri ister miyim?
Beni her zaman bir vasiyete sahip olmaktan, kalıcı bir vekaletname sahibi olmaktan, bir anlaşmada en yakın akrabanın kim olduğuna dair varsayımlarda bulunmaktan bahsederken göreceksiniz. Acil durum planlamasında her zaman kullandığımız küçük bir dilsel hile “eğer olursa değil ne zaman”dır.
Son olarak felaketlerden endişelenmeli miyiz?
Bireysel düzeyde ülkemizin bunlara nasıl tepki vereceğini önemsemeliyiz çünkü afetler yeni çatlaklar yaratmaz. İnsanların kendilerinden, ailelerinden, devletlerinden, toplumlarından ne isteyecekleri konusunda daha fazla düşünmelerini istiyorum. Bu hükümetten ne isteyecekler?
Ancak endişe ve korku oldukça anlamsız duygulardır. Vücuda zarar veriyorlar. Ben insanların daha çok acil durum planlamacıları gibi düşünmelerini tercih ederim, yani: Bu konu hakkında sohbet ederiz ve ne yapacağımıza karar veririz.
Lucy Easthope'un 10. yıl dönümünde konuşmasını dinleyin KABLOLU Sağlık 19 Mart'ta Londra'daki Kings Place'de. Şu adresten bilet alın: sağlık.wired.com.
Kaynak bağlantısı