Tek başına MoMA sergisinin organizasyonu bile Jonas’ın yapıtlarının kolay toplama veya sınıflandırmaya ne kadar meydan okuduğunu kanıtlıyor. Birçoğu çok sayıda unsuru (maskeler, kıyafetler, çizimler, başlıklar, kitaplar, aksesuarlar) içeren bu kadar uzun süreli ve çeşitli bir kariyerden parçaların seçilmesi süreci, müze için yıllar süren bir girişimdi ve her ikisinin de ortaya çıkardığı bir bilmeceydi. Jonas’ın da sergi küratörü tarafından çözülmesi gerekiyordu. Janevski ve küratör ekibi eskizlerle dolu çekmeceleri açmak için saatler harcadılar.
Çizim yapmak Jonas için her zaman bir tür meditasyon pratiği olmuştur ve masaları kağıt üzerinde yüzlerce eserle doludur. Birçoğu basit, hatta sade ama aynı zamanda büyüleyici; yaratıldıkları enerjiyi ve hızı anımsatıyor. Bazı insanların kamerayı kullanma şekli gibi, etrafındaki dünyayı yakalamak için çizim yaptığını söyledi; Ancak çizimler aynı zamanda performans sanatının yenilikçi bir parçası. Çizim yaparken kendini engellemesiyle tanınıyor: Eskiz yaparken kağıda değil, çizim yaparken onu yakalayan bir monitöre bakıyor ya da izleyicinin kendi maskesini nasıl yaptığını görebilmesi için yüzünü kaplayan tuval üzerine çizim yapıyor. hem kendi kendini yok ediyor, hem de kendi kendini üretiyor. “Çizdiğimde tam kontrole sahip değilim” dedi. “Çizim benim için aynı zamanda bir tür macera. Beni ilgilendiren de bu: Beklemediğim bir görüntü elde ediyorum.” (Jonas’ın çizimleri ayrıca bu ay açılacak olan yeni ve büyük bir sergide de sergilenecek: New York Çizim Merkezi’nde “Hayvan, Sebze, Mineral”. )
O gün MoMA’da, Jonas ve Janevski müzenin model odasında sohbet ediyorlardı; burada insan, her biri yaklaşan farklı bir sergi için bebek boyutunda sergi düzenlemeleri ve müzenin çeşitli odalarının modellerinin masaları doldurduğunu hayal ediyordu. Jonas, sergisi için bu ölçekte bile işinin ivmesini yakalayan 1.80 x 2.10 metrelik modele baktı ve 1969 ve 1970 yıllarındaki birkaç uzun aynanın (“Ayna Parçası I” çalışmasına bir gönderme) eksik olduğunu merak etti. ). “Ayna Parçası II”), kendisini izleyicilere görünür kılacak. Janevski ona orada olacaklarına dair güvence verdi. Jonas’ın evinde ve bodrumunda, 70’lerden kalma defterler, eskizler ve günlük girişleri de dahil olmak üzere çok sayıda zengin tarihi malzeme göz önüne alındığında, gösteriyi net ve okunabilir hale getirmek zordu. Süreç yalnızca birkaç eklemenin yapılabileceği noktaya ilerlediğinde küratörler, Jonas’ın sonraki yıllardan kalma, mutlaka saklamadığı ama bahsetmediği ek not defterleri olduğunu keşfettiler. Küratörlük sırasında sanatında olduğu gibi hem görünür hem de izlenemez olduğunu ortaya koydu.
Model, gösterinin yeni çalışması hakkında çok az bilgi verdi. Jonas zaten çok şey biliyordu: Yeni hayat getiren balinanın yanı sıra vampir kalamar, dans eden figürler, müzik ve video projeleri de olacaktı. Ancak Jonas’ın birçok eseri gibi bu da muhtemelen zamanla değişecek ve tamamen yeni bir şeyin parçası haline gelecektir. “Henüz bitmedi” dedi küçük gülümsemesini göstererek. “Asla bitirmedim.”
Fotoğraf Asistanı: Josh Mathews