1­8­3­1­’­d­e­ ­F­r­a­n­s­a­’­d­a­k­i­ ­ü­n­l­ü­ ­b­i­r­ ­s­o­y­g­u­n­d­a­n­ ­g­a­n­i­m­e­t­ ­o­l­a­r­a­k­ ­K­ü­b­a­’­d­a­ ­b­i­r­ ­m­a­d­a­l­y­a­ ­y­e­n­i­d­e­n­ ­o­r­t­a­y­a­ ­ç­ı­k­t­ı­

Koleksiyondaki 20 madalyadan biri Fransa’nın Büyük Adamları, Paris’te Kral Kütüphanesi’nin Madalya Dolabı’ndan çalındı, 1831 yılında, diğerlerinin de olabileceği bir ülke olan Küba’nın en eski ikinci müzesinde saklanmaktadır.

Hırsızlık, başta Roma madalyonları ve altın objeler olmak üzere pek çok benzersiz parçayı içeriyordu. 1653 yılında Childeric’in mezarında bulunan devasa hazine, 481 yılında ölen Frank kralı, bugün tarihteki en büyük antik madeni para hırsızlıklarından biri olarak kabul ediliyor.

19. yüzyılın ortalarında basılan altın madalya, halka sergilenmese de Küba’nın Cárdenas şehrinde korunuyor. 17. yüzyılın ünlü askerlerinden, modern Fransız Donanmasının kurucusu Fransız general Abraham Duquesne’ye ithaf edilmiştir. Halktan biri olarak doğdu, askeri başarılarından dolayı kendisine Quesne Markisi adı verildi., Indret Baronu ve Monros Lordu. Anekdot, Louis’in Protestan unvanını koruduğu krallığın ne zaman olduğu biliniyor.

Eğer metal bir diski madalyaya dönüştürmek için basmak bugün bile bir jestse, aşkınlık ve ölümsüzlük ararLouis XIV zamanında daha da önem kazandı. 72 yıl hüküm süren hükümdarın kendisi emir verdi imajıyla yaklaşık üç yüz hatıra madalyası darp edildi saltanatının kahramanlıklarını anlattı ve onlarla birlikte bir kitap yayınladı. Koleksiyonerlerin dediği gibi, “Fransız Devrimi hükümdarın atlı heykellerini yok et krallık genelinde dağıtıldı, ancak dolaşımdaki çok sayıda madalyayı ortadan kaldıramadı”

Güneş Kralı’nın hobisi aynı zamanda Metal Savaşları’na da yol açtı. diplomasinin hizmetinde Fransa’nın Büyük Adamları serisinden çalınan 20 parça arasında hayatta kalan az sayıdaki kişiden biri olan Küba’da sergilenen paranın önemi de buradan geliyor.

5 Kasım 1831’i 6 Kasım’a bağlayan gece, hırsızlar Paris’teki Kral Kütüphanesi Madalya Dolabı’nın karargâhına girdiler. Fark edilmeden büyük bir ganimet almayı başardılar. 2.000’den fazla altınbirçoğu benzersizdir. Özellikle imparatorluğun çöküşüne kadar Roma’nın müttefiki olan Childeric’in muhteşem mezar hazinesinde bulunan hazineden Roma madalyonları ve diğer altın objeleri çaldılar.

İlk Fransız hükümdarlarından Frankların kralının 481 yılında öldüğünü ve bir firavuna layık cömert bir cenaze töreni, 300 altın arıyla süslenmiş mantoyu içeriyordu. Avrupa tarihinin en önemli arkeolojik keşiflerinden biri, tesadüfi17. yüzyılda Belçika’nın Tournai kentinde Sant-Brice kilisesinin yanındaki küçük bir binanın yeniden düzenlenmesi sırasında.

Soygun konusuna dönersek, tarihteki ilk olmasa da ilk dedektiflerden biri olan ünlü efsane Eugène-François Vidocq Eski suçlu kriminalist oldu ve soruşturmacı, soygundan bir ay sonra polisle birlikte hırsızları yakalamayı başaran kişiydi. O zamana kadar ganimetlerin neredeyse tamamını eritmişler ve külçelere dönüştürmüşlerdi. Seine Nehri’nin dibinde bulunan ve çoğunlukla Kral Childeric’in çeyizinden alınmış yalnızca birkaç parça ve bazı değerli taşlar ele geçirilmiştir. garnet olan altın kılıç2 Aralık 1804’teki imparatorluk taç giyme töreni sırasında bizzat Napolyon’un pelerinini süslediği, kralın pelerininin bir parçası olan iki madeni para, bir bilezik ve iki altın arı (ağustos böcekleri) bugün yeniden Madalya Dolabı’nda sergileniyor. .

Ganimetlerin çok küçük bir kısmı hırsızlar tarafından satıldı. özel koleksiyoncular, Onlar, kendilerini hapisle cezalandıran sert Fransız yasalarına göre soygunun suç ortağı oldular. Bu koleksiyonerlerden bazıları Fransa’dan kaçtı. Juan Bautista Leclerc bu suç ortaklarından biriydi ve Küba’da sona erdi.

Tanınmış bir koleksiyoncu olan Kübalı tarihçi ve müzeci Ernesto Alvarez Blanco, madalyanın son sahibita ki 9. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar olan Fransız nümismatik koleksiyonuyla birlikte Havana’ya birkaç kilometre uzaklıktaki bir Küba şehri olan Oscar María de Rojas de Cárdenas müzesine bağışlayana kadar. Álvarez Blanco aynı zamanda Leclerc’in kişiliğine ilişkin kapsamlı bir araştırmanın da yazarıdır. Küba adasına sığınma kararının nedeninin şu olduğunu doğruladı: O Fransız değil Kübalıydıtarih kitaplarının kaydettiği gibi; Hatta o zamanın kahve tarlalarından birinde doğum belgesini bile kurtardı.

–Fransa’nın Büyük Adamlarından gelen bu madalya elinize nasıl geçti?

– Antonio Canova imzalı Napolyon Bonapart büstüyle birlikte madalya, uzun süre koleksiyoncu arkadaşı Dr. Ramón Amador’un ailesinde kaldı. Cárdenas limanından bir doktor olan babası, bunları Leclerc ailesinin soyundan gelen bir hastanın elinden minnettarlıkla almıştı. Amador iki parçayı da bana veriyor ve madalyanın Fransa’nın Büyük Adamları koleksiyonundan geldiğini söylüyor.

– Soruşturmanız nasıldı?

– Araştırmaya başladım ve 1833’te Küba’ya ulaştığında, Paris’te tanınmış bir ressam ve minyatürcü olan Juan Bautista Leclerc’in eline geçtiğini ve onu orada satın aldığını keşfettim. Hediyeyi aldığımda şunu gördüm:aynı koleksiyondan madalya sahibi olan diğer koleksiyoncularyani hayatta kalan tek kişi o değil. Evet bildiğim kadarıyla bir kamu kurumunda olan tek o.

–Ayrıca Leclerc’in kimliğini de ortaya çıkardınız.

–Leclerc, San Alejandro Küba Resim Akademisi’nin ilk yöneticisi olarak biliniyor, ancak Küba’daki sanat tarihçileri onun her zaman Fransız olduğunu söylemişlerdi. Onun Cárdenas yakınlarındaki bir kahve plantasyonunda doğduğunu keşfettim.

– Neden şimdi müzede?

–Oscar María de Rojas de Cárdenas müzesinde müzeolog olarak çalıştım ve 1990 yılında, yani kuruluşundan bu yana 90 yaşında olan ve Küba’nın en eski ikinci müzesi olan müze, koleksiyonumu depoya bırakmaya karar verdim ve ardından bağışta bulundum. kalıcı olarak. Abraham Duquesne’e ithaf edilen madalya da dahil olmak üzere, o zamanlar değeri zaten birkaç bin dolar olan madalyalar, banknotlar, madeni paralar ve diğer parçaları içeren, 9. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar Fransız nümizmatiğinin eksiksiz bir koleksiyonu.

–Romanda İyi İnsanlarKübalı Leonardo Padura, ünlü dedektif Mario Conde, benim için bir sanat dedektifi, Küba’daki Napolyon varlığından bahsediyorlar ve siz karınızın yanında ikincil bir karakter olarak görünüyorsunuz: siz tartışmasız bir koleksiyon bağışlayan çılgın koleksiyoncusunuz. Bu durumdan pişman mısınız?

–Ailem ve arkadaşlarımın çoğu hâlâ bunu yaptığım için bana deli diyor. Pişman değilim. Müzeyi ülkenin en önemli müzelerinden biri haline getiren bir geleneği sürdürdüm.

–Ayrıca kurguyu gerçekle harmanlayan ve değeri tartışılmaz tarihi belgeleri ortaya çıkaran bir roman da yazdınız.

–Ben büyük bir kurgu yazarı değilim, daha çok bir tarihçiyim. Madalya bana, tarihi iyi bilmeden, tesadüfen, madalya koleksiyonumun bir parçası olarak geldi. Daha sonra kitap haline geliyor. Bana Napolyon Bonapart aracılığıyla geliyor. Ben Napolyon figürüne hayran olan ve özel koleksiyonunda her zaman onunla bağlantılı objelerin olmasını isteyen biriyim. Bu nedenle, aynı şehrimdeki Cárdenas’ta doğmuş bir insanı bulmak, herkesin onun Fransız olduğuna ve Napolyon ve ona ait nesnelerle ilişkisi olduğuna inandığı sırada San Alejandro Resim Akademisi’nin ilk Kübalı yöneticisi olduğunu keşfetmek. Benim için bu çok önemliydi. Roman bundan ibaret. Paris’teki Kral Kabinesi’nden çalınan bu koleksiyonun ve ayrıca Cárdenas Müzesi’nde bulunan ve Napolyon’la bağlantısı olan bu parçalardan bazılarının veya Napolyon’la olan bağlantılarının tarihini soranlara ve kendime vermek istediğim cevap bu. Zamanla birkaç tane olan Küba.

–Küba’da Napolyon’un izinden gidiyorsunuz.

–Birçok müzeye yayılan adada, Santiago de Cuba’da ölen kişisel doktoru François Antommarchi tarafından yapılmış mezar taşı parçaları, saç bukleleri, azı dişleri ve Napolyon’un ölüm maskelerinin bulunduğunu çok az kişi biliyor. Koleksiyonu açısından dünyanın en iyilerinden biri olarak kabul edilen, Fransa dışındaki tek Napolyon Müzesi de dahil olmak üzere, dönemine ait çok sayıda nesne var.

–Madalyayı Fransa’ya iade etmeyi hiç düşündünüz mü?

–Eğer herhangi bir zamanda Fransa hükümeti ya da Madalya Kabinesi, ben koleksiyoncuyken ve madalyaya sahipken benden bunu isteseydi, şüphesiz onu bağışlardım çünkü aldığım eğitim şuydu, daha fazlası Bir koleksiyoncudan ziyade müzeci olarak düşünüyorum. Hiç ayrılmaması gereken yerde olabilirdi.

–Madalyanın bugün önemi nedir?

– Eşsiz parçaların kaybolduğu, sanat suçlarını soruşturmanın yolunu değiştiren ve tarihte tanınan ilk dedektifin ortaya çıktığı çok önemli bir soygunun hayatta kalan birkaç tanığından biridir.