Scorn’un serbest bırakma yolculuğu uzun bir yolculuk oldu. HR Giger’den ilham alan bu psikolojik korku oyunu 2016’da ortaya çıktı ve başlangıçta Xbox Series X|S ile birlikte piyasaya sürülmesi planlandı. Benim gibi tür meraklıları, kendilerini Ebb Software’in piyasaya sürülecek olan fragmanlarda gösterdiği sulu ortamlara enjekte etmeye istekliydi. Bir avuç gecikme ve yıllarca süren beklentiden sonra, Scorn nihayet rahatsız edici ilk çıkışını yaptı.
Geçen haftayı Ebb Software tarafından hazırlanmış atmosferik dünyayı keşfederek geçirdim. Alien gibi HR Giger’den etkilenen diğer eserlerin muazzam bir hayranı olarak, ilk oyunuma iğrenç görüntüler, hayal edilemez yaratıklar ve diğer dünya mimarisinden oluşan bir kakofoni bekleyerek girdim. Bu cephelerde, Scorn güçlü bir şekilde sunar. Bununla birlikte, bazı katı korku savunucularının bile, oyunun genel oynanışı ve ilerleme hızı ile kendilerini çelişkili bulacağını hayal ediyorum.
Scorn şüphesiz bir dizi unutulmaz mekanda ürkütücü bir gezinti olsa da, geleneksel korkunun sınırlarına uymuyor. Ebb Software, oyuncuların parçalanmış bir medeniyetin kalıntılarını dikkatli ve gecikmeli bir şekilde araştırmasını talep ediyor. Savaş, korkular ve tutarlı anlatım, atmosfere ve keşiflere uzak bir arka koltukta oturuyor. Scorn’daki dehşet verici derecede tiksindirici anlardan ve varoluşun amacı hakkındaki felsefi sorulardan tamamen zevk aldım, ancak dokunaklı doruğa ulaşmak için bolca azim gerekiyor.
30 saniyelik uyumsuz kafa karışıklığı ve iğrenç marazi merakların başlangıcından itibaren, Scorn’un atmosferi beni tamamen ve sefil bir şekilde içine çekti. Sergilenen insansılar, yapılar, araçlar ve koridorlar doğada tanıdık ve insani, ancak bulaşıcı bir şekilde yabancıydı. Akıldan çıkmayan çevremin çarpıcı özellikleri karşısında hayretler içinde kalarak muazzam miktarda zaman geçirdim.
Yoğun, kozmik sis ve mükemmel bir şekilde uygulanan aydınlatma, Scorn’daki her sahneyi yükseltir. Kemikten ve nemli etten yapılmış koridorlarda zorlu manzaraların sürükleyici ve anlaşılmaz derinliklerine kadar, bu sürrealist korku çinisindeki görsel sunum daha önce bir oyunda deneyimlediğim hiçbir şeye benzemiyor. Scorn’daki biyo-mimarinin tek tip doğasına rağmen, her nesne ve başıboş ışık demeti, rahatsız edici keşif gezim için amaçlı ve anlamlı geldi.
Atmosferi gibi, Scorn’un anlatıya yaklaşımı da gizemle kaplı. Oyunculara diyalog, metin, ara noktalar veya birincil hedeflerle ilgili kesinlikle hiçbir şey verilmez. Ebb Software, katılımcıları çevresel ipuçlarını kullanarak ve bu grotesk evrenin yabancı temellerini anlamak için zaman ayırarak altı ila sekiz saatlik çalışma boyunca ortaya çıkan bulmacaları ve zorlukları çekinmeden araştırmaya teşvik ediyor.
Yönümü belirleyen metin belgeleri veya ses kayıtları olmadan, çevremi gerçekten araştırmak zorunda kaldım. Kafataslarını veya bağırsakları kepçelemek için tasarlanmış gibi görünen şok edici mekanik cihazlar, çevresel hikaye anlatım cihazlarından daha fazlası olarak hizmet etti, ancak ilerlemem için çok önemli ipuçları olarak hizmet etti. Her bulmaca çözümü sezgisel olarak açık değildi, ancak oyunların nesnel işaretler ve yan görevlerle yüklendiği bir zamanda, Scorn’un sadeliğini oldukça ferahlatıcı buldum.
Spoiler vermemek için, Scorn’daki belirli anlarla ilgili pek çok ayrıntıdan vazgeçmeyeceğim. Bununla birlikte, kan bağımlıları veya ürkütücü genel mavens için, bu dünya korkunç derecede iğrenç yerler ve dehşet verici şiddet dizileriyle doludur. Küçük yaratıkların bir hamur haline gelmesini izlemekten veya tarif edilemez canavarların et yığınlarını parçalamasına tanık olmaktan nefret eden biriyseniz, o cesareti duyusal bir saldırı için hazırlardım.
Ebb Software, inkar edilemez bir şekilde unutulmaz bir kampanya oluşturmak için HR Giger’in güçlü sanatsal stillerini ve HP Lovecraft’ın eski yorumlarını akıllıca kullandı…
Gizemli anlatım yönüne rağmen, kendimi Scorn dünyasından büyülenmiş buldum. Ebb Software, HR Giger’in güçlü sanatsal stillerini ve HP Lovecraft’ın eski yorumlarını akıllıca kullanarak, etkili bir ruhani film müziği eşliğinde inkar edilemez bir şekilde unutulmaz bir kampanya oluşturdu. Hikaye anlatımına yönelik bu deneysel yaklaşım, muhtemelen sıradan izleyicilerle bağlantı kurmayacaktır. Yine de, değerli riskler aldığı için takımı suçlamak zor.
Amacımız nedir? İnsan hayatının değeri nedir? Mutluluğumuz, toplumumuz veya dinimiz için neyi feda etmemiz bekleniyor? Bunlar Scorn tarafından sorulan sonsuz sorular ve çevrimiçi tartışmaların ve teorilerin ortaya çıkmasını görmek için sabırsızlanıyorum.
Birçok yönden, canlı görseller, kendinden emin ses tasarımı ve ortam müziği, Scorn’daki ağır yükün çoğunu yapıyor. Ve oyunun ilk %50’si ya da daha fazlası için, yatırım yapmanıza yetecek kadar olması gerekir. Yavaş yavaş, bir dizi bulmaca mekaniği ve rahatsız edici, canlı silahlarla geleneksel düşman karşılaşmalarıyla tanışıyorsunuz. Ne yazık ki, ilk birkaç bölümün pekmezi andıran yavaş yanması, bu psikolojik korku başlığının ilerleme hızına ciddi şekilde zarar veriyor.
Bazı korku hayranları için, “yürüme simülatörü”, çok az veya hiç savaş olmayan anlatı odaklı oyunları tanımlamak veya küçümsemek için sıklıkla kullanılır. The Medium, pasifist hassasiyetleri hakkında karışık görüşlerin karşılandığı yakın tarihli bir örnektir. Scorn kesinlikle bu kampa girmez. Deneyim, tabancalara, pompalı tüfeklere ve bombaatarlara benzer biyolojik silah arketipleri ile saygın bir miktarda geleneksel silah oyunu içeriyor. Hayatta kalmak ve hatta ilerlemek için belirli düşmanlarla savaşmak ve öldürmek gerekir. Bu silahların sağladığı kurumu takdir ettim ama çoğunlukla sıkıcı savaş bölümleri tarafından hüsrana uğrayan Scorn’dan uzaklaştım.
Aynı birkaç soğanlı canavarı ürkütücü derecede benzer durumlarda gönderdikten sonra, savaş hızla bayatladı.
Klasik hayatta kalma-korku tarzında, oyuncular küçük, belirlenmiş mühimmat ve iyileştirme paylarıyla sınırlıdır. Ara sıra birkaç saldırgan düşman içeren bölümlerle bu, her atışta dikkatli bir değerlendirme gerektiriyordu. Her bir silahın nüanslarını keşfetmek başlangıçta teşvik edici ve tatmin ediciydi. Bununla birlikte, ürkütücü derecede benzer durumlarda aynı birkaç soğanlı canavarı gönderdikten sonra, savaş hızla bayatladı.
Scorn, alışılmış eylem olarak tanımlanabilecek bir şeyle övünse de, bulmaca çözme, bu başlıkta birincil oyun mekaniği olarak hizmet ediyor. Başlangıçta, oyuncuları yükselen makineleri manevra etmeye ve hayatta kalan varlıkları sakatlamaya zorlayan bilmeceler, yaratıcı çözümlerle zorlayıcı beyin jimnastiği sundu. Yine de savaş gibi, cazibe hızla azaldı ve tekrarlayan bulmacalar Scorn’un orta bölgelerini doldurdu. Bu replikasyon, aksi halde büyüleyici olan bu gezinin ilk yarısı için yalnızca ilerlemenin yavaşlama hissini daha da ileri taşıdı.
Cadılar Bayramı yaklaşırken, “Ürkütücü Sezon”un ortasındayız. Scorn gibi garip, iğrenç bir oyunun Ekim çıkış tarihi çok mantıklı ve doğrudan Xbox Game Pass’e özel bir Xbox konsolu olarak piyasaya sürüldüğünde, türün hayranları için düşük riskli bir teklif. Tecrübeli korku meraklıları, Scorn’da elle tutulur korkuların olmamasından dolayı hayal kırıklığına uğrayabilirler. Yine de, kan ve kabus görüntüleri kesinlikle bu kaşıntıyı kaşıyor.
İlerleme hızı, dövüş ve bulmaca tasarımıyla ilgili eleştirilerimden bağımsız olarak, Ebb Software’in son oyununun nerede başarılı olduğunu görmezden gelmek imkansız. Scorn’da asla unutamayacağım yapılar ve çevresel gelişmeler var. Çarpıcı sunum ve bir sonucun sınırsız görsel şöleni, bunu yatırımınıza değecek benzersiz bir video oyunu haline getiriyor. Scorn’un herkes için olduğunu söyleyemem ama aynı ölçüde iğrenç ve baş döndürücü bir korku oyunu arayanlar için yedi saatlik vahşi bir bilim kurgu macerası.
genel-20