“­İ­n­s­a­n­l­a­r­ ­k­a­s­a­d­a­ ­s­ı­r­a­y­a­ ­g­i­r­i­n­c­e­ ­a­r­t­ı­k­ ­b­i­r­b­i­r­l­e­r­i­y­l­e­ ­k­o­n­u­ş­m­a­y­a­ ­c­e­s­a­r­e­t­ ­e­d­e­m­i­y­o­r­l­a­r­”­

“­İ­n­s­a­n­l­a­r­ ­k­a­s­a­d­a­ ­s­ı­r­a­y­a­ ­g­i­r­i­n­c­e­ ­a­r­t­ı­k­ ­b­i­r­b­i­r­l­e­r­i­y­l­e­ ­k­o­n­u­ş­m­a­y­a­ ­c­e­s­a­r­e­t­ ­e­d­e­m­i­y­o­r­l­a­r­”­


35 yaş üstü insanların en çok bahsettiği bir olgudur. Kuaförler artık kendileriyle konuşmayan insanların saçlarını yapmaya başladı. Tren kondüktörleri, her yolcunun gözlerini bir ekrana yapıştırdığı vagonlardan geçer. Kasiyerler, görünmeyen muhataplarla iletişim halinde, telefon boyuna sıkışmış müşterilerin geçişini görür. Doktorlar, insanların her iki uçta otomatik olarak oturmaya devam ettiği, ancak artık kimsenin buzu kırmadığı bekleme odalarını gözlemliyor. Bu sohbetin sonu. Büyük tartışmalar değil, ama küçük konuşma İngilizce’de dediğimiz gibi, Fransızca’da “yağmur ve güzel hava”, genellikle hava ile pek ilgisi olmayan bu küçük değiş tokuşlardan bahsetmek için.

“Eskiden trende komşumuzdan özür dilerken konuştuktan sonra kitap çıkardık. Sanki varsayılan mod takas etmekmiş gibi. Şimdi, varsayılan mod, telefonunuza dalmak ve onunla konuşmak zorunda kalırsanız özür dilemektir.diye açıklıyor D’Cap Research ajansı SNCF kullanıcılarının davranışlarını gözlemlemek için çeşitli araştırmalar yürüten Diouldé Chartier.

La République des hiper komşular derneğinin eski gazetecisi Patrick Bernard, özel sektörün kutsallaştırılmasının etkisini görüyor: “Birey kolektiften üstün hale geldi. Benim özelim diyorlar, benim özel hayatım… Eskiden herkese merhaba derdiniz; bir bekleme odasında, bir kafeye girerken… Artık sessizlik saygı göstergesi oldu. Sohbet, görgü kurallarının yeni beklentileriyle başladı. Tanımadığınız birine merhaba demek, bir haneye tecavüz değil, neredeyse sayılır. »

Ama merhaba, onu dinlemek, şenliğin en küçük ortak paydasıdır. arasında ” Günaydın “18 Eylül 2022’de, 14. Cadde’de, rue de l’Aude boyunca uzanan devasa masada, küçük kağıt parçalarına rengârenk basılmış bir sürü kitap vardı.e Paris’in semti. Binlerce kapak, öğle yemeğini orada paylaşmaya hazır olan komşuları bekliyordu: yapımcılardan gelen grup siparişleri, gösterimler ve tartışmalarla ortak yemek, La République des hyper neighbours’un mahalledeki sosyal bağları güçlendirme girişimlerinin bir parçası.

Sakinler, birbirlerini tanıyan küçük gruplar halinde, birbirlerinden ayrı olarak buluşur ve yerleşirler, ta ki diğerleri gelip boş yerleri doldurana kadar. Tanımadığınız birine yapışık oturmak tam bir maceradır. Sohbet genellikle getirilen salata veya kiş sunularak başlar. Ve eski “yağmur ve güneş” mekaniği, pek çok çarkın gevşemesi gibi yeniden gıcırdamaya başlar…

Bu makalenin %82,82’sini okumak için kaldınız. Aşağıdakiler yalnızca aboneler içindir.



genel-14

Popular Articles

Latest Articles