Ant-Man and the Wasp: Quantumania, adıyla eşleşen bir film: Bir ağız dolusu olmaktan daha fazlası. Paul Rudd’un Scott Lang/Ant-Man’i, iki solo film ve Marvel Sinema Evreni’ne en son eklenen (eğer sayıyorsanız 5. Aşamayı başlatan) çapraz etkinlikli birçok Marvel filmine dahil edildikten sonra geri döndü. ne olacağını ayarlamak için çok ağır kaldırma.
Ve Quantumania yükseldiğinde, genellikle He Who Remains’in bir varyantı (alternatif versiyonu) olan Jonathan Majors’ın Fatih Kang’ı sayesinde olur. Eğer “kim?” Geri dönüp Loki’yi izlemenizi öneririz.
Ne yazık ki, Kang’ın adı kelimenin tam anlamıyla 2025’in Yenilmezler: Kang Hanedanlığı’nda geçtiğinden, Quantumania’nın bir sonraki Marvel filmlerinin ve şovlarının yolunu hazırlamak için yapacak çok işi varmış gibi geliyor. Bunun da ötesinde, Marvel’in CGI sorunları artmaya devam ediyor ve bu sefer her zamankinden daha bariz geliyor.
Bu spoiler içermeyen Ant-Man and the Wasp: Quantumania incelemesi, onu şimdi görmeniz gerekip gerekmediğini veya Disney Plus’ta çıkmasını beklemeniz gerekip gerekmediğini anlamanıza yardımcı olacağından, küçülen/büyüyen disklerden ikisini alın.
Bugünün en iyi Disney Plus fırsatları
Paul Rudd’dan Scott Lang, Yenilmezler ile evreni kurtardıktan sonra tatlı bir hayat yaşıyor. Rudd’un doğal çekiciliği, Scott’ın aptalca baba anlarının bir gülümsemeye veya kıkırdamaya neden olmasına neden olur. Yine de daha ciddi sahnelerde başarılı olabilir; Scott’ın anıları için sadece bir kitap okumak bile duygusal hissettiriyor.
Ama Jonathan Majors’ın süper süper kötü adamı Kang the Conqueror, burada en uzun olanıdır – hatta bazen yükselen Ant-Man’den bile daha uzundur. Josh Brolin’in Thanos’unun halefi olarak, Yenilmezler ve diğer kahramanların bir dizi film için savaşacağı büyük kötülük olan Majors’tan Kang, ne yapabileceğini bilmeseniz bile her zaman büyük bir anlaşma gibi geliyor. Duygusal ve karizmatik olan Kang, çözülmesi gereken diyaloglar sunarken bile üst düzeyde cezbeder.
Bununla birlikte, Michelle Pfieffer, sonunda ortaya çıkan bir karakter olan Janet van Dyne için kendisine verilen malzemeyle de harika bir iş çıkarıyor. Kuantum Diyarı’ndaki geçmişi onu ısırmak için geri gelirken, Janet hem ciddi hem de komik nitelikteki sırlarla uğraşıyor.
Ne yazık ki, Janet’in bu filmdeki arka planı, Pfieffer’ın karaktere getirdiği duyguyu tam olarak desteklemiyor ve bu nedenle, ona işleri çekici kılmak için daha zor bir iş veriyor. Kendimiz için görmek yerine çok fazla söylenme durumu.
Michael Douglas ve Kathryn Newton, Hank Pym ve Cassandra “Cassie” Lang ile benzer bir sihir kullanarak, biraz ihtiyaç duyulan bir senaryoyu canlandırmak için çekicilik getiriyor. Newton, Cassie’yi oynayacak üçüncü aktris olarak talihsiz bir durumda, ancak o işleri yoluna koyuyor.
Bozulmadan anlatamayacağım bir çok karakter varken MODOK hakkında söyleyeceğim tek şey “ha?” Tamamen şaşırtıcı hissettiren bir karakter. Başka yerlerde, çoğunlukla unutulabilir olduklarını düşündükleri pek çok düzgün küçük karakter var.
İnançsızlığın askıya alınması genellikle imkansızdır. Bilebilirdim; Ben profesyonel bir güreş hayranıyım. Ama kahramanlarımız Kuantum Diyarı ile ilk karşılaştıklarında, “peki bu bir yeşil ekran” diye düşünmemek imkansızdı. Ve eski Hollywood’un kullanmak istediği kadar yumuşak bir odağa sahip olan Kuantum Diyarının daha doğaya benzeyen bölümüyle daha da kötüleşti.
Görsel olarak büyük bir sorun, Quantumania’nın çoğunun sinir bozucu derecede karanlık olmasıdır. Evde Marvel filmlerini izlediğimizde bu konudan şikayet eden ailemin bu bölümü herhangi bir gelişme olarak bulacağını hayal edemiyorum. Bazen, CGI duvarları güzel görseller sunar, bu yüzden bu tamamen bir kayıp değildir. Görsel fazlalığın içinde kendinizi kaybedebilirseniz güzel vakit geçirebileceksiniz.
Kuantum Aleminin şehirleri de biraz eksik, geniş ve ilgi çekici olmayan bir dizi bina olarak görünüyor. Kang’ın fethettiği ve ruhsuz bir şehir manzarası yarattığı nokta bu olabilir – ama bu daha belirgin olabilir. Hiçbir şeyin nefes alacak vakti olmaz ve bunun bedelini Kang’ın kötülüğü çeker.
Benzer şekilde, filmin büyük anlatı sorusu, kavgalarında başkalarına yardım ettiğinizde veya sadece kendinizinkini koruduğunuzda, burada biraz çerez kesici geliyor. Ve belki de bu yüzden kendimi zamanı kontrol ederken buldum, 2 saat 5 dakikalık bir filmde yapmanıza gerek olmayan bir şey.
Bu Ant-Man and the Wasp: Quantumania incelemesinin açıkladığı gibi, filmin kusurları yetenekli oyuncu kadrosunda değil, hayata getirmeye çalıştıkları dünyada yatıyor. Hem görseller hem de senaryo daha fazlasını istemenize neden olabilir. Oyuncuların – ve sundukları dramanın – işi çok daha kolay olabilirdi.
Ancak The Big Lebowski’deki The Dude halısı gibi, Jonathan Majors da Ant-Man ve Wasp: Quantumania’yı birbirine bağlıyor. Film, CGI’sı ile çoğu zaman izleyicileri neredeyse kendinden uzaklaştırabilirken, Majors, Bond kötü adam parlaklığını MCU’ya getiriyor ve tüm zamanların franchise oyuncusu olma rotasını çizmeye devam ediyor.
genel-26