NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, Outer Planet Atmospheres Legacy (OPAL) programı sayesinde her yıl Satürn’e ayrılmış gözlem süresine sahiptir ve dinamik gaz devi gezegen bize her zaman yeni bir şeyler gösterir. Bu son görüntü, görüntünün solunda, B halkasında iki lekeli telin ortaya çıkmasıyla Satürn’ün “jant teli mevsiminin” başlangıcını müjdeliyor. Kredi: Bilim: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Görüntü İşleme: Alyssa Pagan (STScI)
tarafından keşfedilmelerinden bu yana[{” attribute=””>NASA’s Voyager mission in the 1980s, temporary “spoke” features across Saturn’s rings have fascinated scientists, yet eluded explanation. They have been observed in the years preceding and following the planet’s equinox, becoming more prominent as the date approaches.
Saturn’s upcoming autumnal equinox of the northern hemisphere on May 6, 2025, means that spoke season has come again. NASA’s Hubble Space Telescope will be on the job studying the spokes, thanks to time dedicated to Saturn in the mission’s ongoing Outer Planet Atmospheres Legacy (OPAL) program. Are the smudgy features related to Saturn’s magnetic field and its interaction with the solar wind, as prevailing theory suggests? Confirmation could come in this spoke season, as scientists combine archival data from NASA’s Cassini mission with new Hubble observations.
Satürn’ün NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu’ndan alınan yeni görüntüleri, gezegenin ekinoksunu çevreleyen, halkalarında esrarengiz özelliklerin belirdiği “konuşma mevsiminin” başlangıcını müjdeliyor. Tellerin nedeni ve bunların mevsimsel değişkenliği henüz gezegen bilimcileri tarafından tam olarak açıklanamamıştır.
Satürn’ün NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu’ndan alınan yeni görüntüleri, gezegenin ekinoksunu çevreleyen, halkalarında esrarengiz özelliklerin belirdiği “konuşma mevsiminin” başlangıcını müjdeliyor. Tellerin nedeni ve bunların mevsimsel değişkenliği henüz gezegen bilimcileri tarafından tam olarak açıklanamamıştır.
Dünya gibi, Satürn de kendi ekseni etrafında eğiktir ve bu nedenle dört mevsimi vardır, ancak Satürn’ün çok daha büyük yörüngesi nedeniyle her mevsim yaklaşık yedi Dünya yılı sürer. Ekinoks, halkalar Güneş’e yandan eğildiğinde meydana gelir. Çubuklar, Satürn’de yaz veya kış gündönümüne yaklaştığında kaybolur. (Güneş, bir gezegenin kuzey ya da güney yarımküresinde en yüksek ya da en alçak enlemine ulaştığı zaman.) ekinoks 6 Mayıs 2025’te Satürn’ün kuzey yarımküresinin dönüşü yaklaşıyor, parmaklıkların giderek daha belirgin ve gözlemlenebilir hale gelmesi bekleniyor.
Tellerin şüpheli suçlusu, gezegenin değişken manyetik alanıdır. Gezegensel manyetik alanlar güneş rüzgarı ile etkileşime girerek elektrik yüklü bir ortam yaratır (Dünya’da, bu yüklü parçacıklar atmosfere çarptığında bu, kuzey yarımkürede aurora borealis veya kuzey ışıkları olarak görünür). Bilim adamları, en küçük, toz boyutundaki buzlu halka parçacıklarının da yüklenebileceğini düşünüyor, bu da bu parçacıkları halkalardaki daha büyük buzlu parçacıkların ve kayaların geri kalanının üzerine geçici olarak kaldırıyor.
NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, Outer Planet Atmospheres Legacy (OPAL) programı sayesinde her yıl Satürn’e ayrılmış gözlem süresine sahiptir ve dinamik gaz devi gezegen bize her zaman yeni bir şeyler gösterir. Bu son görüntü, görüntünün solunda, B halkasında iki lekeli telin ortaya çıkmasıyla Satürn’ün “jant teli mevsiminin” başlangıcını müjdeliyor.
Jant tellerinin şekli ve gölgelendirmesi değişir; görüş açısına bağlı olarak açık veya koyu görünebilirler ve burada görüldüğü gibi, bazen klasik radyal jant teli şekillerinden çok damlacıklar gibi görünürler. Geçici özellikler uzun sürmez, ancak gezegenin 6 Mayıs 2025’teki sonbahar ekinoksu yaklaşırken daha fazlası ortaya çıkacaktır. Bilim adamları, parmaklıkların nedenini ve doğasını açıklamak için ipuçları arayacaklar. Bunların, Satürn’ün manyetik alanı ile güneş rüzgarı arasındaki etkileşimle geçici olarak yüklenen ve havaya yükselen halka malzemesi olduklarından şüpheleniliyor, ancak bu hipotez doğrulanmadı.
Kredi: Bilim: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Görüntü İşleme: Alyssa Pagan (STScI)
Halka teller ilk olarak 1980’lerin başında NASA’nın Voyager misyonu tarafından gözlemlendi. Geçici, gizemli özellikler, aydınlatmaya ve bakış açılarına bağlı olarak karanlık veya aydınlık görünebilir.
Hubble başkanı NASA kıdemli gezegen bilimcisi Amy Simon, “Dış güneş sistemi gezegenleri hakkında bir veri arşivi oluşturan Hubble’ın OPAL programı sayesinde, bu sezon Satürn’ün tekerlek tellerini incelemek için her zamankinden daha uzun süre ayıracağız” dedi. Dış Gezegen Atmosferleri Mirası (OPAL) programı.
Satürn’ün son ekinoksu gerçekleşti 2009 yılında, NASA’nın Cassini uzay aracı yakın plan keşif için gaz devi gezegenin yörüngesinde dönüyordu. Cassini’nin görevi 2017’de tamamlandı ve Voyager uzay araçları çoktan gitti, Hubble, Satürn ve diğer dış gezegenlerdeki değişiklikleri uzun vadeli izleme çalışmalarına devam ediyor.
Simon, “Cassini misyonu tarafından yıllarca süren mükemmel gözlemlere rağmen, konuşma sezonunun kesin başlangıcı ve süresi, kasırga mevsimindeki ilk fırtınayı tahmin etmekten çok, hala tahmin edilemez” dedi.
Güneş sistemimizin diğer üç gaz devi gezegeni de halka sistemlerine sahipken, hiçbir şey Satürn’ün öne çıkan halkalarıyla karşılaştırılamaz, bu da onları konuşma fenomenini incelemek için bir laboratuvar yapar. Parmakların diğer halkalı gezegenlerde meydana gelip gelemeyeceği şu anda bilinmiyor. Simon, “Bu, en azından şimdilik, yalnızca Satürn’de gördüğümüz, doğanın büyüleyici bir sihir numarası,” dedi.
Hubble’ın OPAL programı, ultraviyoleden yakın kızılötesine kadar ışığın dalga boylarında Cassini gözlemlerinin arşivine hem görsel hem de spektroskopik veriler ekleyecek. Bilim adamları, konuşma fenomeninin ve genel olarak halka fiziği hakkında ortaya koyduğu şeyin daha eksiksiz bir resmini elde etmek için bu parçaları bir araya getirmeyi bekliyorlar.
Hubble Uzay Teleskobu, NASA ve ESA arasındaki uluslararası işbirliği projesidir. NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi teleskopu yönetiyor. Baltimore’daki Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü (STScI), Hubble bilim operasyonlarını yürütür. STScI, Washington, DC’deki Astronomi Araştırma Üniversiteleri Birliği tarafından NASA için işletilmektedir.
uzay-2