Dünyanın dört bir yanındaki hükümetleri, işletmeleri ve çevre ve insan hakları gruplarını temsil eden 30.000’den fazla kişinin iklim değişikliği hakkında konuşmak için önümüzdeki hafta bir araya gelmesi bekleniyor. Etkinlik, 6-18 Kasım tarihleri arasında gerçekleşmesi planlanan 27. Taraflar Konferansı veya COP27 olarak adlandırılan Birleşmiş Milletler’in yıllık iklim zirvesidir.
Her yıl konferans, dünyanın iklim kriziyle mücadele etmek için bir araya gelmesi için bir fırsat olarak faturalandırılıyor. Dünya liderleri bazen ülkelerinin sera gazı emisyonlarını azaltmak için yeni taahhütlerde bulunur veya temiz enerjiye geçiş için diğer devlet başkanlarıyla kalem anlaşmaları yapar ve daha dayanıklı bir dünya inşa etmeye para aktarır. Daha sık olarak, savunucular, kaydedilen yetersiz ilerlemeden dolayı hayal kırıklığına uğrarlar. Geçmek için çok fazla yutturmaca var, bu yüzden Sınır bu yılki iklim görüşmeleri için bir rehber hazırladı.
Bir zamanlar 1992’de, Dünya’daki hemen hemen her ulus anlaşmayı imzaladı. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi. Bu onları aşırı hava felaketlerine neden olan küresel ısınmayı sınırlamak için birlikte çalışmaya adadı. türleri yok olmaya itmekve boğulma alçak adalar.
COP toplantıları, iklim değişikliğinden kaybedecek veya kazanacak herhangi bir şeyi olan herkes için bir lütuf haline geldi
Bu sözleşmeyi onaylayan ülkeler (şu anda 197 tane var) “Taraflar Konferansı” oldu. Ve 1995’te ilk COP toplantılarını Almanya’nın Berlin kentinde yaptılar. Şimdi, COP27’deyiz – bu ülkelerin dünyayı kurtarmak için 27. kez bir araya geldikleri. Bu noktada, COP toplantıları, iklim değişikliğinden kaybedecek veya kazanacak herhangi bir şeyi olan herkes için bir lütuf haline geldi. Yerli halklar kendi çıkarlarını temsil etmeleri için kendi delegelerini gönderirler. Yerel bölgeden ve dünyanın dört bir yanından aktivistler konferansın dışındaki sokakları dolduruyor. Büyük Teknolojiden Şirketlere fosil yakıt Endüstri, çözümün bir parçası olarak kendilerini satmaya çalışmak için dükkan kurdu.
27 yıl sonra iklim değişikliği hala kötüleşiyorsa, neden hala bu konferansı önemsiyoruz?
Bu, konferans içinde bile hararetli bir tartışma. Geçen yılki konferansta medyada sansasyon yaratan genç iklim aktivisti Greta Thunberg, “Olduğu gibi, COP’ler gerçekten çalışmıyor”, Londra’da bir etkinlik sırasında söyledi bu yıl COP27’ye katılmayacağını açıkladıktan sonra bu hafta. Thunberg, “COP’ler esas olarak liderler ve iktidardaki insanlar için birçok farklı yeşil yıkama yöntemini kullanarak dikkat çekmek için bir fırsat olarak kullanılıyor” dedi.
Pek çok aktivist için buzullar, ülkelerin iklim değişikliğini sınırlandıracak politikalar üzerinde anlaşmaya varmalarından daha hızlı eriyor gibi görünüyor. COP21’in bu konferanslardan birinden henüz çıkmamış en önemli kararı vermesi on yıllar aldı – 2015 yılında kabul edilen dönüm noktası niteliğindeki Paris Anlaşması. Bu anlaşma, bugün iklim değişikliği konusunda harekete geçme çabalarının temelini oluşturuyor. Küresel ısınma ülkelerinin ne kadar tolere etmeye istekli oldukları konusunda araştırma destekli bir sınır belirledi, ülkeleri sorumlu kılmak “Küresel ortalama sıcaklıktaki artışı sanayi öncesi seviyelerin 2°C’nin çok altında tutmak ve sıcaklık artışını sanayi öncesi seviyelerin 1,5°C üzerinde sınırlamak için çaba sarf etmek.”
Alternatif, iklim yıkımının yepyeni bir büyüklüğüne ulaşacağımızdır.
Dünya şimdiden 1,2 santigrat derece ısındı – bu yüzden fazla kıpırdama alanımız kalmadı. 1.5 derecelik eşiğin altında kalmak net sıfır sera gazı emisyonuna ulaşmayı gerektirir önümüzdeki birkaç on yıl boyunca. Bu, tüm dünyayı temiz enerjiye dönüştürmek için kısa bir zaman dilimi. Alternatif, bir bütüne ulaşacağımızdır. iklim tahribatının yeni boyutudünyanın mercan resiflerini yok etmek ve dünyadaki mega şehirlerin iki katı kadarını “ısı stresi çeken” bölgelere dönüştürmek dahil.
Ve COP’lardan gelen tüm taahhütlere rağmen, dünya hala endişeleniyor 2 santigrat derecenin üzerinde ısınma. Bu, ülkelerin Paris anlaşması kapsamındaki taahhütlerini artırmaları için önemli bir son tarih olan geçen yılki COP’ta güncellenmiş ulusal eylem planlarını sunmalarından sonra bile oldu.
COP27’deki yenilikler neler?
Durumun hala ne kadar feci olduğu göz önüne alındığında, bu yılki COP, iklim değişikliğinin sonuçlarıyla nasıl yaşanacağını bulmaya odaklanacak. Dolayısıyla COP27’deki en önemli terimlerden biri “adaptasyon”dur. Spesifik olarak, daha varlıklı ülkelerden gelen delegelerin, geçen yıl verdikleri “uyum” önlemleri için iki kat finansman sağlama sözünü nasıl yerine getireceklerini – 2025 yılına kadar yılda yaklaşık 40 milyar dolarlık bir taahhüt – nasıl gerçekleştireceklerini belirlemeleri gerekecek.
Paranın, insanları ısınan bir dünyada güvende tutmaya yardımcı olabilecek yeni ve geliştirilmiş altyapıya gitmesi gerekiyor. Bu, sıcağı yenmek için daha iyi tasarlanmış şehirler veya bir orman yangınında yok olma olasılığı daha düşük olan topluluklar gibi görünebilir. Veya insanları bir sel veya fırtına hakkında uyarabilecek genişletilmiş erken uyarı sistemleri anlamına gelebilir. Bu yıl, bu tür uyum projeleri için daha da fazla fon sağlamak için bir baskı var, özellikle de gelişmekte olan ülkelerdeki uyum maliyetlerinin ABD dolarının üzerine çıkacağı tahmin edildiğinden. yılda 300 milyar dolar on yılın sonunda. Avukatlar da daha fazlası için bastırıyor yerel olarak yönetilen çözümler iklim değişikliği ile yaşamanın ne anlama geldiği yerden yere farklı göründüğünden ve iklim felaketlerinden en çok etkilenen insanlar her zaman planlama tablolarında yer almamıştır.
Ayrıca bu yıl iklim felaketlerinden onarılamaz zarar görmüş topluluklara yönelik destek eksikliği konusunda artan bir öfke var. Örneğin, küçük ada ulusları, şimdiden tüm nüfuslarını bölgeden tahliye etmek zorunda kaldılar. kaybolan adalar. İklim değişikliğine neden olan kirliliğe çok az katkıda bulunmalarına rağmen bu maliyetleri üstlenmek zorunda kaldılar.
Zengin milletler, ABD başkanlığında, tarihsel olarak çok daha fazla sera gazı emisyonu yaydı. Bu nedenle argüman, sonuçları ödemek için nakit paranın bir kısmını öksürmeleri gerektiğidir. En savunmasız ülkelerden bazılarının savunucuları ve delegeleri, bu tür “kayıp ve hasar” için bir finansman mekanizması istiyor. Ve daha zengin ülkeler önceki COP’lerde bu fikri tekrar tekrar kakalarken, kayıp ve hasar finansmanı için artan bir destekle karşı karşıya kalıyorlar. gelişmekte olan ülkeler çünkü iklim değişikliği her zamankinden daha büyük bir bedel alıyor.
Tabii ki, COP27’deki ülkeler üzerinde, ilk etapta gezegen ısıtma kirliliğini önlemek için daha fazlasını yapmaları için hala çok fazla baskı var. Çevre grupları, özellikle ülkeler geçen yıl 2030 hedeflerini “yeniden gözden geçirme ve güçlendirme” konusunda anlaştığından, COP27’den daha güncel ulusal taahhütlerin çıkmasını umuyor.
COP27 nerede oluyor?
Konferans Mısır’ın Şarm El-Şeyh kentinde gerçekleşiyor. Sonuç olarak, bu yılki BM İklim Konferansı’nda odada bir fil daha var: Mısır’ın baskı iklim protestoları hakkında – ve daha geniş anlamda muhalif sesler. Düzinelerce kişinin zehirlendiği bildirildi tutuklanmış Gösterileri bastırmak amacıyla iklim konferansına giden günlerde, şu anda Mısır’da tutuklu olduğuna inanılan on binlerce siyasi mahkum daha eklendi.
Bu yılki BM İklim Konferansı’nda odada bir fil daha var: Mısır’ın iklim protestolarına yönelik baskısı
Bu, özellikle yerel sesler duyulmazsa, bu iklim konferansında neler başarılabileceğine dair şüpheleri artırdı. Bu yılki konferansın adı “Afrika’nın COP’si” Afrika kıtasının tamamı, küresel sera gazı emisyonlarının yalnızca yaklaşık yüzde 3’ünden sorumludur. Ancak bölgedeki birçok ülke, büyük ölçekli iklim etkileriyle karşı karşıya. Örneğin Afrika Boynuzu, iklim değişikliği kuraklık riskini artırdığı için on yıllardır en uzun kuraklığın ortasında. İle birlikte beş kuru yağmur mevsimi art arda, 50 milyondan fazla insan yedi ülke Sudan ve Eritre’den Kenya ve Uganda’ya kadar uzanan bölge bu yıl akut gıda güvensizliği ile karşı karşıya. Bu keskin eşitsizlikler, COP27’de adaptasyon ve kayıp ve hasar önceliklerini belirleyen başka bir faktördür.
Bu yıllık iklim müzakerelerinin gerçekten sadece eylem için bir başlangıç noktası olması gerektiğini unutmayın. Liderler bu konferanslarda vaatlerde bulunabilirler, ancak daha sonra eve gidip yasaları geçirmeleri veya insanların yaşamları üzerinde etkisi olması gereken bir tür projeyi tamamlamaları gerekir. Nihayetinde, ülkeleri bu konferanslarda taahhüt ettikleri şeyleri takip etmekten – ya da belki de ötesine geçmekten – sorumlu tutmak için olan şey, heyecan verici kısımdır. Bu olmazsa, gelecek yılki COP’ta daha fazlasını yaşayacağız.
genel-2