Hoş geldin! Bu sütun, kaçırmış olabileceğiniz harika oyunları bulmanıza yardımcı olmak amacıyla Tom’s Guide personelinin şu anda ne oynadığını ve keyif aldığını paylaştığımız düzenli bir dizinin parçasıdır. Final Fantasy IV hakkında konuştuğumuz önceki girişimize göz atmayı unutmayın.
CD Projekt RED’in adını çevreleyen tüm tartışmalar göz önüne alındığında, Cyberpunk 2077’yi yalnızca esası üzerinden tartışmak zordur. Ve doğrusu, insanları suçlayamam. Çok sayıda gecikmeden sonra oyun, PS4 ve Xbox One’da neredeyse oynanamaz bir durumda piyasaya sürüldü.
Bir dizi güncelleme en göze çarpan teknik sorunları düzeltti, ancak buna ve yakın zamanda duyurulan Cyberpunk 2077: Phantom Liberty genişlemesine rağmen, bu oyunun zorlu lansmanını sallaması hala zor. Cyberpunk 2077, bu noktada muhtemelen tasarrufun ötesinde.
Bununla birlikte, hataların ve bazen şüpheli mekaniklerin altında hala meşru olarak iyi bir oyun olduğuna inanıyorum.
Phantom Liberty duyurusu ve şu anda PS5 ve Xbox Series X için gişe rekorları kıran oyunların eksikliği sayesinde Cyberpunk 2077’yi yeniden oynamaya karar verdim. PC’de bitirdiğimden beri bunu PS5’te yapıyorum. Ayrıca bir Netrunner inşası yapıyorum ve bana çalışmam gereken hedefler vermesi için Platinum kupaya gidiyorum.
On saatten fazla bir süre sonra Cyberpunk 2077 ile mutlak bir patlama yaşıyorum. Belki de en kusurlu bir başyapıt tanımı. Sadece zevk almakla kalmıyorum, aynı zamanda insanların ilk kez oynaması veya yeni bir oyuna başlaması için en iyi zaman olduğunu düşünüyorum.
Cyberpunk 2077’yi PC’de yaklaşık 100 saat oynadım çünkü bana başka hiçbir oyunun sunamayacağı bir şey sundu: Gerçek bir siberpunk dünyası. Evet, oyunun sivilceli yapay zekası, oyunun içine dalmanın bir kısmını öldürüyor, ancak oynarken Akira’nın Neo Tokyo’suna, Robocop’un Detroit’ine veya Blade Runner’ın Los Angeles’ına taşınmış gibi hissediyorum.
Türün ruhunu ve görsellerini çağrıştıran pek çok oyun var, ancak hiçbiri Cyberpunk 2077 ölçeğinde değil. Sadece etrafınızdaki dünya son derece ayrıntılı değil, aynı zamanda sizin üzerinizdeki her şey de öyle. Evet, devasa gökdelenler ve yüksek demiryolları, etkileşime geçemeyeceğiniz bir vitrin süsünden biraz daha fazlasıdır, ancak sanki yaşayan (ve tehlikeli) bir şehrin ortasında olduğunuzu hissettirmeye hizmet ederler. Etrafımdaki güzel distopik kabusun içine girerek Night City’de dolaşıp saatler geçirebilirim ve geçirdim.
Cyberpunk türü 1980’lerde ortaya çıktı ve bu on yılın benzersiz estetik ve ses nitelikleri Cyberpunk 2077’ye nüfuz etti. 80’lerin çocuğu olarak, oyunu oynamak bana güzel bir nostalji görüntüsü veriyor – bu, gerçeğin kasvetli, çarpık bir versiyonu olsa bile. Elektronik ve ağır metalin gürleyen sesleri, çöplerle kaplı neonlarla ıslanmış sokaklarla birleştiğinde beni asla içine çekmez. Sunum tamamen büyüleyici.
Yukarıda söylediğim gibi, bu oyun sırasında bir Netrunner derlemesi yapıyorum. Güçlü ateşli silahlar kullanarak kaba kuvvetle görevleri tamamlamak yerine, bilgisayar sistemlerini bozabilen, kameraları devre dışı bırakabilen ve hatta onları etkisiz hale getirmek için düşmanların sibernetiğini hackleyebilen bir hacker olarak oynuyorum. Bu, The Elder Scrolls V: Skyrim gibi ortaçağdan ilham alan bir RPG olsaydı, Mage olarak oynadığımı söyleyebilirdiniz.
Sadece birkaç saatim var ve henüz Netrunner derlememin avantajlarından tam olarak yararlanamadım. Ancak bu erken aşamada bile yıkıcı potansiyelini görüyorum. Düşmanları bulmak ve sibernetiklerine uzaktan girmek için güvenlik kameralarını kesmek, hayal ettiğimden daha tatmin edici. Netrunner yapım kılavuzlarına baktım ve duvarları görmeme ve geçmeme izin veren yükseltmelerin kilidini açmak için çalışıyorum. Bilgisayar virüslerini bir düşmandan diğerine yayan bir yetenek, kilidini açmayı ve kullanmayı amaçladığım başka bir şey.
Bu yapıyı denemek aynı zamanda beni hangi avantajları ve özellikleri yükselteceğimi dikkatlice düşünmeye zorluyor. Daha önce, tüm puanlarımı uzun süreli silahlı çatışmalarda hayatta kalmama yardımcı olacak veya silah kullanmada daha etkili olmamı sağlayacak şeylere harcadım. Şimdi, bir yükseltme ağacına geçmeden önce iki veya üç adım ilerisini düşünmem gerekiyor. Bu, video oyunlarına her zamanki açık sözlü yaklaşımımdan çok farklı, ama ne olursa olsun eğlenceli.
Mevcut haliyle bile Cyberpunk 2077’nin sorunları var. Daha önce de söylediğim gibi, oyunun yapay zekası etkili bir şekilde beyin ölümü gerçekleştirmiş durumda. Örneğin yine de arabanızı yolun ortasına bırakarak trafik sıkışıklığına neden olabilirsiniz. Cidden, 2008’deki Saints Row 2 bile arabanızın etrafında dolaşacak (ve potansiyel olarak sizi bir pislik olduğun için vuracak) AI’ya sahipti. Ve gözlerinizi yoldan ayırmadan gezinmek için mini haritayı nasıl izlemeniz gerektiği konusunda beni yanınıza almayın. Neden yolda size rehberlik edecek holografik katmanlar yok? Tüm dünya hologramlarla dolu! Sokak yarışları sırasında holografik kaplamalar elde etmeniz bunu daha da sinir bozucu hale getiriyor.
Ancak devam eden sorunlarına rağmen Cyberpunk 2077, son yıllarda oynadığım en büyüleyici video oyunlarından biri. PS5’te Platinum kupayı alana kadar oynamaya devam edeceğim. Ve 2023’te ne zaman yayınlanırsa Phantom Liberty genişlemesini oynamak için kesinlikle geri döneceğim. Kim bilir, belki de tamamen farklı bir yapı denemek için PC’de başka bir oyuna başlarım. Katana kullanan bir hacker ninjası eğlenceli olabilir. Bu başlıktan hala çıkarabileceğim çok şey var.
Cyberpunk 2077’yi hiç oynamadıysanız veya tekrar oynamayı düşünüyorsanız, şimdi geri dönmenin tam zamanı. Hâlâ kenarlarda kaba, ancak buna benzer başka bir oyun bulamayacaksınız.
Bugünün en iyi Cyberpunk 2077 fırsatları
genel-26