Henüz “nesnelerin interneti” gelişmedi, hala bir kavram halinde. Ancak sanırım biz insanoğlu olarak “internetin nesnesi” durumundayız. Çünkü günlük hayatımız çoğunlukla internete bağımlı olarak ilerliyor.
İnternet çökerse, akıllı telefonları kullanamayacağız. Çünkü uydular internet olmadan çalışmayacaklar. Facebook, Twitter ve benzeri sosyal medya araçlarıyla helalleşmek zorunda kalacaksınız. E-mail denilen bir şey olmayacak. Bu saatten sonra ise yalnızca mektup yazmak zorunda kalacaksınız.
“Hava durumu yarın nasıl?”, “Klişe Nedir?” gibi sorularınızı cevaplamak için artık arama motorları olmayacak. Vikipedia yerine kütüphanelere gitmek gerekecek.
İster inanın ister inanmayın, günümüzde dünyanın birçok yerinde tedarik zinciri tamamen internete dayalı. İnternet ortadan kalkarsa yiyecek üretiminde aksamalar meydana gelecek ve süpermarketlerin birçok rafı boş kalacak.
İnternetin çökmesi birçok kişiyi paniğe sürükleyecek ve potansiyel bir kıtlık, felaket yaşanması ihtimaline karşılık insanlar dükkanları yağmalayabilecek. Bunu göre yetkililer, sıkı yönetim ilan ederek daha sert tedbirler alabilecekler.
Kredi kartı ve online bankacılık çökecek, borsalar krize girecek. Alım-satımlarda aksamalar olacak ve trilyonlarca dolarlık hisse piyasası duracak. İşi internete bağlı onbinlerce kişi işsiz kalacak.
Birçok istihbarat servisi internetten bilgi topluyor. Devletler politikalarını bu bilgilere göre şekillendiriyorlar. Ayrıca eğitim sisteminde aksamalar olacak. Bu iki durum büyük bir siyasal krize yol açabilir.
Çağımız için artık kabul gören bir durum olan bu siteler kapandığında, bir kriz meydana gelebilir. Süleyman Demirel’in buna benzer bir konuda yıllar önce belirttiği bir söz, durumun ciddiyetini ortaya koyuyor.
Toplu taşıma sistemi de internete dayalı. Akbil, Kentkart gibi taşımacılık sistemleri tamamen web tabanlı. Bu nedenle taşıma sistemi büyük ölçüde zarar görecek.
Yukarıdaki seçeneklerin tamamı veya bir kısmının gerçekleşmesi ile bildiğimiz, alıştığımız ve birçoğunun içine doğduğu dünya son bulacak. On yıllarca geriye gitmiş olacağız. Azalan ticaret, turizm ve iletişim nedeniyle toplumsal bağımlılıklarımız azalacak ve bu nükleer güçler arasında bir savaş çıkmasına bile ihtimal verecek. Bu şekilde gerçekten de dünyanın sonu gelebilir!