Y­a­p­ı­l­a­n­ ­A­r­a­ş­t­ı­r­m­a­l­a­r­,­ ­K­ü­ç­ü­k­ ­B­a­n­k­a­l­a­r­ı­n­ ­M­ü­ş­t­e­r­i­l­e­r­ ­İ­ç­i­n­ ­D­a­h­a­ ­A­v­a­n­t­a­j­l­ı­ ­O­l­d­u­ğ­u­n­u­ ­O­r­t­a­y­a­ ­Ç­ı­k­a­r­d­ı­

Kraliyet Komisyonu, en büyük finansal kurumların, müşterileri için yanlış davranışlara yöneldiği yönünde rahatsız edici raporlar paylaştı. Paylaşılan raporda araştırmacılar, daha büyük bankacılık kurumlarının “operasyonel kayıplar” yaşama ihtimalinin daha küçük bankalara göre oldukça yüksek olduğunu keşfettiler. Amerika Birleşik Devletleri Federal Rezervi'ndeki ekonomistlerin yaptığı son araştırmalar ise bu sorunun Avustralya'ya özgü olmadığını öne sürüyor.

Eğer aktarılan bilgiler doğruysa bu araştırma, büyük finansal kurumların daha fazla düzenleyici incelemeye maruz kalmasına sebep olabilir. Bahsedilen operasyonel kayıplar içerisinde %79'luk dilim, müşteriler, ürünler ve iş uygulamaları kategorisinden oluşmaktadır. Bu kategori, belirli müşterilere, bir ürünün niteliğine veya tasarımına ilişkin profesyonel bir yükümlülüğü yerine getirme amaçlı kasıtlı veya kasıtsız bir başarısızlıktan kaynaklanan kayıpları kapsamaktadır.

Son haftalarda Avustralya bankalarının müşterileri tazmin etmesi konusunda çok şey konuşulmakta. Bununla birlikte bankaların maliyeti, müşteriler tarafından alınan dolar değerinden çok daha büyüktür. Bu tür programların idari maliyetleri önemlidir ve daha sonra yasal maliyetler ve düzenleyici para cezaları vardır. Bankaların görevi kötüye kullanmalarının sonuçlarına katlanmak zorunda kalmaları kimsenin dikkatine çekmemesine rağmen düzenleyici kurumlar, bu kayıpları banka başarısızlığı ihtimalini artırabilecekleri için takip etmekteler.

Federal Rezerv'in çalışmasının dikkat çeken bir başka yönü de kayıpların büyüklüğüdür. Bunun bir örneği, ABD'deki en büyük beş mortgage hizmet sağlayıcısının, ABD hükümeti ile uygunsuz ipotek kredisi hizmet ve iadesi sahtekarlığıyla ilgili 25 milyar ABD Doları tutarında bir uzlaşmaya varmasıdır. Diğer bir örnekte ise büyük bir ABD banka holding şirketi, 2008 krizinden önce yanlış satış riskli mortgage kredileri için 13 milyar ABD dolarının üzerinde ödeme yaptı. Bu noktada ise büyük bankaları riskli kılan şey organizasyonun büyüklüğüdür. Organizasyon ne kadar büyükse, yüksek kaliteli, sağlam risk yönetim sistemlerine ve personeline daha çok yatırım gereklidir.

Böyle durumlarda da büyük bir banka, daha küçük olana göre verimli yönetilmelidir. Daha büyük finansal kurumlar, risk yönetimi uygulamalarının iyileştirilmesine ve kayıpların azaltılmasına yardımcı olabilecek daha fazla düzenleyici incelemeyi de çekebilir. Büyüklükteki her %1'lik artış için operasyonel kayıplarda %1,2'lik bir artış gözlemlenmiştir. Bu durum, büyük finansal kurumlarda artan karmaşıklığın bir sonucu olabilir ve risk yönetimini daha zor hale getirir. Firmalar büyüklük ve karmaşıklıkta arttıkça, üst düzey yöneticiler için yeterli gözetim sağlamakta daha da zorlanmaktadır. Bu, bazı finansal kurumların yönetilemeyecek ve başarısız olamayacak kadar büyük olduğu iddiasını destekleyecektir.