Telefonlar hakkında konuştuğumuzda, sıklıkla hafızanın bahsi geçer. Bazen RAM’den konuşur, bazen ise ROM’dan veya dahili depolamadan bahsederiz. Ancak bunların ne olduğunu tam olarak biliyor muyuz? Gelin hep beraber bu üçü arasındaki farklara bakalım.
Açılımı Random Access Memory, yani Rastgele Erişim Belleği olan RAM, bilgileri içinde muhafaza etmez. Elektrik kesildiğinde içindeki bilgiler de silinir.
RAM’ler gerekli bilgiyi geçici süreliğine depolar. Bunlar arasında işletim sistemi ve arkada çalışan uygulamalar bulunur. RAM miktarı, cihazda yapabileceğiniz çoklu görev sayısını belirler. Yani ne kadar çok RAM’iniz varsa, aynı anda o kadar çok uygulamayla beraber çalışabilirsiniz.
ROM’lar özel bir RAM çeşididir. Açılımı 'Read only Memory' yani 'Sadece Okunan Bellek' olan bu RAM çeşidinde elektrik kesildiğinde dahi içindeki bilgiler silinmez. ROM’larda harddisklerin aksine tüm bellek bölümlerine ulaşmak aynı süreyi aldığı için işletim sisteminin içerikleri genelde burada saklanır. Böylece insanı zora sokan gecikmelerin önüne geçilmiş olur.
CD ve DVD’ler, üstüne yazılayamayan ROM’lara örnek teşkil ederken, konsol ROM’ları yazılabilenlere örnektir.
Eski akıllı telefonlarda işletim sisteminin değiştirilemez olan büyük bölümü böyle ROM’larda bulunduğu için telefon üreticileri cihaz hafızasına ROM adını takmışlardır. Ancak bu adlandırma doğru değildir.
Günümüzdeki akıllı telefonlarda karşımıza çıkan iki temel dahili hafıza çeşidi var: eMMC ve UFS. Yukarıda bahsettiğimiz gibi bu iki hafıza çeşidi ROM’ların yerini almış ve değiştirilmemesi gereken kısımlar yazılım sayesinde korumaya alınmıştır. eMMC veya UFS depolama alanlarında kaydettiğiniz tüm bilgiler, çektiğiniz tüm fotoğraf ve videolar siz onları silene kadar orada durur. Bunlar üzerinde istediğiniz kadar oynama yapabilir ve üstüne tekrar tekrar yazabilirsiniz.
Bu yüzden şu miktar RAM ve şu miktar ROM ifadesini yanlıştır. Bunun yerine dahili hafıza ya da dahili depolama kullanılmalıdır.