S­t­a­r­ ­W­a­r­s­ ­F­a­n­l­a­r­ı­n­d­a­n­ ­Y­e­n­i­ ­F­i­l­m­:­ ­S­h­a­k­e­s­p­e­a­r­e­ ­D­i­z­e­l­e­r­i­n­i­ ­B­i­r­ ­d­e­ ­S­t­o­r­m­t­r­o­o­p­e­r­­d­a­n­ ­D­i­n­l­e­y­i­n­

Star Wars evreninde tüm karakterlerin belli bir derinliği ve hikayesi var. Ancak son filmlerdeki istisnaları saymazsak, orijinal seride herhangi bir Stormtrooper ile empati kurmamızı, onu anlamamızı ya da insan olduğuna inanmamızı sağlayacak herhangi bir işaret görmedik diyebiliriz. Fransız bir sanatçı olan Maxime-Claude L’Ecuyer'un kısa filmi ise bize bunun tam aksini gösteriyor.

Çölde yalnız başına ve perişan halde yürüyen Stormtrooper'ın ağzından bir anda Shakespeare dizeleri dökülmeye başlıyor;

Olmak ya da olmamak

İşte bütün mesele bu

Varoluş sancısı çeken bu bitkin Stormtrooper, kısa film boyunca bir yandan Shakespeare'in dizelerini okumaya devam ederken bir yandan da kendiyle savaşıyor. Nihayetinde verdiği karar ise yine Shakespeare melankolisine bağlı olarak acı bir son oluyor. Yine de bir Stormtrooper'ın böyle bir psikolojide olması ihtimali kulağa oldukça mantıklı geliyor.