B­i­r­ ­M­ü­h­e­n­d­i­s­,­ ­B­ü­y­ü­d­ü­k­ç­e­ ­Z­a­m­a­n­ı­n­ ­N­e­d­e­n­ ­D­a­h­a­ ­H­ı­z­l­ı­ ­A­k­t­ı­ğ­ı­n­ı­ ­A­ç­ı­k­l­a­d­ı­

İnsanlar olarak gittikçe yaşlanırız ve yaş aldıkça zamanın hızla akıp gittiğini her geçen an daha da hızlandığını düşünürüz. Duke Üniversitesi'nden makine mühendisi Adrian Bejan, neden böyle olduğunu çözdüğünü ve bunun evrensel ve kaçınılamaz olduğunu düşünüyor.

Evrime ve yaşamın fizik kurallarına bağlı olarak Bejan, gözlerimizin yorulduğunu, beynimizin daha yavaş büyüğünü ve bu yüzden zamanı yitiriyormuşuz gibi hissetmemizin doğal olduğunu söylüyor.

Bejan "Senin algıladığın zamanla bir başkasının algıladığı zaman aynı değil. Çünkü genç beyinler, yaşlı beyinlere göre bir gün içerisinde daha fazla görsel kaydedebiliyor"  diyor. Bejan'ın hipotezi, beynin gözlerden aldığı bilgiyi nasıl yorumladığına göre temelleniyor. Görsel bilgiyi işleme süreci yolu başlangıçta kısa oluyor ancak nöronlarımız yaşlanıkça ve olgunlaştıkça, beynimizin içinde daha uzun yollar oluşturuyor.

Nöronlar yaşlanmaya başladıkça, yollar daha da uzuyor ve elektiriksel mesajlar bu yol boyunca çok daha fazla engelle karşılaşmaya başlıyor. Bejan zaman algısıyla ilgili olarak "Şimdiki zaman, geçmişe göre daha farklı çünkü mental görüntüleme değişti" diyor.