N­e­f­e­s­ ­V­e­r­i­r­k­e­n­ ­K­a­r­b­o­n­d­i­o­k­s­i­t­ ­S­a­l­ı­y­o­r­s­a­k­ ­N­a­s­ı­l­ ­O­l­u­y­o­r­ ­d­a­ ­S­u­n­i­ ­T­e­n­e­f­f­ü­s­ ­Y­a­p­a­r­k­e­n­ ­H­a­y­a­t­ ­K­u­r­t­a­r­a­b­i­l­i­y­o­r­u­z­?­

Hepimiz insan yaşamının temel ihtiyaçlarını biliyoruz. En büyük ihtiyaç, bildiğiniz gibi oksijen gazıdır. Nefes alırken oksijeni içimize çekerken dışarıya da karbondioksit gazı verdiğimizi tekrardan hatırlatalım. 

Peki gelelim asıl soruya; karbondioksiti vücudumuz nefes verirken dışarı atıyorsa, nasıl oluyor da suni teneffüs bir insanın hayatını kurtarmaya yardımcı oluyor?

Suni teneffüs, hasta kişinin kalp veya solunumunun durmasının ardından, ağızla yapılan bir ilk yardım acil müdahale tekniğidir. Bu ilk yardımın amacı, tahmin edilebileceği üzere hasta kişiyi hayata döndürmektir. 

Tabii ilk yardım tekniği sadece suni teneffüsle de sınırlı değil; hastanın kalbi durmuşsa, suni teneffüsün yanında kalp masajı yapmak da hayati derecede önemli. Peki, suni teneffüs nasıl yapılıyor?

Nefes aldığımızda içimize yalnızca oksijen dolmaz, aynı zamanda %78 nitrojen, %21 oksijen ve %0,04 karbondioksiti içimize doldururuz. Ancak o havayı dışarı verirken %78 nitrojen, yaklaşık %15 oksijen ve %5 karbondioksiti dışarıya salarız. Yani kendi başına zar zor nefes alan veya hiç nefes alamayan bir hastanın içine yaklaşık %15’lik oksijen doldururuz.

Bu da tabii ki hastanın kendi başına aldığı veya alamadığı nefesin yanında oldukça yeterli bir seviye olacaktır. Her ne kadar hastanın içine %5’lik karbondioksit doldursak da bu sadece hastanın uyandıktan sonra biraz uykulu hissetmesine neden olacaktır, yani karbondioksit %8’in üzerinde olmadığı sürece neredeyse hiçbir tehlike taşımaz.

Umarız ki bu bilgileri hayatınızın hiçbir döneminde kullanmak zorunda kalmazsınız diyerek bilgilendirme seansımızı sonlandırıyoruz. Daha önce herhangi bir canlıya suni teneffüs veya kalp masajı yardımında bulunduysanız deneyimlerinizi okuyucularımızla ve bizlerle paylaşmanızı çok isteriz! Yorumlarda buluşmak üzere...