­B­e­n­i­ ­A­s­l­a­ ­B­u­l­a­m­a­y­a­c­a­k­s­ı­n­ı­z­­ ­i­n­c­e­l­e­m­e­s­i­:­ ­T­a­h­m­i­n­ ­e­t­m­e­n­i­z­i­ ­s­a­ğ­l­a­y­a­n­ ­g­e­r­g­i­n­ ­b­i­r­ ­k­e­d­i­-­f­a­r­e­ ­k­o­r­k­u­ ­f­i­l­m­i­

Tek bir yerde, küçük bir oyuncu kadrosuyla etkili bir film yapmak kolay değil ama — bilim kurgu/korku olarak Monolit yakın zamanda bize gösterdi – yapılabilir. Beni Asla BulamayacaksınŞiddetli bir fırtınadan korunmak için bir karavana sığınan iki yabancıyı konu alan film ise bunun bir başka kanıtı.

Yazar/yönetmen Indianna Bell ve yardımcı yönetmen Josiah Allen'ın sıkı kurgulanmış filmi, gerilim dolu bir ustalık sınıfı; bizi sorunlu başrolleriyle kasvetli bir odaya hapsediyor ve uzun süren yakın çekimler, baskıcı ses tasarımı ve akılda kalıcı bir senaryoyla gerilimi artırıyor. Son anlara kadar tahmin yürütüyorsun.

ne Beni Asla Bulamayacaksın hakkında?

Yüzeyde olay örgüsü, eskimiş bir korku bölgesi gibi görünüyor. Sakallı yalnız Patrick (hırıltılı ve etkileyici bir Brendan Rock), gece yarısı kapısı sert bir şekilde çalındığında karavanında oturuyor. Şiddetli yağmura ve rüzgara karşı gözlerini kısarak cevap veriyor ve yardım isteyen genç bir kadın (olağanüstü gizemli Jordan Cowan) tarafından karşılanıyor.

Biraz benziyor Tak Tak veya Yabancılar, Sağ? Aslında öyle değil. Beni Asla Bulamayacaksın başlı başına bir canavardır. Film, tehdidini en başından açıkça ortaya koymak yerine, güç dinamikleriyle oynayan akıllı, seyrek bir senaryoyla bizi sürekli tahmin etmeye zorluyor. Patrick, misafirinin gitmemesini sağlamak için elinden geleni yapan bir yırtıcı mı? Yoksa kapısının önündeki genç kadın göründüğünden daha mı fazlası? Cevabı bildiğinizi sanacaksınız ama son sahnelere kadar kesin olarak bilemezsiniz.

Bu arada arka planda fırtına hiddetleniyor, sanki başka bir şey içeri girmek istiyormuş gibi kabinin inleyip gıcırdamasına neden oluyor. Bu mümkün mü ikisi birden potansiyel müşteriler görünmeyen bir varlık nedeniyle risk altında mı?

Beni Asla Bulamayacaksın sizi tahminde tutmak konusunda harika bir iş çıkarıyor.

Sürekli değişen güç dengesi muhtemelen filmin en büyük gücüdür. Patrick ve ziyaretçisinin sürekli olarak daire çizerek birbirlerini araştırdıkları ve savunmasız anlarda sırayla birbirlerini araştırdıkları hissi var. Bir yandan Patrick kendini doğuştan tehditkar hissediyor: Asla gülmüyor, her kelimeyi homurdanıyor ve misafirinin duş alması ve fırtınanın geçmesini beklemesi konusundaki ısrarı izlemeyi rahatsız ediyor.

Öte yandan, karavanındaki yabancı da kendi tanımlanması zor tehdidini taşıyor. Hikayesi neden sürekli değişiyor ve değişiyor? Patrick neden onu bir yerden tanıdığını düşünüyor? Film yapımcıları bu iki karakterle belirsizliği artırmak için sürekli olarak izleyicinin cinsiyet gücü dinamikleri varsayımlarıyla oyunlar oynuyor.

Allen ve Bell'in film yapımının her unsuru bu temel gerilimi tamamlıyor. Daha önce bahsedilen ses tasarımı, arka planda sürekli olarak hızlanıyor, fırtınanın dövdüğü karavan bir tehdit gibi gıcırdayıp inliyorken, rahatsız edici yaylı müzikle tuhaf yorumları noktalıyor. Bu arada yön rahatsız edici yakın çekimlerle dolu; okunması zor yüz ifadeleri ve nedeni her zaman açık olmasa da önemli görünen nesneler. Bell'in senaryosu da harika; diyalogları tedirginlik ve belirsizliklerle dolu.

“Gece kamp alanını kilitlerlerse içeri nasıl girdim?” garip kadın bir noktada soruyor ve Patrick'in neden henüz ayrılamayacağına dair birçok nedenden birine yanıt veriyor.

“Ben de sana aynı soruyu sormak üzereydim” diye cevap geliyor.

Herhangi bir zayıflık var mı?

Dürüst olmak gerekirse pek fazla değil. Oyuncu seçimi doğru olmasaydı Bell ve Allen'ın tüm sıkı çalışması mahvolabilirdi ama neyse ki Rock ve Cowan rollerinde mükemmeller; kartlarını göğüslerine yakın oynarken Bell'in uğursuz diyaloğuna yaslanıyorlar (tesadüfen orada). dır-dir ayrıca filmde muhtemelen en sevdiğim anlardan biri olan kart oynama sahnesi).

Sonu genellikle korkunun çözüldüğü yerdir ve biraz fazla olduğunu iddia edebilirsiniz. fazla biten Beni Asla Bulamayacaksın. Dönüşler ve ortaya çıkışlar harika, ancak olduğundan beş dakika daha kısa olabileceğini hissettim.

Ama yine de bu sadece bir ufak tefeklik. Film tam olarak amaçladığı şeyi yapıyor: bizi gerginleştiriyor, tedirgin ediyor, bizi sıkıştırıyor. Bahsi geçen kart sahnesinin bir noktasında Patrick, “'Bir yabancıyla vakit geçirmek güzel” diyor. Ama zamanla Beni Asla Bulamayacaksın bitti, neredeyse yapmak isteyeceğiniz son şey bu.

Nasıl izlenir: Beni Asla Bulamayacaksın 16 Mart'tan itibaren belirli sinemalarda ve 22 Mart'tan itibaren Shudder'da yayınlanıyor.