­Ç­ö­l­ ­Y­o­l­u­­ ­i­n­c­e­l­e­m­e­s­i­:­ ­D­a­h­a­ ­ö­n­c­e­ ­g­ö­r­d­ü­k­l­e­r­i­n­i­z­e­ ­b­e­n­z­e­m­e­y­e­n­ ­b­i­r­ ­z­a­m­a­n­ ­y­o­l­c­u­l­u­ğ­u­ ­g­e­r­i­l­i­m­ ­f­i­l­m­i­

Hiç umutsuzca sıkışıp kaldığınızı hissettiniz mi? Ne yaparsan yap hep aynı boktan yere mi düşüyorsun? Bu, kahramanın karşı karşıya olduğu bilmecedir. Çöl Yolu. Arabasıyla uzak bir çölde kaza yaptıktan sonra Clare Devoir (Kristine Froseth) ne yaparsa yapsın başladığı yere geri döner. Parçalar birbirine uymuyor. Zaman çok karmaşık. Bazen karşılaştığı birkaç kişi onu tanıyormuş gibi görünür, hatta ondan korkar.

Tipik bir zamanın dışında zamanla oynayan benzersiz bir gerilim Köstebek Günü döngü yapısı, Çöl Yolu kesinlikle aramanız gereken bir indie mücevheridir.

Çöl Yolu alışılmadık bir korku filmi kahramanı sunuyor.

Utangaç bebek bakıcılarını veya slasher filmlerinin küstah fahişelerini unutun. Tür filmlerine o kadar aşina olan meta-kahramanları unutun; zombiler, vampirler ya da zombiler olsun, bundan sonra ne olacağını pratik olarak tahmin edebilirler. Geleceğe Dönüş-esque tuhaflıklar. Ne yapar Çöl Yolu'nin kadın kahramanının dikkat çekici yanı, eski stereotiplere oynamaması; o ne bilgisiz bir kurban ne de dehşete düşmüş bir genç kız.

Clare'in olay örgüsüne etki edecek şifreli bir geçmişi yok. Herhangi bir konuda özellikle yetenekli değil; en azından ona sorarsanız. Fotoğrafçı olmayı hayal ediyor ama biri onu aradığında yüzü kızarıyor. Fotoğrafçılar yaptıkları işin karşılığında para alıyor ama o kimsenin görmesine izin vermeyeceği fotoğraflar çekiyor.

Belki de kendisinin en kötü eleştirmenidir, kendisinin en büyük düşmanıdır, kendi kendini sabote edendir. Ancak iş zor durumda kaldığında kendine güveniyor. Lastiği hasar gördüğünde, onu değiştirmeyi beceriyor. Yakındaki bir benzin istasyonunda, yarım yamalak tezgahtarın (Max Mattern) yaptığı bir dolandırıcılığı hemen anlar. Ancak zeki ve yetenekli olmasına rağmen, adını verdiği bu ıssız yoldan kaçamayınca ne yapacağını bilmiyor. Tekrar tekrar A noktasından B noktasına, oradan C noktasına yürüyor ve sonunda tekrar A noktasına varıyor. Bu nasıl mümkün olaiblir? Bu ne anlama geliyor? Öldü mü? Ölüme mahkum mu? Çıkış yolu var mı?

Çöl Yolu yalın, akıllara durgunluk veren bir gerilim filmi.

Buradaki hikaye anlatımında sofistike bir kayganlık var. Yazar/yönetmen Shannon Triplett, daha önce çıkmış pek çok bilimkurgu masalının kurallarını ve klişelerini reddediyor. Parçalar bir araya gelmeye başladığında, düşmüş bir çeneyle hayret etmekten başka bir şey yapmak zorlaşır.

Buradaki dehşetin bir kısmı da senaryonun bu kadar sıradan bir şekilde başlaması. Kendinizi benzer bir konumda hayal etmek kolaydır ancak çözümleri hayal etmek çok daha zordur. Neyse ki, Clare bizim cesur rehberimiz, kendisine yeterince sinir bozucu monologlar tükürüyor ve diğerlerine işaret eden diyalogları o bu çetrefilli alanın haritasını çıkarırken onunla birlikte takip edebiliyoruz. Froseth bu yolculuğu cesaretle ve haklı bir öfkeyle çevrelenmiş büyüleyici bir karizmayla omuzluyor. O yanıyor ve onun yanmasını veya başkalarını yakmasını izlemek heyecan verici.

Çöl Yolu müthiş destekleyici oyuncularla dolu.

Bazı tanıdık yüzlerin yer aldığı ancak birkaç büyük yıldızın yer aldığı bir kadroyla, hikayenin, açıklanamaz olay örgüsünde bile büyüleyici bir özgünlüğü var. Bahsi geçen market görevlisini canlandıran Mattern, hem tanıdık hem de şüpheli, huzursuz bir enerji yayıyor. Ona güvenilemiyor olabilir. Sosyal açıdan garip biri olabilir. Ve bu belirsizlik içinde Clare'in paranoyak mı yoksa bir şeyin peşinde mi olduğuna karar vermek zorlaşıyor.

Başka bir yerde, burada bir güvenlik görevlisi (çelik gibi bir tavırla DB Woodside) ve orada gizemli bir göçebe (koca mistikliği veren Frances Fisher), etrafındaki çölü beklenmedik şekillerde canlandırıyor. Ancak en dokunaklı an, Beau Bridges'in canlandırdığı, geceleri tek başına araba kullanan yaşlı bir adamla karşılaştığında yaşanır. Adı jeneriklerde alay ediliyor, ancak önümde açılan filmden bunu fark edemeyecek kadar büyülenmiştim – ta ki kahramanımıza (ve bize) yol kenarında bilgelik sunan tanıdık, yumuşak çekiciliği duyana kadar. Bu karakterin doğası spoiler niteliğindedir, bu yüzden onu açığa vurmak yerine, Bridges'in fırtınanın ortasında sakinleştirici bir sese dönüştüğünü söyleyeceğim. Bu fantastik hikayeyle gerilim yaratan Bridges, adeta bir vaha. Çöl Yolu.

Bu tür filmler yüzünden film festivallerine gidiyoruz. Elbette var SXSW 2024'te oynayan gösterişli başroller. Ancak bu kadar yaratıcı, orijinal ve acımasızca sürükleyici bir filmi izlerken keşfetme hissinin ayrı bir hazzı var. Çöl Yolu. Hikaye anlatımında kararlı bir film; açıklayıcı olmaktan ziyade çağrıştırıcıdır. Bilinçli oyuncu kadrosu ve zaman yolculuğu kinayelerinin reddedilmesi, baş döndürücü bir kendiliğindenliğe sahip bir film yaratıyor, bu yüzden bundan sonra ne olacağını tahmin etmek imkansız. Bu, günümüz filmlerinde yeterince nadir bulunan bir hazine, ama daha da önemlisi bir zaman yolculuğu hikayesi gönderisinde Köstebek Günüdiğerlerinin kaçınılmaz olarak karşılaştırıldığı yer.

Basit ifadeyle, Çöl Yolu izleyiciyi dolambaçlı, gergin ve son derece heyecan verici bir yolculuğa sürükleyerek tamamen kendine ait bir yol izliyor.

Çöl Yolu Filmin SXSW 2024'teki dünya prömiyerinden itibaren gözden geçirildi.