­S­a­s­q­u­a­t­c­h­ ­S­u­n­s­e­t­­ ­i­n­c­e­l­e­m­e­s­i­:­ ­B­ü­y­ü­k­ ­k­o­m­e­d­i­ ­s­a­n­a­t­ ­e­v­i­n­e­ ­g­i­d­i­y­o­r­

Seyretme Sasquatch'in Gün Batımı Sarhoş edici bir deneyim, kısmen o kadar tuhaf ki – iğrenç ve içten olsa da – bazen gerçekten var olabilecek bir filmden çok bir halüsinasyon gibi hissettiriyor. Başka bir şey olmasa bile, bu şimdiye kadar yapılmış en tatlı filmdir ve saçmalık içerir.

Sundance'in galası hakkında çok konuşuldu, Sasquatch'in Gün Batımı Yüksek bir vahşi doğada avlanan, toplayan, uyuyan, yuhalayan ve savaşan göçebe kriptilerden oluşan bir aileye odaklanıyor. Bazı açılardan filmin ortak yönetmenleri David ve Nathan Zellner kardeşler, Sasquatch'in Gün Batımı Aynı adı taşıyan yaratıkların etrafındaki geniş ormanları geniş açılarla ele alan bir doğa belgeseli gibi. Sessiz yakın çekimler, izleyicileri hırıltılar, homurdanmalar ve ulumalarla iletişim kuran koca ayak ailesinin çatık kaşlarında anlam aramaya davet ediyor. Ancak bağlam ekleyecek veya bu canavarların tuhaf yollarını anlamamızı kolaylaştıracak bir seslendirme anlatıcı yok. Ve David Attenborough, Zellner'ların tasvir ettiği, idrar püskürtmeyi, dışkı fırlatmayı, ekranda çiftleşmeyi, önden Sasquatch cinsel organlarını ve doğum sonrası için son derece ustaca bir kullanımı içeren hayvani doğa karşısında kızarırdı. (Hayır. O değil.)

Bu cesurca iğrenç anların kesinlikle kendini bilen bir mizahı var. Ancak Zellner'ların filmin özünde daha ciddi bir şeyler var.

Sasquatch'in Gün Batımı Riley Keough tarafından omuzlanıyor.

2014'ün tuhaf draması arasında Kumiko, Hazine Avcısı ve 2018'in sıradışı Western draması genç kızZellner Kardeşler, radikal ama şiirsel bir ton değiştiren filmler yapmakla ün kazandılar. Anlatımları tuhaf, acı tatlı ve güzel. İle Sasquatch Gün Batımı, samimi bir aile dramını skatolojik mizahla ve kürkün içinde akın eden yıldız gücüyle çarpışarak bu yolda devam ediyorlar.

Özgür ruhlu güzelleri canlandıran Amerikalı aktris Riley Keough Logan Şanslı, Gümüş Gölün Altında, Zola, Ve Daisy ve Altı, burada gerçekten tanınmıyor, tepeden tırnağa protez ve kürkle kaplı ve onu bir anne Sasquatch'e dönüştürüyor. Ona, agresif bir alfa erkeği canlandıran yardımcı yönetmen Nathan Zellner da katılıyor; Hassas bir beta erkek olarak Jesse Eisenberg; ve Sasquatch yavrusu rolünde Christophe Zajac-Denek.

Saç rengi ve aşağı dönük ifade açısından aile benzerliği güçlü olduğundan, ilk başta kimin kim olduğunu anlamak zor olabilir. Ancak çok geçmeden, belirgin protez kaşların altına bakan insan gözleri yeterince belirgin hale geliyor. Zellner, canavarını hantal bir fiziksellik ve somurtkan bir bakışla tanımlıyor. Zajac-Denek, ormandaki bir bebek gibi, saf bir hafiflikle zıplıyor. Eisenberg ormanda o kadar nazik bir şekilde dolaşıyor ki, Sasquatch'inin bir ünlü pazarına uyum sağlayacağını hayal etmek çok kolay. Aslında, zaman zaman performansı o kadar insani nevrotik hissettiriyor ki, inançsızlığı ortadan kaldırabiliyor ve dikkatlice yapılmış tüm vücut makyajını, zıplanan bir maskot kostümüne dönüştürebiliyor. Ancak filmin yapımcılığını da üstlenen Keough, filmi duygusal hale getiriyor. merkez. Büyük, korkak ayağını yere vurduğunda, onun hem gerçek hem de mecazi ağırlığını hissedebilirsiniz.

Kaderin öngörülemeyen değişimleri ailesini vurduğunda, bu Sasquatch öfkeyle, acıyla, panikle ve evet ara sıra kakasını fırlatarak karşılık veriyor. Erkek Sasquatches maço kibirleri, sarkık fallusları veya kendi başlarına hayatta kalma beceriksizliklerini içeren görsel can alıcı noktalar için yaratılmışken, Keough'un annesi bir yıl süren yolculuk boyunca hamileliği sürdürmenin ve hamileliği taşımanın yükünü taşıyor. Emzirirken, potansiyel yırtıcıları korkuturken ya da vahşi doğaya bakarken yorgunluktan çığlık atan kederli gözleri, onun ne olduğunu en güçlü şekilde iletir. Sasquatch'in Gün Batımı hepsi hakında.

Ormansızlaşma sessiz kötü adamdır Sasquatch'in Gün Batımı.

Başlangıçta, bu klanın kriptiler kendi türünden daha fazlasını bulma arayışında. Çevrelerindeki kilometrelerce uzanan dağlara ve ormanlara seslenen, bir cevap için yalvaran çığlık ritüelleri var. Başka bir Sasquatch'i aramak için yolculuk ederken, topraklarında insanların zarar verdiğine dair işaretler ortaya çıkıyor: Burada yakında kesilecek bir ağacın üzerinde sprey boyayla yazılmış bir X; orada atıştırmalıklarla dolu bir kamp çadırı var. Her biriyle, seyircinin (ancak şüphelenmeyen Sasquatch'in değil) anlayacağı, söylenmemiş bir tehdit yapılıyor. Ve böylece, şeker düğmelerini baş döndürücü bir şekilde yutan en genç yaratığa kıkırdasak bile gerilim artıyor. İnsanlar bu evcilleştirilmemiş yaratıklar için iyi bir şey ifade edemez.

Zellner'lar çevrecilik savunuculuğunu seks, bedensel işlevler ve şiddet hakkındaki aptalca espriler arasında örüyor. Ancak bunların anlamını görmezden gelmek, dişi Sasquatch'in başka bir gün karşılaştığı yüzündeki dünyadan bıkmış ifade kadar imkansızdır.

Garip ve duygusallığın, ateşli ve aptallığın bu karışımında, Sasquatch'in Gün Batımı radikal ve gülünç geliyor. Gözlerinizi kısarsanız, daha aptalca homurdanan ve belki de Will Ferrell veya Kevin Hart gibi ünlü özelliklerini gizlemeyen takım elbiseli bir yeniden yapımı hayal edebilirsiniz. Zellner'ların gösterdiği kısıtlama, Sasquatch'in Gün Batımı çok olağanüstü. İzleyicileri seks, ölüm ve doğum gibi saçma sapan şeylere gülmeye teşvik eden, hiç utanmadan iğrenç bir komedi. Ancak bu yapışkan yüzeyin hemen altında, insanoğlunun zaferlerimiz ve dikkatsizliğimizle getirdiği tahribatın uyarısı olan ateşli bir hüzün var. Bu, bazı hikayelerin biraz başarısız olmadığı anlamına gelmiyor. Bir saat 29 dakikada bile film bazen sıradan ve dolambaçlı gelebilir.

Etraflı; Yine de, Sasquatch'in Gün Batımı Kesinlikle kıkırdamalara, nefes nefese kalmalara ve öğürmelere neden olacak, cüretkar derecede hırslı ve büyüleyici derecede cüretkar bir aile dramasıdır.

Sasquatch'in Gün Batımı SXSW 2024'ten gözden geçirildi; Film, 12 Nisan'da seçkin sinemalarda gösterime girecek ve 19 Nisan'da ülke çapında yaygınlaşacak.