A­B­D­ ­ç­i­p­ ­t­e­d­a­r­i­k­ ­z­i­n­c­i­r­i­n­d­e­ ­d­a­h­a­ ­f­a­z­l­a­ ­ç­e­ş­i­t­l­i­l­i­k­ ­i­s­t­i­y­o­r­

Amerika Birleşik Devletleri Ticaret Bakanı Gina Raimondo, Filipinler’in Manila kentinde seyahat ederken, bu Salı günü Amerikan şirketlerine atfedilen bir gözlemi paylaştı: ” Çip tedarik zincirimiz dünya çapında birkaç ülkede fazlasıyla yoğunlaşmış durumda “.

Bu, yarı iletken tedarikinde Asya’ya daha az bağımlı olmak için Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’daki “Cips Yasası”nın hedeflerinden biridir. Bugün bile üç ülke parça üretimine yoğunlaşıyor; diğerlerinin yanı sıra Tayvan ve Güney Kore gelişmiş çipler olarak adlandırılan tüm ürünler için, Çin ise daha olgun çipler için.

Gina Raimondo’nun paylaştığı konuşma Bloomberginkar etse de kendisini özellikle yarı iletkenler konusunda Çin-Amerikan ilişkilerinin ışığında anlıyor, “ Jeopolitiği unutun, bu konsantrasyon seviyesinde eski bir atasözünü hatırlamalıyız: Bütün yumurtalarınızı aynı sepete koymamalısınız. “.

Bu konuşma Filipinler’de boşuna yapılmadı. Son yıllarda Güneydoğu Asya’daki birçok ülke yarı iletkenlerle ilgileniyor: Malezya, Vietnam ve dolayısıyla Filipinler.

Bu ülkeler “montaj, test etme, paketleme” (İngilizce kısaltması OSAT) adı verilen üretim aşamalarından birine odaklanmaktadır. Yolculuğun sonunda yarı iletken üretimi için gerekli bir adım. Genellikle sektörün geri kalanına göre daha az sermaye yoğundur ve daha fazla düşük vasıflı işgücü gerektirir. Amerikan şirketleri bu süreci daha 1960’lı yıllardan itibaren dış kaynaklara yaptırmaya başladı.

Tayvan ve Çin sektöre hakim durumda ancak Güneydoğu Asya ülkeleri bir miktar alan talep ediyor. Manila’da Amerikan Ticaret Bakanı, ev sahibi ülkeyi yarı iletken fabrika sayısını ikiye katlamaya teşvik etti. Ülkede halihazırda 13 OSAT fabrikası faaliyet gösteriyor. Filipinler’in kozu mu? İnişli çıkışlı bir ilişkiye rağmen ABD, bu eski koloniyle, komşu Çin’le yaşanan gerilimlerle güçlenen güçlü bir bağ sürdürüyor.