Çoğu çocuk herhangi bir konuda yardım almayı reddederken, diğerleri bakıcılarının kendileri için her şeyi yapmasını ister. Elbiselerini giy. Dişlerini fırçala. Onlara yemek kaşıkla. İki saniye önce tuttukları oyuncağı bulun.
Çocuklarımız için her şeyi yapmak çok zor olsa da, bize ihtiyaç duyulduğunu bilmek harika bir duygu. Ancak öyle bir nokta vardır ki, eğer çocuğunuz için her şeyi yaparsanız, kendi başına başarılı olmak için ihtiyaç duyduğu güveni kazanamayacaktır.
Gazeteci ve eski öğretmen şöyle yazıyor: “Çocuklarımızı bir zorluktan kurtardığımızda, havada asılı kaldığımızda veya başka bir şekilde kurtardığımızda, çok açık bir mesaj gönderiyoruz: onların beceriksiz, beceriksiz ve güvenimize layık olmadıklarına inanıyoruz” Jessica Lahey onun kitabında Başarısızlığın Armağanı: En İyi Ebeveynler Çocuklarının Başarılı Olması İçin Bırakmayı Nasıl Öğrenir?.
“Çocuklarımızı balonlu ambalaja sarıp dünyalarını mükemmel kılmak istesek de, onları her türlü rahatsızlıktan korursak onlara hiçbir iyilik yapmış olmayız” diyor Phyllis FagellWashington DC merkezli bir okul danışmanı ve yazarı Ortaokul Önemlidir: Çocukların Ortaokulda ve Ötesinde Başarılı Olmaları İçin Gereken 10 Temel Beceri ve Ebeveynler Nasıl Yardımcı Olabilir?. “Yapmak istediğimiz şey, onlara dirençli olmalarını sağlayacak araçlar vermek; böylece düşük bir seviyeden sonra toparlanabilmeleri, takımdan atılmaları, oyundaki bir repliği savurabilmeleri veya komik olacağını düşündükleri bir mesaj gönderebilmeleri ancak bu ortalamaya indi. Bunların hepsi büyümenin parçası.”
Dört uzmana, işler zorlaştığında bile çocukların kendi kendine yetebilmeleri için nasıl destek olabileceklerini sordum.
Her seferinde bir adım öğretin
Çocuklara yeterince kredi vermiyoruz. Öğretmenlerine sormanız yeterli. Bakıcıların veli-öğretmen konferanslarına katılması ve çocuklarının ne kadar yetenekli olduğunu görünce şok olmaları yaygın bir durum, diyor Judith JosephNYU Grossman Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Bölümü'nde çocuk psikiyatristi ve klinik yardımcı doçenti. “Çocuklarının bağımsız olmayı sevdiğini ve kendilerine fırsat verilmediği için evde yapmadıkları tüm bu harika şeyleri yaptığını öğreniyorlar.”
Pek çok ebeveyn çocukları için her şeyi yapar, sonra aniden bir gün onlardan bunu kendi başlarına yapmalarını bekler. Bat ya da yüz zihniyetine sahip olmaktan kaçının ve size doğal gelen bir şeyin çocuğunuz için zor olabileceğini kabul edin, diyor Daniel WillinghamA Psikoloji Virginia Üniversitesi'nde profesör ve yazarı Beyninizi Zekasıyla Alt Edin: Öğrenmek Neden Zordur ve Bunu Nasıl Kolaylaştırabilirsiniz?.
Willingham, çocuğunuzun belirli görevlerin nasıl yapılacağına dair ilk deneyiminin onları yaparken sizi izlemek olduğunu ve onları yardımcınız olmaya davet ettiğinizi söylüyor. 2 yaşındaki bir çocuk bulaşık makinesinin boşaltılmasına yardımcı olabilir, süpürürken faraş tutabilir ve hatta evin etrafındaki yüzeyleri silebilir.
Görevlerinde başarılı olduklarında onlara yer verin. Mutfağın bir tarafında siz akşam yemeğini hazırlarken, diğer tarafında salata için marulları yırtıyorsunuz. Denetim iyidir, ancak onları talimatlara boğmayın. ile yapılan bir röportajda VoxLahey bu yöntemi bir çocuğa bisiklete binmeyi öğretmeye benzetti. “Öncelikle eğitim tekerleklerini tamamen yere temas edecek şekilde başlatırsınız, böylece çocuk 'Ah, tamam, bunu yapabilirim' diyebilir.” Sonra tekerlekleri azar azar yükseltirsiniz, ta ki kendi başlarına geziniyorlar.
Fagell, öğrenmeyi eğlenceli hale getirmenin bir yolunu bulmanızı öneriyor. Çocuğunuzun belirli adımları hatırlamasına ya da saçma bir anımsatıcı ya da kısaltma bulmasına yardımcı olacak bir şarkı icat edin. Biraz dans et. Aptal ol.
Fagell, “Genel olarak mizahın çoğu zaman çok faydası olabilir” diyor. Pek çok durumda, çocuklarınızın özgüven kazanmaları ve denemeden önce durumlarla başa çıkmanın farklı yollarını tanımaları için senaryoları canlandırabilirsiniz. Eğer mücadele ederlerse, onların amigo kızı olun ve onlara geçmişte asla yapabileceklerini düşünmedikleri şeyleri başardıklarını hatırlatın.
Hata yapmalarına izin verin
Alıştırma mükemmelleştirir ve çocukluk, berbat etmek için harika bir zamandır; riskler yetişkinlere göre daha düşüktür. “İstediğimiz şey çocuklarımızın öğrenmesi [mistakes] Fagell şöyle diyor: “Bir dahaki sefere farklı bir hata yapsınlar.”
Neredeyse her şeyde olduğu gibi, hayal kırıklığıyla nasıl başa çıkılacağı konusunda çocuklarınızın en iyi modeli sizsiniz. “İşler yolunda gitmediğinde sinirleniyor musun?” Willingham soruyor. Çocukları motive ederken yeni beceriler öğrenmenin ne kadar zor olabileceği konusunda açık olmalıyız.
Lahey, bazen bağımsızlığı öğretmenin, çocuğunuz işleri berbat ettiğinde müdahale etmemek gibi görünebileceğini söylüyor. Çocuklarınız kar için doğru ayakkabıyı giymeyi reddederse tavsiyede bulunabilirsiniz, ancak bunu yapmazlarsa çoraplarına sızan sudan daha fazlasını öğreneceklerdir. Ödevlerini evde unuturlarsa, onları kurtarmak için okula acele etmeyin. Faydadan çok zarar verebilir. Çocuklar bile dersleri daha çok hatırlıyor Zorluklarla karşılaştıklarında beyinlerine bilginin önemli olduğu sinyalini verirler. Ve bir mücadelenin üstesinden gelmek onlara unutulmaz bir dopamin patlaması da yaşatıyor.
Mümkün olan her yerde empati sağlayın
Fagell, öğrenme yolculuğunun her adımında tonlarca empatinin olduğunu söylüyor. Çoğu zaman çocuğunuzun üzerinde çalıştığı görev asıl sorun olmayabilir. Belki okula gitmekten korktukları için ayakkabılarını bağlamayı reddediyorlar ya da kardeşleriyle kavga ettikleri için üzüldükleri için oyuncaklarını almıyorlar.
Fagell, şöyle bir şey söyleyerek duygusal sözcük dağarcıklarını geliştirmelerine yardımcı olmayı öneriyor: “Okula gitme konusunda gergin hissettiğini anlayabiliyorum ve gergin hissettiğinde ayakkabılarını giymene yardım etmemi istediğini biliyorum.” Daha sonra kendilerini daha iyi hissetmelerini sağlayacak fikirler bulmalarını sağlayın.
Willingham, çocuğunuz bir şeyin çok fazla olduğunu açıkça belirtiyorsa ara vermenizin sorun olmayacağını söylüyor. “Geri çekilmek, çocuğunuzda güven oluşturan şeyin bir parçasıdır.”
Gelecekte göreve gerçekten döndüğünüzden emin olun. Çocuklar genellikle kendilerini hırpalamakta ustadırlar, bu nedenle onlara utanılacak bir şey olmadığını göstermeniz önemlidir. Örneğin Willingham onlara şöyle bir şey söylemenizi öneriyor: “En son denediğinizde gerçekten başaramamıştınız ama üç ay öncesine göre farklı bir çocuksunuz.”
Uzun vadeli başarıya odaklanın
Gerçek şu ki, çocuklarımız için bir şeyler yapmak çoğu zaman onlara kendi başlarına yapmayı öğretmekten daha kolaydır ve bir çocuk öfke nöbeti geçirdiğinde pes etmek daha çabuk olur. “O ilk anda müdahale etmek istersiniz, kendinize sorun, yapın. Çocuğumun bunu hemen şimdi hiçbir zorluk yaşamadan yapmasını mı istiyorum, yoksa bir dahaki sefere bunu kendi başına yapabilmesini mi istiyorum?” Lahey diyor. Çocuğunuzun bundan aylar sonra nerede olmasını istediğinize odaklanın, anlık bir acil durumu hafifletmeye değil.
Başkalarının sizi yargıladığını hissettiğinizde uzun vadeli planlamaya odaklanmak özellikle zor olabilir. ebeveynlik. Örneğin, çocuğunuz hava durumuna uygun kıyafetleri giymeyi reddettiğinde, okulu bırakmak daha çok ebeveynlerin utanç yürüyüşüne benzeyebilir. Ebeveynlerin bazen kendi ebeveynlik güvensizliklerini gidermenin bir yolu olarak birbirlerini eleştirdiklerini hatırlamakta fayda var.
Lahey, “Birbirimizin en büyük düşmanı olabiliriz” diyor. Başkalarının ne düşündüğü yerine çocuğunuzun iyiliğine odaklanmaya çalışın. Lahey, çocuklara hayatın şartlarına göre hayatı nasıl idare edeceklerini öğretmenin sevgi ve sabır gerektirdiğini söylüyor. “En iyi ebeveynlik uzun vadede gerçekleşir.”
Jay Deitcher, evde oturan bir baba, yazar ve Albany, New York'ta yaşayan eski bir sosyal hizmet uzmanıdır.
Kaynak bağlantısı