AŞKIM DİYE SESLENMEYİNCE DAHA MI AZ SEVİYOR OLUYORUZ?
Damla L. (32)
Eşim sevgi sözcüklerini kullanmayı çok seviyor. Ben ise ona göre daha ‘düz’ bir insanım. Herkese adıyla hitap ederim, eşime ve çocuğuma da. Bu onları az sevdiğim anlamına gelmiyor ama eşimi de mutlu etmiyor. O bana hep “Aşkım, sevgilim, hayatım” diyor benim ismiyle hitap etmem daha az samimi olarak algılanıyor. Eşim oğlumuza da fazlaca sevgi sözcüğü ile sesleniyor ben ise direkt ismiyle hitap ediyorum. Bazen de ‘oğlum’ diyorum. Bunun herhangi bir sebebi yok, annemle babam da birbirlerine ve abimle bana karşı böyleydi, ben de büyüdüğüm evin alışkanlığı ile birine hitap ederken ismini kullanmayı tercih ediyorum. Ancak maalesef eşim bu duruma alınıyor, saygı duymak yerine eleştiriyor. Ben onun konuşma, hitap şekline saygı duyuyorum ama aynısını göremiyorum. Herkesin bir mizacı vardır, ben de sürekli aşkım, canım diyemiyorum. Bana pek anlamlı gelmiyor. Sonuçta isimlerimiz var değil mi? Eşime bazen “İsmini sevmiyor musun da benden duyunca sinir oluyorsun?” diyorum. Beş senedir evliyiz ve hala beni değiştirmeye çalışıyor. Arada ‘aşkım’ dediğimde o kadar mutlu oluyor ki şaşırıyorum. Oysa onu sevdiğimi söylemekten asla imtina etmiyorum. Neden ismini söylediğimde “Seni sevmiyorum” demişim gibi davranıyor anlayamıyorum.
İSMİNİ SÖYLEDİĞİMDE ÜZÜLÜYORDU, 4 SENE SONUNDA KABUL ETTİ
Semra K. (39)
Eşimle ilk sevgili olduğumuz zamanlar aşırı yoğun duygularla elbette sık sık aşk sözcükleri kullanıyorduk. Ben aşk sözcükleri kullanmayı sevsem de bazen farkında olmadan ismini de söylüyordum. Sonuçta birine ismiyle hitap etmek dünyanın en normal şeyi değil mi? Ancak sevgilim için değildi. Birkaç kez adını söylediğimde yüzünün düştüğünü fark ettim. Sorunun ne olduğunu sorunca da “Sen bana adımla hitap etmeye devam et, ben de bundan sonra öyle yaparım o zaman” dedi. O kadar şaşırmıştım ki. “Sen de bana adımı söyleyebilirsin, sonuçta benim bir ismim var bunda bir sorun yok ki” dedim ama şaşkınlığımı atamadım. Durum öyle bir hal aldı ki, ben ona ismini söyleyince kendimi suçlu hissetmeye başladım. Biz evlendik ama isim konusu aramızda hala sıkıntıydı. Ben ara ara birine ismiyle hitap etmenin normal olduğunu anlatıyordum ama eşim her seferinde tribe giriyordu. O da karşılık olarak bana kızdığında adımı söylüyordu. Başlarda bu bana komik gelse de bir süre sonra canımı sıkmaya başladı. Sürekli aşkım, bebeğim demek zorunda mıydım yani? Eşim alınsa da kızsa da ben ara ara ismini söylemeye devam ettim. Sevgililik ve evlilik süremizde yani toplam 4 yılın sonunda sanırım doğal olanı kabul etti. Artık adını benden duyduğunda tepki vermiyor.
ADIMI SÖYLÜYORSA KESİN KAVGA ÇIKACAK DEMEKTİR
Gürkan U. (36)
Eşimle birbirimize kullandığımız sabit aşk sözcüklerimiz vardır; ben ona ‘bebeğim’ derim o da bana ‘sevgilim’ der. İki yıldır evliyiz, bu hiç şaşmadı. Eşim adımı söylüyorsa bilirim ki kesin bir şeye kızdı, azar yiyeceğim ya da kavga çıkacak. O yüzden eşim “Gürkan” diye seslendiği zaman bir panik oluyorum, geriliyorum. Acaba arkasından ne gelecek diye stres oluyorum. Ve gerçekten de arkasından mutlaka hoşuma gitmeyecek bir şey geliyor. Ya onu kızdırmış oluyorum ya da o benden habersiz bir şeylere gerilip hesap sormaya geliyor… Yani özetle bizim ilişkimizde isimle hitap etmek demek “Beni sinirlendirdin, kavga geliyor” demek.
İÇİMDEN NE GELİYORSA ONU SÖYLERİM
Yeşim T. (29)
Partnerlerin birbirine sürekli aşkım böceğim demek zorunda hissetmesi bence ilişkide çok sınırlayıcı bir durum. O an aşkım demek istemiyorsak sırf eşimiz yanlış anlayacak, üzülecek diye söylemek zorunda değiliz. Ayrıca birine ismiyle hitap etmenin nesi kötü olabilir ki? Sonuçta hepimizin bir ismi var. Şahsen ben ismimi eşimden duymayı çok seviyorum. Birbirimize o an içimizden nasıl gelirse öyle hitap ediyoruz; bazen aşkım bazen canım bazen ise isimlerimiz ile. İlişkiler içinde bu konuyu çok abartmamak gerektiğini düşünüyorum.