Dondurucumun kapısını açmak sorun çıkarmak demektir. Şanslıysanız, donmuş köfte veya kompost artıklarıyla dolu bir torbayı topaklı bir buz kütlesinin üzerine tehlikeli bir konumdan düşürebilirsiniz. Eğer o kadar şanslı değilseniz, parti için hazırladığınız 50/50’lik martini partisi, kazara yaptığım donmuş topla kendi kendine ateşlenecek ve arkadaşım Gabe’in birkaç ay önce deneyimlediği gibi fayans zeminde patlayacak.
Neredeyse her şeyi donduruyorum. Ekmek, tortilla, et suları, taze fasulye, konserve domates salçası ve adoboda patates kızartması, kalan sebzeler ve hatta bazı peynirler doğrudan soğutucuya gider.
Ve tofumu donduruyorum. Bu, Eric Kim’in bu hafta yazdığı gibi birkaç şeyi başarıyor. Tofunun dondurulması yalnızca basılı son kullanma tarihini uzatmakla kalmaz, aynı zamanda kızartıldığında veya kızartıldığında lezzetli bir şekilde çıtır bir dış yüzey ve hoş süngerimsi bir iç kısım oluşturmak için yeterli nemi de giderir. Eric dondurma hakkında şöyle yazıyor: “Belki de en iyisi, aynı zamanda soya fasulyesinin rahatlatıcı tadını da yoğunlaştırıyor ve vurguluyor.”
Çıtır tofuyu yapmak için pankoya ya da mısır nişastasına ihtiyacınız yok (üstte). Tofunuzu süzün, dilimleyin ve dondurun. Pişirmeye hazır olduğunuzda, yağlamadan, baharatlamadan ve kızartmadan önce tofuyu hafifçe bastırın ve suyunun bir kısmını çıkarmak için (çok fazla sıkın yoksa nihai ürün çok kuru olacaktır).