Danny Simmons ne zaman İlk Slack Huddle'ını bitirdiğinde, benim başıma gelenin aynısı onun başına da geldi: Telefonu kapatmadı, müzik yavaş yavaş azaldı ve kaynağı aramaya başladı. Ancak o, rastgele otomatik oynatılan bir tarayıcı sekmesi aramıyordu. Toronto'daki eski evinden uzun zaman önce bodrum katındaki bir kayıt seansının kulaklarına nasıl geldiğini anlamaya çalışıyordu.
Simmons ince yapılı bir ses tasarımcısı ve -bunun olacağını gerçekten düşünmemiştim- Halifax, Nova Scotia'da yaşayan ağırlıklı olarak bluegrass müzisyeni. O ve Butterfield üniversitede Tall Guy Short Guy adlı bir gruptayken tanışmışlardı. (“Uzun boylu adamın yerine geldim,” diye açıklıyor Simmons.)
Mezun olduktan sonra Simmons konser veren bir müzisyen oldu ve Butterfield, video oyunu tasarımcısı olarak başarısız bir kariyere başladı. Ama Butterfield'ın tuhaf bir başarısız olma yöntemi vardı. Sürekli oyunlar geliştirmeye çalıştı ve bunun yerine yanlışlıkla interneti kurdu. Onun ilki, Oyun Bitmezhiçbir zaman fazla para kazanmadı ancak fotoğrafların paylaşılması için temel oluşturan bir altyapı içeriyordu. Flickr. (Açık API'si, etiket kullanımı, sosyal ağ işlevleriyle Flickr da sosyal ağın çoğunun temeli haline geldi.)
Flickr, 2005 yılında yaklaşık 25 milyon dolara Yahoo'ya satıldı ve birkaç yıl sonra Butterfield, şanssız, ezoterik ve gerçeküstü yeni bir oyun geliştirmek için yola çıkarak talihsiz şansını bir kez daha denedi: Kusur. Bunu yapmak için eski grubu sadece Flickr'dan değil, Tall Guy Short Guy'dan da yeniden bir araya getirdi. Simmons bir partisyon yazmak, oyundaki tüm coğrafyalar için bir halk müziği ve gerekli “bipler, bipler ve uyarılar” icat etmek için gemiye geldi.
İçinde Kusuroyunun geliştiricilerinden biri olarak onu tarif ediyor, oyuncular “bahçeler dikip yetiştirdiler ve yerel kelebekleri sağdılar. Nietzsche ve Wittgenstein'ın makul alıntıları da dahil olmak üzere, modern filozofların ipli oyuncak bebeklerini topladılar. Devasa dinozorların içine tırmandılar, sürüngen bağırsaklarından geçtiler ve yararlı bir şekilde işaretlenmiş kıçlarından çıktılar. Tek kelimeyle saçmalıktı.”
Oyunun başlarında, Kusur izin ve kimlik belgesi gerektiren belirli şeyleri (bir ev inşa etmek veya metroya binmek gibi) yapmanızı teşvik etti. Bunları almak için Bürokratik Salon adı verilen bej renkli bir odayı ziyaret etmeniz gerekiyordu. Simmons, “Bu sadece bir bekleme odasıydı, bu kertenkele bürokratların ortalıkta dolaştığı bir araftı” diyor. “Ellerinde kağıt yığınlarıyla ileri geri yürüyorlar ve masalarının arkasında meşgul görünüyorlar.”
Ve bu, sevgili okuyucu, Slack Huddles'ın müziklerinin hayalet bağlamıdır; Bürokratik Salonda çalıyordu. Bu belirsizlikten çıkmak için çok kesin bir şey yapmanız gerekiyordu: hiçbir şey. Zamanlayıcı geri saymaya başladı ve avatarınızı hareket ettirdiğinizde sayaç baştan başlıyordu. Bu “arayış”tı. Hareketsiz oturmanız, kertenkelelerin çalışmasını izlemeniz ve -o yavaş yavaş yavaş yavaş artan sesi duyabiliyor musunuz?- muzak'ı dinlemeniz gerekiyordu.
Bekleme odası müziği için Simmons, çoğunlukla banjocu olmasına rağmen gitarı çaldı ve kendisi sentezledi. Toronto'nun bluegrass sahnesi aracılığıyla, saksafonla uğraşan “gerçekten iyi bir solak gitarist” tanıyordu. Böylece 2012'de bir gün, Simmons adamı bir grup doğaçlama saksafon dolgusunu kaydetmeye davet etti ve bunları “mümkün olduğunca sevimsiz” hale getirme talimatlarını verdi.
Ekim 2012'de Ali Rayl katıldı. Kusur kaliteli bir mühendis olarak takım. Sadece altı hafta sonra bir yönetici onu kenara çekti. Oyunu kapatacaklarını söyledi ve Rayl'e kalıp “bir sonraki işimizin inşasına yardım etmek” isteyip istemediğini sordu. Bir sonraki adımın ne olacağını sorduğunda yönetici, bunun muhtemelen işyeri iletişimiyle ilgili olacağını söyledi.
Daha önce olduğu gibi Oyun Bitmeyen, tüm ruhani tutkularının altında oldukça havalı yedek parçalar vardı. Kusur— ekibin oluşturduğu dahili mesajlaşma sistemi gibi. Rayl, Slack'e geçişte işlerini koruyan sekiz çekirdek kişiden biriydi. Herkesin işten çıkarıldığı konferans görüşmesinde Rayl, hayatta kalanların suçluluğunun üstesinden geldiğini hissetti. “Bu insanları desteklemek, miraslarını sürdürmek ve çalışmalarını kamusal alanda ortaya koymak için elimden gelen her şeyi yapmaya karar verdim” diyor. Ve Slack'in hatalı DNA'sını korumak isteyen tek kişi Rayl değildi.
Bu nedenle şirket sadece bekleme odası muzakını değil, aynı zamanda Simmons'ın yarattığı “bipler, bipler ve uyarıları” da kullanmaya başladı. Kusur. Aslında Simmons neredeyse Tümü Slack'in günlük 32 milyon aktif kullanıcısının duyduğu sesler. O kısa popo pop her seferinde kortizol artışına neden olan gürültü? Bu, Simmons'ın başparmağını diş fırçasının üzerinde gezdirip “dilinizi damağınızdan ayırdığınız ses” olduğunu söylüyor. Hepsinin hayalet bir bağlamı var.
Bir dahaki sefere Slack Huddles'ın müziğini duyduğunuzda ne yapmanız gerektiğini hatırlayın: Kıpırdamadan oturun. Kertenkeleleri izle. Zamanlayıcı geri sayıyor.
Kaynak bağlantısı