Dead Cells şüphesiz tüm zamanların en iyi roguelike oyunlarından biridir. Başlangıçta Motion Twin tarafından geliştirilen popüler aksiyon oyunu, 1.0 sürümünün piyasaya sürülmesinin ardından sonunda Evil Empire’a devredildi. Dead Cells’e öncülük etmenin yanı sıra, Evil Empire son birkaç yıldır birden fazla retro IP üzerinde çalıştı ve artık bunlardan birinin yeni duyurulan roguelike olduğunu biliyoruz. Pers’in Haydut Prensi. İlk birkaç seviyeyi oynama ve bir boss ile dövüşme şansım oldu ve Dead Cells hayranlarının Evil Empire’ın en son oyununu zaman zaman tanıdık olsa da canlandırıcı bir deneyim olarak bulacağını rahatlıkla söyleyebiliriz.
The Rogue Prince of Persia’yı elime alır almaz Evil Empire’ın en iyi yaptığı şeyi yaptığı açıkça görülüyordu. Temel platform oluşturma, hareket, dövüş ve mekanikler, ekibin önceki ikonik roguelike oyununun 1:1 kopyası değil ancak benzer DNA’larla dolu. The Rogue Prince of Persia’nın farklı bir ağırlık ve hareket anlayışı olsa da, temel oynanış döngüsü (2 boyutlu seviyelere çıkmak ve koşular arasında kaynak havuzunuzu geliştirmek için yükseltmeler, silahlar ve kalıcı para birimleri bulmak) Dead ile neredeyse aynıdır. Hücreler.
Rogue Prince of Persia, duvar koşusu ve parkurun platform oluşturma ve dövüşün önemli bir parçası olmasıyla kendisini Dead Cells’ten ayırmak için hala çok şey yapıyor, ancak oyunda sadece 30 dakika geçirmeme rağmen kendimi anında evimde hissettim. Evil Empire’ın Prince of Persia hakkındaki yorumu da Steam Erken Erişim’de başlıyor, bu nedenle içeriğin seviyesi zamanla artacak olsa da, deneyimin temelinin uzun süre dayanacak şekilde tasarlandığını bildirmekten inanılmaz derecede memnunum.
Dead Cells, en azından kısmen, oyunun ikinci doğa haline gelmesi için oyunun tüm ayrıntılarını öğrenmekle ilgili olsa da, The Rogue Prince of Persia biraz daha yavaş bir yaklaşım benimsiyor. Duvar koşusu hem bir çıkmazdan kurtulmanın harika bir yolu hem de seviyelerde gezinmek ve kapalı platform mücadeleleri için gerekli olduğundan, hareket daha bilinçlidir.
Rogue Prince of Persia’nın dövüşü de benzer bir ağırlık taşıyor, bu da çılgın ama düşünceli kavgalara yol açıyor. Örneğin kaçmak sizi sadece düşmanların arasından göndermez. Bunun yerine, onların arkasında dönmenize neden olarak ustaca bir karşı saldırı gerçekleştirmenize olanak tanır. Düşmanları çıkıntılardan tuzağa düşürebilir, duvarların üzerinden geçebilir ve birincil ve ikincil silahlarınızı uygun gördüğünüz şekilde kullanabilirsiniz. Savaş döngüsü devam ederken benzer Evil Empire, Dead Cells’e oyunun hak ettiği Prince of Persia DNA’sını kazandırmaya yetiyor.
The Rogue Prince of Persia’da da Evil Empire’ın boss’ları nereye götüreceğini görmek beni çok heyecanlandırıyor çünkü Dead Cells boss’larının tamamındaki mekanik çeşitliliğin türün en iyileri arasında olduğunu düşünüyorum.
Önizlemem sırasında yalnızca bir patronla dövüşebildim, ancak oyunun duvardan koşma mekaniğinin kullanımı mükemmeldi. Geçişi patronların her bir hamlesine entegre etmek ve zorlu bir mücadele sırasında sizi ustalaşmaya zorlamak kolay bir iş değil; ancak Evil Empire bunu başarıyor. Hareketin ve platformun sonraki bölüm sonu canavarı tasarımında nasıl bir rol oynayacağını görmek için sabırsızlanıyorum.
The Rogue Prince of Persia’dan sonra Dead Cells’i oynamak ayakkabılarınızdaki cüruf bloklarını çıkarmak gibidir. Bu, Evil Empire’ın en yeni oyununun daha zor olduğu anlamına gelmiyor; hâlâ hızlı ve sezgiseldir; ancak burada bir grup düşmanla mücadele etmenin heyecanı bambaşkadır.
Daha önce de belirttiğim gibi The Rogue Prince of Persia, Dead Cells’in damarına çok benziyor. Bu çoğunlukla Evil Empire ve Ubisoft’un lehine çalışsa da, ona açıkça ilham veren roguelike’den ne kadar uzaklaştığı konusunda beni ihtiyatlı bir iyimserliğe sevk ediyor. Parkur ve platform oyunları oyunları birbirinden ayırıyor, bu yüzden 14 Mayıs’ta Steam Erken Erişim’e çıktığında Evil Empire’ın bunu maceranın geri kalanına nasıl yansıttığını görmek beni heyecanlandırıyor.
oyun-2