İçindeki gizemli canavarlara aşığım Arcadian. Filmin kendisi değil Gerçekten Bu tüyler ürpertici yaratıklar hakkında. Kıyamet sonrası bir dünyada uzak çiftliklerinde hayatta kalma mücadelesi veren bir ailenin hikayesi. Yönetmen Ben Brewer, bilimkurgu ortamında babalar ve oğullar, kardeşler, ilk aşk ve büyüme hakkında ilgi çekici bir insan draması yaratıyor.
Bununla birlikte, bu korku-gerilim filmi izleyicisine gece korkularının tek bir boyutuna uzun süre baktığında, sırılsıklam oldum. Ksenomorfların, Cloverfield canavarlarının, kurt adamların ve gremlinlerin dünyasında daha önce buna benzer bir şey görmemiştim. Bunlar o kadar büyüleyici ki, filmin efsanevi başrolünü gölgede bırakabilirler: tek, tek, inanılmaz Nicolas Cage. Beni yanlış anlamayın; hâlâ kendisine verilen her satırdan bir yemek çıkarıyor. Sonuçta o Nicolas Cage.
Nicolas Cage ve oğulları 'Arcadian' fragmanında gece canavarlarından saklanıyor
ne Arcadian hakkında?
Jaeden Martell ve Maxwell Jenkins, Benjamin Brewer'ın “Arcadian” filminde kardeşleri canlandırıyor.
Kredi bilgileri: RLJE Films ve Shudder
Cage, 15 yaşındaki iki oğlu Thomas'la birlikte izole bir çiftlik evinde yaşayan koruyucu bir babayı canlandırıyor.Uzayda KayıpMaxwell Jenkins) ve Joseph (Y2K'Jaeden Martell). Kardeşler açısından oğlanlar bundan daha farklı olamazlardı. Thomas atletik, dışa dönük ve dürtüseldir; istediğini elde etmek için risk almaya veya kuralları çiğnemeye isteklidir – ki bu esas olarak Charlotte'la kaliteli zaman geçirmektir (Tuz yanığıSadie Soverall), yan çiftliğin akıllı bir kızı. Joseph, eski satranç oyunları üzerinde çalışan, garajda icatlarla uğraşan ve babasının her talimatını, özellikle de gece sokağa çıkma yasağı söz konusu olduğunda, çekingen bir şekilde takip eden içe dönük bir adamdır.
Arcadian rutinlerini hızla sergiliyor, her pencereyi kapatıyor, her kapıyı sürgülüyor ve tek bir çatlağı bile açıkta bırakmıyor. Çünkü geceleri yaratıklar gelir. Aile onlara isim vermiyor. Arsız Charlotte ve aşık Thomas, dünyanın sonunun nasıl geldiğine dair çılgınca spekülasyonlar yaptıkları “berbat kıyamet” adlı bir oyun oynamalarına rağmen, nasıl ortaya çıktıklarına dair hikayeler anlatmıyorlar. (Açıkçası bu, kıyamet sonrası ebeveynlerin seks konuşmalarından daha çok korktuğu bir konuşma.) Ancak onları buraya getiren şeyin ayrıntıları önemli değil, çünkü bu durumun şu anla hiçbir ilgisi yok.
Yerine, Arcadian Hayatta kalmak için kurulan değerli dengeyi dikkatle kurar ve bozulduğunda üzücü sonuçlar doğurur. Aceleci bir karar, gece rutinini alt üst eden tehlikeli bir kazaya yol açar. Bu canavarlar korkunç şekillerde saldırırken baba ve oğulları yeni zorluklarla karşı karşıya kalır. Ve bu arada Brewer destansı yaratımlarıyla bizi hem şaşırtıyor hem de korkutuyor.
Nicolas Cage muhteşem bir oyuncu kadrosuna liderlik ediyor.
Benjamin Brewer'ın “Arcadian” filminde Nicolas Cage ve Maxwell Jenkins rol alıyor.
Kredi bilgileri: RLJE Films ve Shudder
Film, Cage'e şimdiye kadar uykusunda oynayabileceği türden bir rol (dünyanın sonundaki kahraman baba) sunarken, Amerikan ikonu, filmin tonunu hızla belirleyen bir cesaret ve ağırbaşlılık getiriyor.
Çıkan Martell son derece düz Y2K, Burada endişe ve hayal kırıklığıyla titriyor, dahi çocuğu kendini kanıtlama şansı arıyor. Thomas olarak Jenkins gönül yarasını canlandırıyor; dürtüselliği filmin romantizmini ama aynı zamanda felaketlerini de körüklüyor. Neyse ki Michael Nilon'un senaryosu, kıyamet sonrası aşka güzel olmaktan daha fazlasını veriyor. Charlotte ve Thomas arasındaki sahneler yalnızca ilk aşkın sağlam bir öyküsünü oluşturmakla kalmıyor, aynı zamanda gençlik isyanının tanıdık ritimlerini de oluşturuyor. Sizi her zaman çocuk olarak görecek olan ebeveynlerin önünde yetişkin olmak arasındaki cızırtılı çatışma gerilime duygusal bir doku kazandırıyor. Canavarlar olmadan, Arcadian bilimkurguyla uğraşan yalın bir bağımsız drama olabilirdi, mesela Beni Asla Bırakma, Dünyanın Sonu İçin Bir Dost Arıyorum, Olasılık, veya Sonsuz. Ancak ile canavarlar, bu film kuralları yönetiyor.
Canavarlar Arcadian onun en göz kamaştırıcı yıldızlarıdır.
Sadie Soverall, Benjamin Brewer'ın “Arcadian”ında genç bir kız değil.
Kredi bilgileri: RLJE Films ve Shudder
Yaratıkları anlatmak için Akadyalı eğlenceyi bozabilir. Çok sıradışı göründükleri için neredeyse her şeyden ilham alıyor gibiler. Hayır ile Bloğa Saldırın ile Araknofobi henüz yaşamadığımız kabuslara.
Sadece o değil Nasıl görünüyorlar; kaba saçlar, ince uzuvlar, keskin pençeler ve parıldayan dişlerden oluşan bir hırıltı. Brewer onları alaycı bakışlarla böyle sunuyor. Önce gölgeye gizlenmiş bir el; hangi kısmı şeyin kendisi, hangisinin sadece karanlık olduğunu belirlemek imkansızdır. Gölgeler aynı zamanda Brewer'ın CGI dikişlerini gizleyerek filmin görsel efekt bütçesini genişletmesine de yardımcı oluyor. Ancak bu hafif sahneler, akıllı sahneleme nedeniyle asla hile gibi gelmiyor. Bir sahnede, ön planda bir insan uyurken, arkada canavarın odak dışı formu var; istilası, canavar tarafından daha da acımasız hale getiriliyor. ses Çenesi gevezelik eden bir ayı tuzağı gibi çarptığında keskin patlamalara dönüşecek olan höpürdeten, sinsi bir ses. Gölgeler ve ses baş döndürücü bir etki yaratarak bizi çocukluğumuza geri götürüyor, gece gizemli bir çarpma nedeniyle yorganın altına sığınıyoruz.
Ama en iyi canavar sahnesi öfke dolu bir sahne bile değil. Bunun yerine, bu gizemli canavarların ne kadar kurnaz olduğunu gösteren bir şey. Tek bir mandalın açık bırakılmasıyla başlar. Ve bir gözetleme deliğinden ortaya çıkan şey o kadar mide bulandırıcı ve o kadar korkutucu ki, önümüzdeki yıllarda kötü rüyalarımda ortaya çıkmasından, felaketin çirkin olasılıklarının bir yankısı olmasından korkuyorum. Önemli olan neyin gösterildiği değil, nasıl gösterildiğidir. Brewer, bu tüyler ürpertici yaratıkların büyük bir kısmını yavaş yavaş ortaya çıkarmaya çalışırken olağanüstü bir itidal sergiliyor. Sabırla tutulan geniş çekim, izleyicilere izleyecek çok şey ve korkunç bir beklentiyle gerçekten kıvranacak zaman verir.
Ancak sonrasında yaşananlar çok daha muhteşem. Steven Spielberg'in yaptığı gibi ÇenelerBrewer, izleyicisini gerçekten korkutucu canavarların zirvesine bağladıktan sonra fiziği pencereden dışarı atıyor ve ateşi ve şiddeti kucaklıyor. Bu şeylerin saldırı sırasında yapmayı başardıkları şey o kadar vahşi ve şaşırtıcı ki, tiyatroda çığlık atıyordum. Korkudan mı? Şaşkınlıktan mı? Heyecandan mı? Hepsini. Nic Cage için gelmiştim ama tüylü korkularıyla yaratık özelliklerinin neşesini keşfederek kendimi yeniden çocuk gibi hissetmemi sağlayan bu canavarlara hayran kaldım.
Şimdi bazıları bundan yakınabilir Arcadian canavarlara ulaşmak zaman alır. Ama bu, onu izlemek için tek iyi nedenin canavarlar olduğu boktan bir B-filmi değil. Brewer, bu klostrofobik topluluğu yalnızca sahneyi çalan yaratıklara zemin hazırlamak için değil, aynı zamanda – dünyanın sonunda bile – genç olmanın aynı eski yöntemlerle nasıl berbat olduğunu göstermek için özenle inşa ediyor. Ebeveynler anlamıyorlar. Eviniz bir kafes gibi görünebilir. Öteki dünya korkunç ve bilinemez ama bu, onunla yüzleşmeye hazır olmadığınız anlamına gelmiyor.
Büyük, leziz, müthiş heyecanları getirenler canavarlardır. Arcadian, kıvılcım saçan çığlıklar, nefes nefese kalmalar ve tezahüratlar. Ama harika bir canavar filmi için gerekli olan duygusal merkezi ve filme katkı sağlayanlar Cage ve ekrandaki çocuklarıdır. Çeneler veya Yabancı.
Basit ifadeyle, Arcadian yaratık özelliği heyecanlarıyla beslenen hareketli bir heyecan yolculuğu. Ancak bu güzel filmi harika yapan şey, özünde yer alan ve başlı başına ilgi çekici olan insan hikayesidir.
Arcadian 12 Nisan'da yalnızca sinemalarda açılıyor.
GÜNCELLEME: 28 Mart 2024, 12:24 EDT Arcadian, SXSW 2024'ten gözden geçirildi.
Kaynak bağlantısı