­A­n­n­e­m­e­ ­B­e­b­e­k­ ­B­a­k­ı­c­ı­s­ı­n­ı­n­ ­Ö­l­d­ü­ğ­ü­n­ü­ ­S­ö­y­l­e­m­e­­ ­i­n­c­e­l­e­m­e­s­i­:­ ­B­E­T­+­ ­k­ü­l­t­ ­k­l­a­s­i­k­ ­g­e­n­ç­l­i­k­ ­k­o­m­e­d­i­s­i­n­i­n­ ­ü­s­t­e­s­i­n­d­e­n­ ­g­e­l­e­b­i­l­i­r­ ­m­i­?­

BET+'taki gençlerden biri “Neden takılıyorsun? Aylardır gözetimimiz yok. Beyaz çocuklar gibi yaşayacağız” diyor Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin.

1991 yapımı aynı adlı kült klasiğin Tyra Banks yapımı yeniden çevrimi, prototip olarak erken gelişmiş beyaz karakterlerin alanı olan banliyödeki ergenliğe geçiş komedisinin siyahi oyuncu kadrosuyla yeniden konumlandırılmasını sunuyor. Yönetmen Wade Allain-Marcus (Yetişkin gibi) görev bilinciyle orijinal anlatının ritmini sağlam tutmaya çalışırken, aynı zamanda filmin bazı kısımlarını çağdaş, ırksal sosyo-politik bir mercek aracılığıyla yeniden şekillendiriyor. Kolay yolu seçmemek için yapılan takdire şayan bir girişim ama filmin sonuçta öncekinden daha kökten farklı olması gerekiyordu.

Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin izleyiciyi son derece yetersiz beslenmiş halde bırakan, pastasını da yemek isteyen türden bir yeniden yapım.

ne Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin hakkında?

Lise son sınıf öğrencisi ve dört kardeşin en büyüğü olan Tanya Crandell (Bel-AirSimone Joy Jones) Howard Üniversitesi'nde moda eğitimine başlamadan önce yaz boyunca arkadaşlarıyla birlikte İspanya'nın Valencia kentine seyahat etmeyi planlıyor. Tükenmiş annesi (Patricia “Bayan Pat” Williams) Tayland'da zorunlu bir yoga merkezine gittiğinde hayalleri suya düşer. Kararlı Tanya, tuhaf kardeşlerine bakmanın kendisine bırakılacağına inanıyor: en büyük, taş gibi erkek kardeşi Kenny (Donielle Tremaine Hansley); onun inek küçük kardeşi Zach (Carter Young); ve gotik küçük kız kardeşi Melissa (Ayaamii Sledge). Ama onu dehşete düşüren yaşlı bir bebek bakıcısı olan Bayan Shrak (ThelmaJune Squibb) – işe alındı.

Squibb, “Makyaj geyşa fahişeler içindir”, “Sürprizler çocuk partileri ve Japonlar içindir” ve “Hip-hop Siyahları mahvetti” gibi tuhaf espriler yapan ırkçı büyükanne figürü olarak enerji patlaması yaratıyor. Squibb bu rolde o kadar iyi ki, filmin vaadini yerine getirmemesini diliyorsunuz. Ne yazık ki öyle. Tanya ve Kenny'nin gece yarısı düzenlediği partinin ertesi sabahı çocuklar, Bayan Shrak'ın cansız bedenini keşfederler. Onu fazla sorun yaşamadan elden çıkarırlar. Daha büyük görevleri yiyecek için yeterli parayı nasıl kazanabileceklerini bulmaktır. Başlangıçta, Tanya bir araç paylaşımı işine girer ve bu, umutlu mimarlık öğrencisi Bryan ile sevimli bir buluşmaya yol açar (Altlar Miles Fowler).

Elbette, araç paylaşımı tek başına faturaları ödemeyecek (bu, filmin modern ekonominin hastalıklarına yaptığı pek çok göz kırpıştan biri). 17 yaşındaki Tanya, Melissa'nın hazırladığı özgeçmişi kullanarak, güzel ve pratik arasındaki dengeye değer veren tek renkli bir giyim markası olan Libra'ya resepsiyonist olarak başvurur. Tanya'nın olağanüstü, uydurma iş geçmişi, şirketin yöneticisi Rose Lindsey'nin (Nicole Richie) dikkatini çekmeye yeterlidir. Tanya onun asistanı olur ve genci aniden yetişkinliğin talepleriyle yüzleşmeye zorlar.

Çocuklar iyi durumda Anneme Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin.

1991 versiyonundan farklı olarak Allain-Marcus, kurumsal işyeri dinamikleriyle tamamen ilgilenmiyor. Rose'un erkek arkadaşı Gus (Kararma'S Örneğin önceki filmde Christina Applegate'in reşit olmayan karakterini avlayan çapkın bir şeytan olan Jermaine Fowler, Tanya'ya karşı aynı cinsel arzulara sahip değil. Bu versiyonda, o sadece talihsiz, çapkın bir salak. Caroline (Bu bizizTanya'nın ofisteki rakibi olan Iantha Richardson da büyük bir tehdit değil.

Senarist Chuck Hayward'ın senaryosu, Gus ve Rose'un ırklar arası ilişkisindeki güç dengesizliğini incelemeye her türlü ilgiden kaçınıyor. Aynı şekilde, Siyahi bir kadın olan Caroline'ın Rose tarafından sıklıkla fazla saldırgan olarak nitelendirildiği gerçeğini de görmezden geliyor. Bu eksik gelişmeler, iş ekonomisindeki kötü çalışma şartlarına, OnlyFans'a ve diğer eşitsizliklere şaka amaçlı göndermeler yapmayı amaçlayan bir komedi için tuhaf sapmalardır.

Bunun yerine, Allain-Marcus bu ailenin soğuk kişilerarası dinamikleriyle çok daha fazla ilgileniyor. Örneğin Kenny, orijinalinde olduğu gibi tam bir taşçı değil. Babaları ölmeden önce lakros takımındaydı. Artık ot içiyor ve ızgara takıyor. Ama orada yetenekli, düşünceli bir çocuk var. Siyahi Mükemmeliyeti geniş çapta temsil etme arzusunun tuzağına düşen Allain-Marcus, Kenny'yi işe yaramaz biri olarak nitelendirmekten memnun değil. Kenny'nin hikayesi daha ziyade asi bir çocuğun normalliğe ve saygınlığa dönüşünü tasvir ediyor. Sorumluluğu kabul ederek o ve Tanya, erkek ve kız kardeş olarak yakınlaşır. Bu açı, dikkati filmin diğer birçok noktasından uzaklaştırıyor ve onları zayıf hissettiriyor. Jones ve Hansley takdire şayan bir performans sergilerken – bazı kahkahalara yol açan rahat bir dinamik üzerinde çalışırken – Allain-Marcus onları kendi başlarına birer karakter haline getirmek için yeterince çaba göstermiyor; bunun yerine, bunlar onun stil, post-ruh serinliği ve Siyah mükemmelliği gibi yönlere odaklanmasını temsil eden şifrelerdir.

Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin denetim gerektirir.

Yetişkinliğe geçiş komedisi böyle bitiyor, bunun nedeni çoğunlukla ilk filmin anlatı temposunun doğası gereği çok güçlü olması. Tanya'nın kariyerinde başarılı olduğunu görmek istiyoruz. Onun bu hain yetişkinlere karşı bir hamle yaptığını görmek istiyoruz. Onun aşkı bulduğunu görmek istiyoruz.

Bu sürüm, Tanya'nın kardeşlerine daha iyi bir kız kardeş olmayı öğrenmesi gibi, yeni ritimler eklerken bu bileşenleri korumaya çalışıyor. Her iki amacı da dengelemeye çalışırken temalar ne yazık ki zayıflıyor. Bryan ve Tanya arasındaki ilişki bile garanti altına alınmıştır. Önceki filmin ekonomik gerilimi (Applegate'in yönetici olduğu ve amaçsız Josh Charles'ın fast food restoranı Clown Dog'da çalıştığı), Bryan'ın artık azimli bir mimarlık öğrencisi olmasıyla buharlaşıyor. Aynı şey, Bryan'ın Caroline'ın küçük erkek kardeşi olmasının getirdiği gerginlik için de geçerli; bu durum, Caroline ve Tanya'nın artık dişsiz rekabeti nedeniyle gevşek hale geliyor.

Bu hikayeyi anlatmanın daha etkili bir yolu var ve bu da 1991'de yapıldı. Yeni versiyonun eklenen kırışıklıkları, bu kült klasiği daha genç bir izleyici kitlesine ulaştırmak için çok az şey yapıyor; Allain-Marcus'un daha az göstermesini istediğiniz noktaya kadar. orijinaline sadık kaldı ve Gus ve Caroline gibi asla kullanmayı düşünmediği karakterleri kesti. Squibb'in burada ne kadar güçlü olduğunu göz önüne alırsak, filmin onun sağladığı üçüncü raylı komediyi oynayabilmesi için daha uzun süre ortalıkta kalmasını da dilersiniz.

Sonuçta bu kült komedinin yeniden yapımı fazlasıyla güvende hissettiriyor. Korkunç ama çılgınca kışkırtıcı olaydan defile finaline kadar, Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin meydan okuyan gençlerden ziyade nostaljik yetişkinlere uygun bir his veriyor.

Anneye Bakıcının Öldüğünü Söylemeyin 12 Nisan'da sinemalarda açılıyor.