Zifiri karanlık. Ezici sıkışmalar, çamurlu geçitler, buzlu şelaleler. Yarasalar ve örümcekler. Bilinmeyene doğru çıkıntıların üzerinden paraşütle atlamak. Bir fosil için ne kadar ileri gidersiniz? İki yıl boyunca bir yeraltı mağarasında yaklaşık 60 saat süren bir kurtarma görevinde sınırlarımıza ulaştık ve ötesine geçtik.
TikTok Yasağı Kanundur. Şimdi ne var?
Kireçtaşı yamacı Çukurlar Mağarası Koruma Alanı Avustralya’nın Victoria eyaletindeki Buchan ilçesinin kuzeyindeki Gunaikurnai Ülkesinde bulunur. Burada nehir vadisi yer altı mağaralarına açılan gölgeli girişlerle doludur. İstekli bir mağaracının narin kristallerle kaplı kilometrelerce yer altı geçitlerine açılmasına ancak yetecek kadar büyük olan portallar meşale ışığında parıldayan.
Bunlardan biri olan Nightshade Mağarası’nda Müzeler Victoria Araştırma Enstitüsü Eğlence amaçlı mağaracılar ve Park Victoria korucularından oluşan bir ekibin olağanüstü bir fosili kazmasına öncülük etti: neredeyse tamamlanmış iskelet soyu tükenmiş kısa yüzlü kanguru Simosthenurus occidentalis. Bu yılın haziran ayında Melbourne Müzesi’nde sergilenecek.
Her şey alışılmadık bir kafatasıyla başladı
Paleontolojide sıklıkla olduğu gibi keşif, vatandaşların doğaya çıkmasıyla başladı. 2011 yılında yerel bir mağaracılık grubu Nightshade Mağarasına ilk kez daha önce toprakla kapatılmış bir açıklıktan girdi. Gruptan biri olan Joshua Van Dyk alışılmadık bir hayvan kafatası gördü.
Potansiyel öneminin farkına vararak bulguyu Melbourne Müzesi’ne bildirdi. Ancak Van Dyk, dar bir dikey çöküşle kayaların altında ezilmiş gibi göründüğü için bunun geri döndürülemez olduğunu düşündü. Mağaranın kapısı içindekilerin korunması için kapatıldı ve on yıl sessizce geçti. 2021’de ilgi çekici buluşla ilgilendim. Üyeleri Victoria Mağaracılık Derneği mağaraya dönüşe yardımcı olmaktan çok mutluydular.
Bir halat hattı hazırlayarak 10 metrelik (32,8 fit) dar bir yarıktan aşağı halatla indik ve havadaki dar noktalardan geçmek için ciğerlerimizi boşalttık. Dar bir geçide tirbuşonla girdik ve damlayan sarkıtlarla asılan ve patlamış mısır benzeri kalsit oluşumlarıyla sıvanmış alçak kubbeli odalardan tek sıra halinde solucanlarla geçtik.
Mağara derinlere indikçe karanlık girintilerle dolu uzun, dar, temiz duvarlı yarıklara dönüştü. Koridorlarda dolaşırken saatler geçti, ta ki etrafta bir haykırış yankılanıncaya kadar: Tekrar bulundu! Kadim bir heykelle göz göze gelmek için, tutturulmuş kayalarla dolu bacaya benzer bir kanala doğru hızlandık.
Ona ulaştığımda ani bir acı hissettim: Güzel fosilleşmiş kafatası, aradan geçen yıllarda çökmeye başlamıştı. Görünüşe göre, uzun süre hayatta kalmasına rağmen fosil, yeni mağara girişinin neden olduğu değişen hava akımları ve değişen nem dışında biraz daha savunmasızdı. Açıkta kalan kemikleri koruyucu reçinelerle güçlendirdik ama onları yerinde bırakarak mağaradan çıktık; bunların geri alınmasını planlamak için daha fazla zamana ihtiyaç duyulacaktır.
Zahmetli bir geri alma
Dönüş yolculuğumuzda ince çamur katmanlarını dikkatlice fırçaladım ve yeni ortaya çıkan fosillerin fotoğraflarını çekip paketledik. Kafatasının derin bir ağzı, sağlam çeneleri ve kısa yüzlü (stenurin) bir kanguru olduğunu gösteren dişleri vardı.
Arkasında daha fazla kemik vardı. Omurgaları, omuzları, kalçaları, uzuvları ve dar göğüs kafesini görmek harikaydı: kemiklerin çoğu tamamen bozulmamıştı ve hala orijinal konumlarındaydı. Bu tek bir hayvandı, rastgele dağılmış kemikler değildi. Sanki fosil bir kutsal kâse gibiydi.
Müzelerin Victoria Eyalet Koleksiyonu’ndaki fosillerle yapılan ayrıntılı bir karşılaştırma, iskeletimizin şu şekilde tanımlanmasını sağladı: Simosthenurus occidentalis. Korunmuş 150 kemikten oluşan bu iskelet, Viktorya dönemine ait bir mağarada bugüne kadar bulunan en eksiksiz fosil iskelettir.
Yetişkin kanguru yerine yavru bir kanguru olması onu türün diğer örneklerinden daha da farklı kılıyor. Dişleri çok az aşınma gösteriyor, kafatası kemikleri hâlâ kaynaşmamış ve uzuv uçları henüz birleşmemişti; bu da onun ölüm anında hâlâ genç olduğunu gösteriyor.
Uzuvlarının büyüklüğündenyaklaşık 80 kilogram (176 pound) ağırlığında olduğunu tahmin ediyoruz – ortalama bir insan kadar – ancak yetişkinliğe ulaşmış olsaydı tekrar yarısı kadar büyüyebilirdi.
Avustralya’nın soyu tükenmiş megafaunası
Yaygın yağmur ormanlarının yerini daha kuru yaşam alanlarına bırakmaya başlamasıyla birlikte, Avustralya’nın fosil kayıtlarında 10 ila 15 milyon yıl öncesine ait kısa yüzlü kangurular görülüyor. Yaklaşık 500.000 yıl öncesinden Pleistosen Çağı’nın sonraki kısmında mevcut kurak iklimimize doğru geçiş sırasında özellikle çeşitlendiler.
Ama yok oluşun nabzında yaklaşık 45.000 yıl önceAvustralya’nın megafaunasının %85’iyle birlikte kıta boyunca yok oldular. Radyokarbon tarihlemesi Avustralya Nükleer Bilim ve Teknoloji Organizasyonu iskeletin gömülme tarihini 49.400 yıl öncesine tarihlendirdi. Bu bizim anlamına gelir S. occidentalis türünün son örneklerinden biriydi.
Bugün, doğu Gippsland’ın tepeleri çok değerli bir nüfusa ev sahipliği yapıyor. fırça kuyruklu kaya kangurusu, savunmasız bir tür. Bir zamanlar ülkeyi daha büyük akrabalarla paylaşmışlardı.
Araştırılmakta olan önemli bir fikir, stenurin kangurularının uzun adımlarla yürüyüp yürümediğidir. atlamak yerine. Bulduğumuz iskelet, izole edilmiş kemiklerden elde edemediğimiz yeni bilgiler sağlayan benzersiz bir omurga sütununa sahip. Detaylı 3 boyutlu modellerin yardımıyla bu neredeyse tamamlanmış iskelet dünyanın her yerinden incelenebiliyor.
Bu fosil, Nightshade Mağarası’ndaki diğer fosillerle birlikte artık sonsuza kadar burada barındırılıyor ve bakımı yapılıyor. Melbourne Müzesi. Museums Victoria Araştırma Enstitüsü aracılığıyla, bir yandan küresel araştırmalara kapı açarken bir yandan da bir zamanlar evi olan East Gippsland ile olan bağlantıyı koruyabiliriz.
Tim ZieglerKoleksiyon Müdürü, Omurgalı Paleontolojisi, Müzeler Victoria Araştırma Enstitüsü. Bu makale şuradan yeniden yayınlanmıştır: Konuşma Creative Commons lisansı altındadır. Okumak orijinal makale.
genel-7