ben öyleyim doğa, bir şüpheci. Bir şey çok fazla abartılı bir etki yarattığında, genellikle refleks olarak o konuda şüpheye düşerim. Yakın geçmişteki çok az efekt pedalı, Meris'te ses sihirbazları arasında üne kavuşan Mercury X'ten daha fazla ses yarattı. üst düzey gitar pedalları. Ancak onu kullandıktan sonra Mercury X'in abartıyı karşılayamadığını iddia bile edemiyorum. 599$'la oldukça pahalı ama piyasadaki en iyi reverb pedalı, tam durak.
Dürüst olmak gerekirse bu, incelemenin sonu olabilir, ancak bunu desteklemeden bu kadar cesur bir açıklama yapamayacağımı biliyorum. Mercury X her yönüyle üst düzey bir pedal gibi hissettiriyor ve tur hayatının zorluklarına kolayca dayanabileceğinden hiç şüphem yok.
Yerde
Yapım hakkında konuşarak başlayalım: Çok sağlam. Dört ayak pedalı, dört potansiyometre ve üç kodlayıcı sağlamdır ve iyi bir dirence sahiptir. Ekran parlaktır ve her açıdan görülebilir ve Mercury X temel olarak isteyebileceğiniz tüm bağlantı seçeneklerine sahiptir. Stereo girişleri ve çıkışları, 5 pinli MIDI girişi ve çıkışı, bir ifade pedalı girişi ve USB-C'si var, ancak ikincisi şu anda yalnızca ürün yazılımı güncellemeleri için.
Açıkçası, donanım ikincildir. Pedala yerleştirilmiş olan yankı algoritmalarının (Meris'in terminolojisinde “yapılar”) çeşitliliği ve inanılmaz kalitesi onu mevcut en iyi seçenek haline getirmektedir. Standart spring ve hall reverb'lerinizden “Ultraplate” ve “Gravity” gibi daha egzotik ücretlere kadar uzanan toplamda sekiz tane var. Daha ölçülü ya da gerçekten dışarıda ortam yıkamaları olmasına bakılmaksızın, kulağa inanılmaz geliyor.
Fotoğraf: Terrence O'Brien
Tanıdık Favoriler
Bahar yankıları konusunda seçici davranıyorum. Çoğu zaman öykünmelerin ince ve bir sesin sesine kıyasla açıkça yapay olduğunu görüyorum. geleneksel Fender amfisi. Gerçek anlaşma bile, doğru şekilde uygulanmadığında kulağa ucuz ve oyuncak gibi gelebilir. Ancak Meris, daha ince ayarlarda ikna edici ve gösterişli bir yay algoritmasıyla onu parkın dışına çıkarıyor ve krankladığınızda, gitarınız doğal görünmeden inanılmaz derecede büyük bir yaylı tankın içinden geçiyormuş gibi hissettiriyor.
78 Oda, 78 Plaka ve 78 Salon algoritmaları Meris'in işbirliğinden alınmıştır. Mutluluğun peşinde (başka bir aralıksız yenilikçi gitar pedalı şirketi), CXM 1978. Bu pedal da Vangelis, Brian Eno, Kate Bush ve Talking gibi isimler tarafından 70'lerin sonlarından kalma ikonik bir dijital yankı ünitesi olan Lexicon 224'e göre modellenmiştir. Kafalar. Buradaki fark, CXM'nin bu algoritmaların her birinin üç farklı versiyonuna sahip olması, Mercury X'in ise yalnızca “hifi” yorumuna sahip olmasıdır. Bunların hepsi de inanılmaz ses veriyor, ancak süper gerçekçi değil. Bunun yerine, eski dijital rafa monte ünitelerin benzersiz karakterini taklit ediyorlar. Meris'in içerdiği çevresel etkiler sayesinde, ilhamlarının lofi ve kusurlu doğasına gerçekten yaslanabilirsiniz.
Ultraplate ve Cathedral, Meris'in modern klasik reverb pedalından geliyor. Merkür 7. Bunlar kelimenin tam anlamıyla epiktir. Elbette, bazı şeyleri azaltabilir ve onlardan büyük ama kontrol edilemeyen yankı kuyrukları elde edebilirsiniz. Ama aşırılıklarının uçsuz bucaksız boşluklarını kucakladığınızda kendilerine gelirler. Özellikle Ultraplate, çürüme yarıya ayarlanmış olsa bile neredeyse sonsuza kadar çınlıyor.
Son iki algoritma, Prizma ve Yerçekimi, Mercury X'e özgüdür. Bunlar en mevcut iki seçenektir. Prizma “kendi geometrik odalarınızı inşa etmenize olanak tanıyan ikili bir tanktır.” Bu açıklama size gerçekte neye benzediğine dair bir fikir vermiyor. Bunu yansımalarla dolu ve bir şekilde aynı anda hem klostrofobik hem de devasa olarak tanımlayabilirim. Yerçekimi doğası gereği neredeyse taneciklidir; sesinizin küçük parçalarını alır ve onları sonsuza yayar. Eğer büyük ambient emo melodileri çalmak istiyorsanız bu ikisi muhtemelen en iyi arkadaşınız olacak (Ultraplate ile birlikte).
Kaynak bağlantısı