Çevrimiçi olma deneyiminin canlı tiyatro hissine sahip olmadığı bir zaman vardı. Bugün herkesin oynayacak bir rolü var ve ana karakter de Delulu.
Bir kez daha, sanrı radyoaktif hale geldi. Sadece etrafa bak. İklim reddi YouTube'da trend oluyor. Muhtemel Cumhuriyetçi başkan adayı, aday olması gerektiğini düşünmüyor duruşmave hatta mahkemenin zorunlu kıldığı konuşma yasağına rağmen susmayı reddediyor bu konuda sosyal medyada. ABD genelindeki üniversite kampüslerinde, savaş karşıtı barışçıl öğrenci protestoları, halkla ilişkiler konusunda kötü bir yoruma maruz kalıyor: Pek çok olumsuz eleştiriye rağmen, antisemitik olmakla suçlanıyorlar. protestocular Yahudi olmak.
Açık Tiktok, delulu zamanın ruhunun zirvesine ulaştı (hashtag'in uygulamada 2 milyardan fazla görüntülemesi ve 130 milyondan fazla gönderisi var). Yine de, yanılsamamın kaşıkla beslenmesini tercih ediyorum instagramY kuşağının kaçış metropolü. Uygulamada gezinirken, her şeyin gerçekte olduğundan daha iyi olduğuna inandırmak için kendimi kandırmak çok kolay; belki de zaten absürtlük alanının çok ötesinde bir yerde olan dünyanın durumu o kadar da kötü değildir. Elbette bu bir yalan, ama yalanların da faydası var.
Mart ayında Instagram'da halka açıldım çünkü bir reklamın tanıtımını yapmak istiyordum. yapımcılığını üstlendiğim belgesel. Bu benim ilk TV projem ve yaptıklarımızdan delicesine gurur duyuyorum. Bencilce, mümkün olduğu kadar çok insanın onu görmesini de istedim. Ancak belgeselin tanıtımını yapmak, finstamın daha halka açık bir kişiliğe sağladığı anonimlik heyecanından vazgeçmemi gerektirdi. Tamamen yeniden başlamak ya da sessizce kurduğum ilişkileri bitirmek istemediğimi biliyordum ve ne gibi sonuçlar vereceğine dair hiçbir fikrim olmasa da bu mutlu bir araç gibi görünüyordu.
Birçok insan gibi Benim neslimin ben internetle büyüdüm. Yirmi yıl geçmesine rağmen hâlâ buradayım. Sadece yeni bir tür bağlantının özlemini çekiyorum. Yaşın kişinin bakış açısını yeniden ayarlama eğilimi göstermesi nedeniyle ihtiyaçlarım değişti. Artık içgüdüsel olarak her düşüncemi yayınlamak veya her sabah uyandığımda kitlelerle etkileşime geçmek için can atmıyorum. Bu yüzden finsta'm mükemmel bir uzlaşmaydı. Ne kadar denesem de fişi tamamen çekemedim ama daha küçük bir izleyici kitlesinde teselli bulabilirdim.
Dünya her zamankinden daha bağlantılı. Ancak açılırken yakınlığımızı kaybettik. Bunu yapıyoruz ama yaşadığımız deneyimlere ne kadar uyuyor? heyecan Bu açıdan özellikle öngörücüydü: Platform nasıl ve ne kadar hızlı bağlantı kurduğumuzda devrim yaratmış olsa bile, daha fazla ses daha fazla anlayış anlamına gelmiyordu. Zorunlu olmayan bağlantının simyası, sosyal medyanın ergenlik döneminde en iyi şekilde somutlaşan şeydi. Instagram'ımı gizli tutmak, bu duygunun bir kısmına tutunmama izin verdi.
Bunun sonsuza kadar süremeyeceğini biliyordum. Sonsuz kişisel tanıtım gerektiren bir meslekten geçimimi sağlıyorum. Etkileyici ekonominin gerçeğe dönüştürdüğü şey kişilik meselesiydi. Angajman mekanizmalarını tamamen revize etti. Bir “içerik yaratıcısı” olmasanız bile çoğunlukla onların içeriklerine borçlusunuz. oyun kuralları. Belki kaybettiklerimiz konusunda aşırı duygusalım ama sosyal medyada ilgi çekme ve marka anlaşmaları etrafında kurulan bağlantılar için bir kenara atılan gerçek bir romantizm vardı. Sosyal medya gerçek hayatla olan ilişkimizi alt üst etti: Gerçeklik başımıza gelmektense, biz onun başına geliyoruz.
Kaynak bağlantısı