Orijinal versiyon ile ilgili bu hikaye ortaya çıkan Quanta Dergisi.
Bizim güneş tüm evrende en iyi gözlemlenen yıldızdır.
Onun ışığını her gün görüyoruz. Yüzyıllar boyunca bilim insanları onun parlak yüzündeki karanlık noktaları takip ederken, son yıllarda uzaydaki ve Dünya'daki teleskoplar elektromanyetik spektrumu kapsayan dalga boylarındaki güneş ışınlarını inceledi. Deneyler aynı zamanda Güneş'in atmosferini de kokladı, Güneş'in nefeslerini yakaladı. Güneş rüzgarıgüneş nötrinolarını ve yüksek enerjili parçacıkları topladı ve yıldızımızın manyetik alanının haritasını çıkardı – ya da güneşin iç manyetik yapısı hakkında bilgi edinmenin anahtarı olan kutup bölgelerini henüz gerçekten gözlemlemediğimiz için bunu yapmaya çalıştık.
Ancak tüm bu incelemelere rağmen çok önemli bir soru utanç verici bir şekilde çözümsüz kaldı. Yüzeyinde güneş 6000 santigrat derecede sıcaktır. Ancak atmosferinin korona adı verilen dış katmanları, 1 milyon derece daha sıcak ve kafa karıştırıcı olabilir.
Yukarıdaki 8 Nisan'da olduğu gibi, tam güneş tutulması sırasında yakıcı gaz tabakasını görebilirsiniz. Kuzey Amerika'nın bir kısmı. Eğer bütünlüğün yolunda olsaydınız, koronayı ayın gölgelediği güneşin etrafında parlayan bir hale olarak görebilirdiniz.
Bu yıl, o hale farklı görünüyordu 2017'deki son Kuzey Amerika tutulması sırasında ortaya çıkandan daha fazla. Güneş şu anda daha aktif olmakla kalmıyor, aynı zamanda bizlerin (kendi yıldızımızı inceleyen bilim adamlarının) sonunda anlamaya başladığımız bir yapıya bakıyorsunuz. Güneşi uzaktan gözlemlemek, koronayı neyin ısıttığını anlamamız için yeterince iyi değildi. Bunu ve diğer gizemleri çözmek için güneşi sıyıran bir uzay sondasına ihtiyacımız vardı.
O uzay aracı – NASA'nın Parker Güneş Sondası– 2018'de fırlatıldı. Güneş'in etrafında dönerken, güneş koronasına girip çıkarken, bize güneş atmosferindeki küçük ölçekli manyetik aktivitenin güneş koronasını neredeyse akıl almaz derecede sıcak hale getirdiğini gösteren veriler topladı.
Yüzeyden Kılıfa
Koronanın kavrulduğunu anlamaya başlamak için manyetik alanları dikkate almamız gerekiyor.
Güneşin dinamosu adı verilen manyetik motoru, güneş yüzeyinin yaklaşık 200.000 kilometre altında yer alıyor. Çalkalandıkça, o motor hareket ediyor güneş aktivitesiyaklaşık 11 yıllık periyotlarda güçlenip zayıflıyor. Güneş daha aktif olduğunda güneş patlamaları, güneş lekeleri ve patlamaların yoğunluğu ve sıklığı artar.şu anda olduğu gibi, solar maksimuma yakın).
Güneşin yüzeyinde, süpergranüller olarak bilinen çalkantılı konvektif hücrelerin sınırlarında manyetik alanlar birikir. baloncuklara benzeyen ocakta kaynayan yağ dolu bir tavada. Sürekli kaynayan güneş yüzeyi, hücrelerin kenarlarındaki manyetik alanları yoğunlaştırır ve güçlendirir. Bu güçlendirilmiş alanlar daha sonra güneş plazmasıyla etkileşime girdikçe geçici jetler ve nanoflareler fırlatır.
NSO/NSF/AURA/Quanta Dergisi'nin izniyle
BAŞLIK: Güneşin yüzeyindeki, her biri yaklaşık olarak Teksas eyaleti büyüklüğündeki bu çalkantılı konvektif hücrelerin, güneşin koronasını ısıtan manyetik aktiviteyle yakından bağlantısı vardır.
KREDİ: NSO/NSF/AURA
Manyetik alanlar ayrıca güneşin yüzeyinde patlayabilir ve daha büyük ölçekli olaylara neden olabilir. Alanın güçlü olduğu bölgelerde koyu renkli güneş lekeleri ve dev manyetik döngüler görüyorsunuz. Çoğu yerde, özellikle de alt güneş koronasında ve güneş lekelerine yakın yerlerde, bu manyetik yaylar “kapalı”dır ve her iki ucu da güneşe bağlıdır. Bu kapalı döngüler, küçükten dramatik olana kadar çeşitli boyutlarda gelir. yanan yaylar tutulmalar sırasında görülür.
Kaynak bağlantısı