Geçen hafta, dünyanın dört bir yanından yüzlerce Birleşik Metodist Kilisesi (UMC) delegesi, LGBTQ din adamlarının atanmasına ilişkin uzun süredir devam eden yasağın kaldırılıp kaldırılmayacağı konusunda oy vermek için oturdu. Karar aynı zamanda din adamlarının “eşcinsel birlikteliklere” başkanlık etmesini yasaklayan bir kurala uyulup uyulmayacağına da karar verecek.
Delegeler oylarını kaydederken oda alışılmadık bir şekilde sessizliğe büründü. Din adamlarından ve sıradan insanlardan oluşan seçilmiş bir grubun çeşitli konularda kilisenin kurallarını ve sosyal duruşlarını gözden geçirip düzenlediği dört yılda bir düzenlenen Genel Konferansa katılmak için bir araya gelmişlerdi. Sonuçlar açıklandığında salonda yüksek sesli hıçkırıklar ve tezahüratlar yükseldi. Bu oylama ve diğer birçok oylamayla, LGBTQ metodistlerinin tam katılımını kısıtlamayı amaçlayan 50 yılı aşkın kilise hukuku, doktrin ve sosyal duruşlar tersine döndü.
Metodistler, ağırbaşlı (dikkat çekici derecede kongre) işlemlerden dramatik bir sapmayla, şarkı söylemek.
Kilise tarihçisi Ashley Boggan anlattı Bugün AçıklandıNoel King, UMC'nin bölünmesinin hem Metodistler hem de Metodist olmayanlar için önemli olmalıdır. “Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Metodist tarihine bakarsanız, bu Amerikan tarihine bakmak için harika bir mercektir” dedi.
Buraya nasıl geldik?
Son beş yıldır Birleşik Metodist Kilisesi, LGBTQ üyelerine yönelik tutumu konusunda kavga ediyor.
UMC, 2019'daki tek seferlik özel bir oturumda şuna oy vermişti: yasakları sıkılaştırın LGBTQ üyeleri hakkında — ülke genelindeki UMC cemaatlerinin neredeyse yarısının katıldığı bir karar alenen reddetmek takip eden yıllarda. Böylece 2022'de parçalanmış bir mezhep doğdu: Küresel Metodist Kilisesi. Gelenekçi cemaatler duvardaki yazıyı görmüştü: Değişim yaklaşıyordu ve bunun bir parçası olmak istemiyorlardı.
Muhafazakar kiliseler kitleler halinde mezhebi terk etmeye başladı ve bu yıl Genel Konferans toplandığında ABD cemaatlerinin dörtte biri gemiden ayrılmıştı. Bu yeni zayıflamış UMC'ydi oy verildi bu ayın başlarında kilisenin LGBTQ karşıtı tutumunu tersine çevirmek için.
Metodistlerin Amerika hakkında söyledikleri
Metodist kilisesi ABD ile birlikte gelişti. Her ikisi de 18. yüzyılın demokrasi deneyleridir ve her biri son iki yüzyılın büyük zorluklarının (savaş, yeniden birleşme ve sürekli genişleyen kişilik anlayışı) farklı ama paralel şeritlerde üstesinden geldi.
19. yüzyıl boyunca, Amerika Birleşik Devletleri Siyahi kişilik kavramı ve menkul kölelik gerçeğiyle boğuşurken, Metodistler de aynısını yaptı. 1844'te yüzde 40 Metodist cemaatlerin çoğu kölelik yanlısı bir cemaat oluşturmak üzere ayrıldı.
Bu, bu kadar çok Metodist'in ana mezhepten ayrıldığı son seferdi. On beş yıl sonra Konfederasyon da ayrıldı ve bunu kısa süre sonra kanlı bir iç savaş izledi. Bu paralellik Olumsuz gitmiş fark edilmemiş.
Boggan'a göre takip eden yıllarda bu model kendini tekrarladı. Savaş sonrası ABD kendini yeniden inşa ederken Metodist kilisesi de aynı şeyi yaptı. 1939 yılında birleşmeGüney ve Kuzey Metodistler bir kez daha birleşti. Eyaletler ülke çapında Jim Crow yasalarını yürürlüğe koyarken, Metodistler bir ayrılmış sistem kendilerinden.
Metodist kilisesi, daha geniş ulusal duyguların bir nevi öncüsü haline geldi ve bu, ırksal politikaların ötesine geçti. koordinasyon hakları 1956'da kadınlara ve yedi yıl sonra Betty Friedan'ın Kadınsı Gizem “İsmi olmayan sorun”u yaygınlaştırdı.
Bütün bunlar Metodist kilisesindeki mevcut dağılmanın bir kez daha şiddetin habercisi olmasından korkmamıza yol açsa da şu uyarıyı hatırlamakta fayda var: İç Savaş dönemi Amerika Birleşik Devletleri aşırı boyutta Metodist. Kilise tarihçisi Nathan Hatch'e göre, İç Savaş öncesinde Metodist kilise “Federal hükümet dışındaki en kapsamlı ulusal kurumdu.” Tarikatın büyüklüğü, kilisenin siyasi gerçekliğinin sonunda ülkenin siyasi gerçekliği haline geleceği anlamına geliyordu.
Bugün kilise üyeliği reddetmekve ana akım protestan kiliselerinin kurumsal etkisi çok azaldı (her ne kadar tam olarak aynı olsa da). etki tartışmalıdır). Kilise, 19. yüzyıldaki gibi ülkenin küçük ölçekli bir modeli değil. Boggan'a göre bugün kilise daha çok bir mercek görevi görüyor: daha geniş ulusal gerilimlerin daha küçük ölçekte çözüldüğünü görmenin bir yolu.
Sırada ne var?
Genel Konferansta bazı gelenekçiler bana yerel cemaatlerinin hâlâ aktif olarak mezhepten ayrılmayı düşündüğünü söyledi. Kansas'tan muhafazakar bir delege olan Dixie Brewster, bana UMC'nin artık büyük bir mezhep olmadığını hissettiğini ve “geleneksel evlilik ve aileye ilişkin muhafazakar görüşe masada yer yokmuş gibi göründüğünü” söyledi.
Bu kaygıların haklı olduğundan emin değilim. Kağıt üzerinde kilise bugün nesnel olarak geçen yıla göre daha büyük bir çadır. Eşcinsel insanlar törene katılabilir ve din adamları artık eşcinsel düğün yapma hakkına sahiptir.
Dikkat çekici bir şekilde, delegelerin açık bir çoğunluğu, geleneksel din adamlarının reddetme haklarını resmi olarak koruyan bir bildiriyi kabul etmek için oy kullandı. eşcinsel bir evliliği resmileştirmek. 479'a karşı 203'lük bir oyla UMC, “herhangi bir çiftin evlenmesi, birleşmesi veya kutsanması talep edildiğinde tüm din adamlarının vicdanlarını kullanma ve koruma hakkına sahip olduğuna” karar verdi.
Görünüşe göre bu “daha ilerici” UMC, ilerlemeye doğru bir tür yarı-özgürlükçü yolda yürüyor. Boggan, “kağıt üzerindeki kısıtlamaların kaldırılmasıyla” kişinin komşusunu en iyi şekilde nasıl sevebileceğine dair konuşmaların yer değiştirmesi gerektiğini söyledi. Artık doktrinin siyah-beyaz metninde kutsal sayılmayan tartışma, kilisenin dört duvarı arasına sıkıştırılıyor.
Metodist kilisesi bir zamanlar ulusal duyarlılığın güvenilir bir göstergesiyken, neredeyse on yıl sonra eşcinsel evlilik yasağını kaldırdı. Obergefell – Hodges aynısını ülkenin geri kalanı için de yaptı. Bu, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki LGBTQ haklarının sabit olduğu anlamına gelmiyor. Florida'da yasa koyucular eşcinsel diyebilmenize rağmen, bunu dikkatlice söylemelisin. Cumhuriyetçilerin yönettiği eyaletlerin çoğu, küçüklere yönelik cinsiyet odaklı bakımı kısıtladı veya tamamen yasakladı; LGBTQ bireylere yönelik kısıtlamaların daha da sıkılaştığı eyaletlerde, LGBTQ ilkokul ve lise öğrencilerine karşı bildirilen nefret suçları dört katına çıktı.
Birleşik Metodist Kilisesi'nin bu gerilimleri somutlaştırmaya devam edip etmeyeceği belli değil. Muhafazakar cemaatlerin kitlesel göçü, Boggan'ın UMC'nin “Evanjelist kanadı” olarak adlandırdığı grup tarafından düzenlendi. Kilisenin muhafazakar kültür savaşlarına en aktif şekilde katılan kanadı kendisini tartışmanın dışında bıraktı.
Metodistlerin yeniden bir araya gelip gelmeyeceği ya da daha da parçalanıp ayrılmayacağı hala açık bir soru.
Bu hikaye ilk olarak şurada ortaya çıktı: Bugün AçıklandıVox'un amiral gemisi günlük bülteni. Gelecek basımlar için buradan kaydolun.
Kaynak bağlantısı