Yönetmen Peter Chan’ın S’siOnun Adı Yok Zhang Ziyi liderliğindeki çağdaş Çin yıldızlarından oluşan bir listeye yer veriyor (Çömelmiş Kaplan, Gizli Ejderha; Bir Geyşa’nın anıları) ve mevcut gişe rekorları dahil Wang Chuan-jun (Hayatta Kalmak İçin Ölmek) ve Lei Jiayin (Tam Nehir Kırmızısı). Ancak filmin en büyük çekiciliği, Hong Konglu film yapımcısı ve senaryo yazım ekibinin bu hikayeyi etrafında döndürdüğü gerçek hayattaki karakter olabilir.
1940’ların Şangay’ında, ev kadını Zhan-Zhou (filmde Zhang’ın canlandırdığı) kendisini kocasını öldürmek ve korkunç bir şekilde parçalamakla suçlanırken bulur. Zhan-Zhou başlangıçta suçunu kabul eder, ancak hikayesi, oyulmuş kocanın kaç parçasının bulunduğundan, karısı dışında kimlerin bu olaya karışmış olabileceğine ve bunun nedenine kadar her şey hakkındaki söylentiler gibi, yıllar geçtikçe gelişir.
Chan, geçtiğimiz günlerde We Pictures ve Changin’ Pictures yapım şirketlerinin Hong Kong ofisinde yaptığı konuşmada, “Bu, 40’lı yıllarda aile içi şiddetin ve hatta kadınların gücünün kötülenmesinin en ünlü vakalarından biriydi” dedi. “Nedenini bulmaya çalıştık [for the murder]ve biz buna çok feodal bir inanç nedeni verdik: eğer bedeniniz bütün değilse, bir sonraki hayatınıza giremezsiniz çünkü aksi takdirde, eski Çin feodal inanışlarına göre, tekrar buluşursunuz; öldür onu. Kadına göre ‘Tamam, onu canı pahasına öldüreceğim’ gibiydi. Onu parçalayacağım ki hapse girmem ya da idam edilmem önemli olmasın, en azından onu bir daha görmeyeyim. Ondan kurtulacağım.’ ”
Chan’ın filmi, Hong Kong’da uzun süren bir çalkantı döneminin son noktasına ulaşıyor; şehir hâlâ sosyal ve politik kargaşanın yanı sıra salgının kalıcı etkilerinden de etkileniyor. Bu nedenle, geleneksel Ay Yeni Yılı (yaklaşık olarak Ocak’tan Şubat’a kadar) bu yılki yükseliş dönemi gişe açısından bir fiyasko olsa da (gelir 6,2 milyon dolar ve 2023’e göre yüzde 24 düşüş gösterdi) son 12 ayda bazı sürprizler de yaşandı. Bunların arasında Jack Ng’nin yönettiği mahkeme salonu draması da var Suçlu Bir Vicdan şehrin şimdiye kadarki en çok kazananı (15 milyon dolar) haline geldi ve tür pazarındaki bazı güçlü gösteriler, örneğin başına buyruk Soi Cheang’in son teklifleri gibi. Savaşçıların Alacakaranlığı: Duvarlarla çevrili (bu yıl Cannes Gece Yarısı Gösterimleri unvanını kazandı) ay başında bir Hong Kong filmi için şimdiye kadarki en büyük ikinci açılış gününü (677.000 $) yaşadı ve aynı zamanda Çin anakarasında sağlıklı getiriler (açılışta 35,8 milyon $) elde etti.
Ancak Hong Kong film sektörünün son yıllardaki iniş ve çıkışlarına rağmen Chan’ın kariyeri, onlarca yıl boyunca en çok beğenilenlerden, romantik filmlere kadar şehrin en tutarlı başarı öykülerinden biri olarak kaldı. Yoldaşlar: Neredeyse Bir Aşk Hikayesi (1996), dokuz Hong Kong Film Ödülü ve iki Altın At Ödülünü kazanan, aksiyon destanları gibi Savaş Lordları (2007), sekiz HKFA ve dört Altın At ödülü topladı. Aynı zamanda Hong Konglu genç yetenekleri yetiştiren bir yapımcı olarak da ün kazandı ve çığır açan hitinde yükselen yıldız Derek Tsang’la birlikte bu rolü üstlendi. Ruh eşi (2016), Chan’ın ortak yapımcılığını üstlendiği. Tsang daha sonra Oscar adayı okul bahçesindeki zorbalık dramasını yönetmeye devam etti Daha iyi günler (2019) ve Netflix’in bilim kurgu destanının arkasındaki yönetmenler arasındaydı 3 Vücut Sorunu.
Ancak iş kendi işine gelince Chan hala risk almaya istekli olduğunu gösteriyor. Onun Adı Yok zifiri karanlık kara filme ilk adımını atıyor.
Ve film sadece bir tür egzersizi değil. Chan, Zhan-Zhou vakasının yanı sıra, filmde anlatılan olaylardan önceki ve sonraki hayatının gidişatına da yer vermek istediğini söyledi. Onun Adı Yok Şangay ve Çin toplumunun 1940’lardan itibaren çalkantılı evrimi bağlamında, ülkenin Japonya’ya Karşı Direnme Savaşı olarak bildiği savaştan başlayarak Milliyetçilerin savaş sonrası hükümdarlığı ve ülkenin İç Savaşı’na kadar devam ediyor. bundan sonra Komünist Partisinin yükselişi ve yönetimi.
“[Zhan-Zhou’s] kader, Çin toplumundaki bu değişikliklerle iç içe geçmişti” diyor Chan. “Ne zaman bu değişiklikler olsa, bir şekilde hayatı ve kaderi değişiyordu. Cezasının tamamını asla çekmedi. 1960’ta çekip gitti ve 2006’ya kadar yaşadı. Herkesten daha uzun yaşadı. Uzun dönemler boyunca geriye bakıp toplumun nasıl değiştiğini ve bunun bireyi nasıl etkilediğini gören filmler yapmayı seviyorum.”
Chan’a Zhan-Zhou hikayesi ilk kez 2016 yılında bir film olasılığı olarak sunuldu. Chan ve ekibi, projenin bir kara film parçası olarak olanaklarından yararlanmak için ilk olarak kuzeydeki Tianjin şehrinde çekim yapmayı düşündü. 1940’ların Şangay’ına daha çok benzeyen eski şehir. Hatta Londra’da çekim yapmayı bile düşündüler.
Sonunda Chan, Birinci Dünya Savaşı sırasında “Küçük Tokyo” olarak bilinen ve aynı zamanda Steven Spielberg’in 1987 tarihli İkinci Dünya Savaşı dramasında da yer alan, şehrin Uluslararası Yerleşim bölgesinin bir parçası olan Şangay’ın Hongkou Bölgesi’ne indi. Güneş imparatorluğu. Dikkat çekicidir ki, bölge yakın zamana kadar, en azından mimarisinin temelleri açısından, modernleşmeden nispeten etkilenmemişti. Chan, yıllar içinde yeniden ele geçirilen Şangay’a benzeyecek şekilde bazı yerleri yeniden inşa edip düzenleyebileceğini keşfetti.
Chan, “Geliştirilecek son bölgelerden biri oldu” diye açıklıyor. “Artık Kuzey Bund deniyor ama oldukça bakir. Şehirdeki en eski sinemalardan birinin, Zafer Sineması’nın arkasındaydık ve tüm mahalle, Şangay’ın ilk film ticaretinin yapıldığı yerdi. [in the 1920s]. Eski Hollywood gibiydi, dolayısıyla binalar modernize edildi ama biz her şeyi 1945’teki gibi giydirmeyi başardık.”
Ancak Chan, modern dünyayı ancak belli bir süreliğine dışarıda bırakabileceğini keşfetti: “Komik olan şu ki, inşaata başladığımız anda, hafta sonları sosyal medya hesapları için fotoğraf çekmek üzere tam anlamıyla 40.000-50.000 kişi geliyordu. Böylece hepsini engellediler.”
Onun Adı Yok Chan ile Tayvan merkezli Amerikalı görüntü yönetmeni Jake Pollock arasındaki üçüncü işbirliğine işaret ediyor. Pollock, filmin resmi basın kitinde kendisi ve Chan’in, Şangay’da alışılmadık olabilecek bir dönemin “benzersiz bir yorumunu yaratmak için modern bir duyarlılık kullanmak” istediklerini söylüyor. uluslararası izleyicilere.
Chan, “Her zaman konfor alanımdan uzaklaşmayı severim” diyor. “Jake’e benim filmlerime hiç benzemeyen bir film yapmak istediğimi söyledim. Hong Konglu fotoğrafçı Fan Ho’dan Edward Hopper’a kadar pek çok görsel referans noktası vardı ve bu daha önce yaptığım hiçbir şeye benzemiyor.”
Dövüş sanatları destanını ilk kez 61 yaşındaki Chan getirdi Wuxia (Ayrıca şöyle bilinir Ejderha) 2011’de Gece Yarısı Gösterimleri bölümünün bir parçası olarak Cannes’a gitti. Ancak Croisette’le ilgili ilk deneyimi, film yapımcısı olarak ilk günlerinde, kendisini Jackie Chan aracının setinde yapım müdürü olarak çalışırken buldu. Yemeklerdeki Tekerlekler1984’te Barselona’da çekiliyordu.
Chan şunları söylüyor: “Setten gizlice kaçmayı başardım ve bir günlüğüne Cannes’a gittim ve bir sürü poster satın aldım.”
O zamandan bu yana geçen yıllar, Chan’in Çin sinemasının ön sıralarında yer aldığını ve Asya’nın en ileri görüşlü yaratıcıları arasında yer aldığını gördü. 2000’li yılların başında, kendi şirketi Applause Pictures aracılığıyla “pan-Asya” ortak yapım konseptini ilk benimseyenlerden oldu. Çin film endüstrisini ortak yapımlara açarken Chan’ın We Pictures filmi, Teddy Chan’in yönettiği aksiyon filmi gibi gişe rekorları kıran filmlerden oldu. Korumalar ve Suikastçılar (2009) Hong Kong’un film yapımcılığı konusundaki bilgi birikimi ile ana karanın geniş ve çeşitli kaynaklarının bir kombinasyonunu kullanıyor.
Daha yakın zamanda Chan, Zhang Ziyi ve Donnie Yen gibi isimlerle birlikte projeler geliştirmeyi ve aynı zamanda yayın pazarını keşfetmeyi planlayarak 2022’de Changin’ Pictures’ı kurdu ve Güney Kore ve Tayland’da yakında yayınlanacak projelerin olduğunu açıkladı. ayrıntıları açıklamaya hazır değildi.
Odak noktasının bir kez geri döneceği yer burasıdır Onun Adı Yok vizyona girdi, ancak şimdilik onu sevindirici yeni bir yöne iten bir film yapma yolunda ilerliyor. Chan şöyle diyor: “Hiç bu kadar çok karakterin yer aldığı bir film yapmamıştım; bu kadar çok büyük isimle çalışabilmem ve bu karakterlere bir hikaye akışı sunabilmem gerçekten büyüleyiciydi.”
sinema-2