Eşim ve ben Apple TV Plus’ta “Manhunt”ı denemeye karar verdik. Ve eğer bana bu dizinin neyle ilgili olduğunu sorsaydınız, cevabım “yaklaşık beş bölüm çok fazla” olurdu.
Daha doğru bir ifadeyle “Manhunt”, Abraham Lincoln suikastına ve sonrasında John Wilkes Booth ve onun çeşitli işbirlikçilerinin yakalanmasına yönelik aramalara odaklanıyor. Yetkililerin Booth’u bulmaları 12 gün sürdü ve “Manhunt”, sanki filmi gerçek zamanlı izliyormuşsunuz gibi hissettirerek bu çabaya saygı duruşunda bulunuyor.
Aslında “Manhunt” yedi bölüm sürüyor. Ama bu doldurulması gereken çok fazla yayın zamanı. Ve “Manhunt” hikayesini genişletirken, gerilimli, heyecan verici olması gereken dönemeçlerden ve dönüşlerden oluşan bir hikayeyi alıp, onu meşgul kalmakta zorlandığım bir şeye çekiyor. Bir tarih tutkunu olarak “Manhunt” benim için kedi nanesi akışı sağlamalıydı; gerçekte, Bölüm 2’ye yaklaşık 10 dakika kala uykuya daldım. Eşim ve ben tam o anda ve orada çıktık.
Böyle olmasına gerek yoktu. Belirtildiği gibi, Lincoln’ü öldürmeye yönelik komplo ve bu komplonun arkasındaki kişilerin yakalanması sürükleyici bir hikaye olmalı. Yedi bölümden dördü John Dahl ve Carl Franklin tarafından yönetildi ve eğer sırasıyla “Red Rock West” veya “Devil in a Blue Dress”i izlediyseniz, her iki yönetmenin de ilgi çekici gerilim filmlerini bir araya getirebildiğini bilirsiniz. Kamera önünde, Tobias Menzies, Booth’un yakalanmasına liderlik eden Savaş Bakanı Edwin Stanton rolünde benim zevkime göre biraz katı ama bu rolde yeterince istikrarlı. Ve zaman zaman Lili Taylor (Mary Todd Lincoln), Matt Walsh (Dr. Samuel Mudd) ve Glenn Morshower (Andrew Johnson) gibi tanıdık yüzler ortaya çıkıyor. Hatta Patton Oswalt’ın döneme uygun ama yine de dikkat dağıtıcı sakalını bile gözden kaçıracağız.
(İmaj kredisi: Apple TV Plus)
Peki “Manhunt”ta ne yanlış gitti? Sanırım birisi diziyi çok bölümlü bir diziye dönüştürmeye karar verdiğinde, bağımsız bir film daha iyi bir seçim olurdu.
“Manhunt”, bir yayın hizmetinde işleri uzatma arzusunun kurbanı olan ilk program değil. Örneğin Netflix’te “Lupin”in büyük bir hayranıyım, ancak dizinin ikinci sezonunun tatmin edici bir şekilde sona ermesinden sonra, “Lupin”in 3. sezonunun (ve “Lupin”in 4. sezonunun) olduğunu öğrendiğimde şaşırdım. görünüşe göre bir olasılık olmaya devam ediyor)! Disney Plus’taki bir dizi Star Wars şovundan herhangi biri muhtemelen film olarak daha iyi olurdu (ya da biliyorsunuz, “Boba Fett’in Kitabı”) hiç mevcut değildi. Ve kısa süre içinde yakınınızdaki bir yayın hizmetine bölüm sayılarının yüksek olduğu daha fazla program gelecek.
Bu, TV yayınının doğasına bağlıdır; buradaki amaç, hikayeyi dramatik bir şekilde en uygun formatta anlatmaktan ziyade insanların izlemesini sağlamaktır. Sonuç olarak, olay örgüsüne gerçekten pek de hizmet etmeyen ek arka hikayeyle birlikte çok bölümlü bir sezona uzatılmış iki saatlik bir film elde edersiniz. Veya hiç kimse – ne yönetmen ne de yayın hizmetinin kendisi – işleri iyi ve sıkı tutmaya gerçekten teşvik edilmediğinden, gösterim süreleri uzun olan filmlerle karşılaşırsınız.
Bunu uzun çalışma sürelerine karşı bir söylenti olarak yanlış okumayın. “Çiçek Ayı’nın Katilleri”nin hikâyesini anlatması yaklaşık dört saat sürerken hiçbir sorun yaşamadım çünkü kasıtlı yerleştirmenin, bu hikâyenin yavaş yavaş gelişen dehşetine iyi hizmet ettiğini düşündüm. Benzer şekilde, iki saatten kısa sürede gelen ancak bana beş saat gibi gelen filmleri izledim. Her şey hikayeyi anlatmak için tam olarak ihtiyacınız olan süreyi ayırmanıza bağlıdır, bir dakikadan fazlasını değil.
(İmaj kredisi: Apple TV Plus)
“Manhunt”a dönersek, hikayenin en fazla üç bölüm olsaydı ne kadar ilgi çekici olacağını hayal edin. Evet, olay örgüsünün bir kısmını kaybetmeniz ve diğerlerini sıkılaştırmanız gerekirdi. Gösterinin kullandığı aralıksız geri dönüşlerin geri çevrilmesi gerekecekti. Ama onun yerine, insanları koltuklarının kenarında tutan, kanepelerine yığılıp uykuya dalmak yerine, koltuklarının kenarında tutan bir şov olurdu.
Açıkçası “Manhunt”a yardım etmek için çok geç, ancak umarım Apple TV Plus’taki veya Netflix veya Max’teki veya bu hizmetlerden herhangi birinde programlara yeşil ışık yakan insanlar, orijinal programlarını nasıl paketleyeceklerini yeniden düşünmeye başlarlar. Hikaye anlatıcılarının, yayın sayılarını şişirecek bir formata değil, hikayeye en iyi hizmet edecek formata karar vermesi gerekiyor.
Tom’s Guide’dan daha fazlası 